Κυριακή 24 Νοεμβρίου 2013

Σκόρπιες σημειώσεις (#14)

Η σημερινή βροχερή Κυριακή είναι κατάλληλη για ... φαεινείς ιδέες και της υποφαινόμενης της ήρθε η εξής:

Διαβάζοντας τα σχόλια σας στην προηγούμενη ανάρτηση μου έκανε εντύπωση ο ενθουσιασμός σας για ένα κρέας σχετικά άγνωστο -τελικά από σχόλια στο facebook διαπίστωσα ότι μόνο δύο άτομα έχουν δοκιμάσει φραγκόκοτα. Σε εκείνη την ανάρτηση έγραψα για την μέχρι στιγμής πιο αξιομνημόνευτη "πρώτη φορά που γεύτηκα κάτι και με συγκλόνισε" της ζωής μου. Αναφέρθηκα συγκεκριμένα στην πρώτη φορά που δοκίμασα αχινό. Στην Πάτμο πολλά χρόνια πριν, πιτσιρίκι σχεδόν,  πρώτες διακοπές χωρίς τους γονείς. Παρά θιν'αλός να γεύομαι πρώτη φορά αχινό -βγαλμένο από τη θάλασσα μόλις λίγα λεπτά πριν- κι η γεύση να προκαλεί ρίγη ενθουσιασμού, δεν ήξερα μέχρι τότε ότι υπήρχαν τέτοιες γεύσεις! 

Πρόσκληση:

Κανείς σας δεν αναφέρθηκε σε μια τέτοια πρώτη φορά. Έτσι αποφάσισα να σας προσκαλέσω να μου αποκαλύψετε εσείς οι ίδιοι ''Την πρώτη φορά που γευτήκατε κάτι και σας συγκλόνισε". Θα μαζέψω όλες τις απαντήσεις σας και την επόμενη Κυριακή θα ετοιμάσω μια ανάρτηση μόνο με αυτές!
Θα χαρώ πολύ να συμμετάσχετε κι ελπίζω να υπάρξει μια ικανοποιητική συμμετοχή. Κάθε απάντηση που θα έρχεται θα μπαίνει κατευθείαν στην ανάρτηση. 
Κι αν συμμετάσχετε, ίσως εγώ ή ίσως κάποιος από εσάς να διοργανώσει το μπλογκο-ερώτημα ''Τι έφαγα πρώτη φορά ...και δεν έφαγα ξανά"!!

Κατά τ'άλλα η σημερινή βροχερή Κυριακή είχε ρεβυθάδα! Ο αξιαγάπητος κι ακούραστος Σιφνιός γείτονας, ο κος Φραζέσκος, άναψε τον ξυλόφουρνο του και ψήσαμε τις ρεβυθάδες μας. Έτσι εγκαινίασα το νέο τσικάλι που έφερα φέτος τον Σεπτέμβρη από το αγαπημένο νησί.









Και η μέρα συνεχίζεται με πολύ διάβασμα, τσάι darjeeling και καλή μουσική:




24 σχόλια:

  1. Καλησπέρα Crispy.
    Έχω δοκιμάσει υπέροχα πράγματα στη ζωή μου, πλην όταν δοκίμασα για πρώτη φορά, στην τρυφερή ηλικία των 23 χρόνων, ένα μέτρια ψημένο μοσχαρίσιο φιλέτο σε συνδυασμό με ένα Cote dy Rhone, κυριολεκτικά συγκλονίστηκα.

    Βέβαια θα φανεί αστείο, αλλά σοκ έπαθα και όταν για πρώτη φορά δοκίμασα καρμπονάρα, έστω αυτή του θρυλικού Pappas στην Κηφισιά. Όταν είσαι συνηθισμένος στην κουζίνα της μαμας και ξαφνικά γεύεσαι κρεμα γάλακτος με μπέϊκον κλπ, εμφανίζεται στη ζωή σου ένας καινούριος κόσμος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. καλησπερουδια!! εγω οσο αστειο και να φανει σε καποιους, αυτο που εφαγα και με συγκλόνισε ευχάριστα ειναι το μπροκολο! ο γες!! στα 29 μου εφαγα πρωτη φορα μπροκολο σουφλε και επαθα πλακα! τι εχανα τοσα χρόνια η ιδιότροπη! μ άρεσε και σαν σαλατα με μπολικο λεμόνι και λαδάκι.....ειμαι αρκετα ιδιοτροπη και δυσκολα δοκιμάζω γευσεις

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Χμμ... Ωραίο θέμα ανοίγεις και πολύυυ μεγάλο! Λοιπόν, μια και το μενού σου έχει σήμερα ρεβύθια, μήπως τυχαίνει να τα έχεις δοκιμάσει φρέσκα και πράσινα κατευθείαν μέσα από το φασολάκι τους? Να μια γεύση 100% αυθεντική, που δεν πρόκειται να ξαναβρώ αλλού -και πλέον...
    Το κατακίτρινο ψωμί από αλεύρι καλαμποκιού (το οποία καλαμπόκια μάζεψε η ίδια η γιαγιά από το χωράφι), ψημένο σε παραδοσιακό ξυλόφουρνο του χωριού (που επίσης δεν υπάρχει πια).
    Το χειροποίητο κατσικίσιο τυρί, από το γάλα της κατσίκας που μεγαλώνει στην αυλή σου.
    Ο τραχανάς σούπα, πάλι από χειροποίητο τραχανά φτιαγμένο από έμπειρα χέρια θείας στο χωριό.
    Το πραγματικό ξυνόγαλα (πάλι από την ίδια θεία)
    Η πρώτη φορά που έφαγα αληθινό γιαούρτι και διαπίστωσα πως το τυποποιημένο κεσεδάκι με το "γιαούρτι" του σούπερ μάρκετ είναι απλά ξινό γάλα με ζελατίνη.
    Οι ελιές της μαμάς, μαζεμένες από τα δέντρα της αυλής (και πάλι καμία σχέση με αυτές του μπακάλη / του σούπερ μάρκετ)
    Το ελαιόλαδο από τις ελιές της αυλής.
    Τα βραστά άγρια χόρτα (αυτά που μαζεύει η μαμά στο χωριό, από την αυλή)
    Η πράσινη σαλάτα με τα ίδια χόρτα (κάποια από αυτά είναι απίστευτα νόστιμα και ωμά)
    Τα βερίκοκα του κήπου (αυτά που ΜΥΡΙΖΟΥΝ ενώ απλά περνάς δίπλα από την φρουτιέρα)
    .
    .
    .
    Σταματάω γιατί η λίστα είναι ατελείωτη και θα γράψω σεντόνι (όχι ότι δεν έχω γράψει ήδη -σόρυ κιόλας). Αλλά νομίζω φαίνεται που το πάω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Modernist
    Αναστασία
    DC

    Ευχαριστώ πολύ για τα σχόλια σας! Έχω 5 απαντήσεις μέχρι στιγμής κι όλοι με έχετε εκπλήξει πολύ ευχάριστα. Χαίρομαι πολύ που το θέμα σας δίνει αφορμές για γαστρονομικές εξομολογήσεις!


    @DC
    Με έστειλες με τις περιγραφές σου!! Μου τρέχουν τα σάλια παρότι είμαι ακόμα στη χώνεψη!! Παρεμπιπτόντως ρεβύθια δεν έχω φάει ωμά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Καλησπέρα, πολύ ωραία ερώτηση.
    Αναπολώ φαγητά και πίτες ψημένες στη γάστρα (στο χωριό μου η γάστρα είναι κάτι παραπλήσιο του ξυλόφουρνου).
    Τα γεμιστά με λαχανικά από τον κήπο των γονιών μου.
    Και εκείνο που μου έμεινε αξέχαστο είναι το αρνάκι που ψήσαμε φέτος το Πάσχα στον ξυλόφουρνο της Λίνας στην Κρήτη μέσα σε γάστρα με αλάτι και πιπέρι μόνο.
    Στην επόμενη ερώτηση σου ίσως έχω περισσότερα να πω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Τι μου θύμισες...

    Χοιρινές τσιγαρίδες(λίπος με λίιιιγο κρεατάκι),ξημερώματα Χριστουγέννων,ψηνένες στο τζάκι,τότε που κανείς δεν ήξερε τη χοληστερίνη και τα τριγλυκερίδια...
    Κουραμπιέδες,με αγνό,μοσχοβολιστό βούτυρο,που ψήνονταν στο ξυλόφουρνο και βόγγούσε το χωριό....
    Κοκορέτσι,από τα χέρια του μπαμπά μου....
    Τη χορτόπιτα της γιαγιάς.....
    Κολωχτύπα,ψητή στα κάρβουνα στη Λακωνική Μάνη.....
    Καιπιρίνια,με θέα τη Καλντέρα....
    Το σπαγγέτι ναπολιταίν του Λόη....
    Το χλωρό τυρί ,οι ματιές και το χοιρινό λουκάνικο της θείας στο χωριό....
    Μπιζέλια ωμά,ξαπλωμένοι στο χορτάρι με τα ξαδέρφια....
    Ξυλάκι παγωτό,από το πλανόδιο παγωτατζή...
    Τηγανητά αυγά σε βούτυρο,μετά το μπάνιο για όλα τα πιτσιρίκια......
    Ψωμί βρεγμένο με ζάχαρη,να κριτσανάει στο μωσαικό,και η μαμά να ωρύεται....

    Να συνεχίσω;;Μ'έπιασε νοσταλγία...

    (Νέα φίλη)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα! Ευχαριστώ πολύ για την πολύ όμορφη απαντηση! Τσιγαρίδες!!!! Γιαμ! Τις λατρεύω κι ας είναι βόμβα χοληστερίνης!
      Θα ήθελα, αν μπορείτε, να μου αφήσετε κάποιο όνομα -έστω ψευδώνυμο- να το χρησιμοποιήσω στην ανάρτηση! Ευχαριστώ πολύ και πάλι!

      Διαγραφή
  7. - Λουκουμάς (αυτός με τη ζάχαρη) στο φούρνο της γειτονιάς μου όταν ήμουνα μικρή
    - Τυρόπιτα με σφολιάτα
    - Τάρτα φρανζιπάν στη Γαλλία (γεύση που με συγκλονίζει ακόμα και τώρα)
    - Μιλκ-σέικ στα ΜακΝτόναλντς όταν δεν υπήρχαν ακόμα εδώ)
    - Fudge στο Λονδίνο
    - Σούπα με κολοκύθα
    - Γλυκό Saint-Honore
    - Χριστουγεννιάτικη γέμιση γαλοπούλας με κάστανα
    Και...δυστυχώς πολλά άλλα!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Να πούμε "Οινόφιλη βιβλιοφάγος";;Ή είναι βαρύγδουπο;..........
    Τα γούστα μας,συμπίπτουν,άλλωστε :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ο λα λα! τέλειο το souvenir post crispy...και με εξαιρετικές ιδέες και αναμνήσεις..
    χμ.. τα δικά μου συγκλονιστικά αρκετά βέβαια αλλά ας προσπαθησω να τα περιορίσω στα παρακάτω
    - σοκολάτα (ούτε που θυμάμαι πότε.. πολύ μικρή προφανώς αλλά η γεύση και η αίσθηση της της παραμένει σταθερή και μοναδική, ανάλογα με την ώρα και την όρεξη από γάλακτος lacta ΄πως ... μέχρι bio raw cacao, seeds, κλπ ) και βέβαια με πολύ μέλλον ..
    - home made bio πατάτες τηγανητές σε ελαιόλαδο με σως ροκφορ.. (ΟΧΙ blue cheese..αυστηρά ροκφορ)
    - κρητική κουζίνα με ρακη (σταμναγκάθι, γραβιέρα, μαραθοπιτακια, χοχλιους..), 15 χρόνια κάθε χρόνο στα νότια χανιά..και στην παλιά πολή
    - αχινοσαλατα κ αχινούς σε σφηνάκι με ρακη (Ν χανιά στην παλαιόχωρα)
    - αστακομακαρονάδα (ελαφόνησος)
    - χταποδάκι στα κάρβουνα με μπλε βαρβαγιάννη (ελαφόνησος)
    - συναγρίδα ψημένη στο αλάτι
    - το fusion λαβράκι ταρτάρ με lime σως - βασικά όλο το non meat menu της σπονδης (jerome serres & arnaud bignn)
    - το γιουβετσάκι με γαρίδες (Βαρούλκο)
    - το μακαρον
    - το daquiri φράουλα από νωρίς ..αυστηρά σε παραλία
    - άγριος σολωμός αλάσκας
    - το sushi
    - το dry martini με καλή παρέα και πολύ καλή μουσική
    - οι Βέλγικες μπύρες με ποικιλία τυριών
    - το gluhwein τα χριστούγεννα με χιόνια απο νωρίς
    και αρκετά ακόμα
    ας μη συνεχίσω άλλο - πείνασα, δίψασα..
    buona notte ;)
    a

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Στο πνεύμα της ανάρτησης: ρεβύθια στη Σίφνο σε ξυλόφουρνο. Αποκάλυψη. Πρόσεξες ότι ο γείτονάς σου έχει σκεπασταριά χωρίς σμάλτο; Πρέπει να είναι καλύτερη για τα ρεβύθια, δυστυχώς και μένα αυτή που μου φέρανε πριν χρόνια έχει σμάλτο για να είναι πιο "όμορφη". Αν ξαναπάω σίγουρα θα πάρω μία σκέτη, the pure thing. Είμαι σε καλό δρόμο πάντως να πετύχω το άρωμα του καπνού στο σπίτι, θα σε κρατώ ενήμερη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κλεομένη καλημέρα! Σε ευχαριστώ πολύ για την απάντηση σου!
      Κι εγώ θυμάμαι που δεν πίστευα στον....ουρανίσκο μου την πρώτη φορά που έφαγα ρεβυθάδα! Τι τελειότης με τόσο ταπεινά υλικά. Όπως επίσης και την πρώτη φορά που έφαγα αυτό το υπέροχο σιφνέικο μαστέλο -θυμάμαι παρέκαμψα τους καλούς μου τρόπους και ζήτησα κι άλλο!!
      Φέτος πήρα καινούργιο τσικάλι, όλοι μα όλοι μου είπαν να πάρω σμαλτωμένο. Πάντως τα ρεβύθια βγήκαν ιδανικά χυλωμένα κι ήταν μάλλον τα πιο νόστιμα που είχα φτιάξει εδώ και καιρό!

      Διαγραφή
  11. Καλημέρα Crispy μου! Είχες έμπευση πάλι για μία πολύ ωραία ανάρτηση!
    1 και καλύτερο : Σούπα σκορπίνα, χρόοοονια πριν στους Παξούς, ψάρι από τον ψαρά γείτονα και μαγειρεμένη από την μαμά μου!
    2 : Στην Πράγα, βελουτέ σούπα μπρόκολου που με έκανε να αλλάξω άποψη για τις σούπες !
    3 : Στην Βουδαπέστη, πατατόσουπα σερβιρισμένη σε καρβέλι από ψωμί !
    4 : Αν και δεν είμαι λάτρης των ζυμαρικών, ξετρελάθηκα (πριν ανακαλύψω την αλλεργία μου) με μία αστακομακαρονάδα πριν από δέκα χρόνια περίπου.
    Πολλά φιλιά καλή μου και να διοργανώσω εγώ το: ''Τι έφαγα πρώτη φορά ...και δεν έφαγα ξανά"!! ?????

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νότα καλημέρα!
      Σε ευχαριστώ πολύ για την όμορφη απάντηση!
      Αν έχεις διάθεση κάνε αυτό με το ερώτημα. Θα είχε πλάκα να έβγαινε ένα είδους γαϊτανάκι, το ένα ερώτημα να ακολουθεί το άλλο από μπλογκ σε μπλογκ!

      Διαγραφή
  12. Θα μπορούσατε αγαπητή να σου πείτε που θα μπορούσα να σας στείλω μία πρόσκληση; Πού μπορώ να βρω το email σας;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα!
      Σου έχω στείλει μέιλ εδώ και λίγες μέρες! (αλλιώς kassper@in.gr)

      Διαγραφή
  13. Fudge στο Λονδίνο, camembert στο Παρίσι και ψητό σκαθάρι (ψάρι) στην Περαία στη Θεσ/νίκη, μαζί με τα μυδοπίλαφα και τα σαγανάκια και την ψητή φέτα, γενικά η κουζίνα της Θεσ/νίκης με αφήνει άφωνη όσα χρόνια κι αν περάσουν!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Crispy μου με την ερώτησή σου είναι σαν να ταξίδεψα στον χρόνο!

    Παγωτό σοκολάτα του Παπασπύρου, την εποχή που είχε γεύση!
    Γενικά, όταν ήμουν μικρή με το φαΐ ήμουν δύσκολη! Λίγα πράγματα στο πιάτο μου, τα βασικά! Κυρίως τα γλυκά δεν μου άρεσαν! Τα θεωρούσα περιττά στην καθημερινή λιτή διατροφή μου. Ώσπου ένα απόγευμα παίζοντας στο δρόμο με άλλα παιδιά, φάνηκε ο παγωτατζής! Τα άλλα παιδιά τρέξαν να πάρουν χαρτζιλίκι από τους γονείς τους, για να αγοράσουν παγωτό. Εγώ έμεινα μόνη στο δρόμο, περιμένοντάς τους να γυρίσουν.
    -Εσύ δεν θέλεις παγωτό? Ρώτησε ο παγωτατζής.
    -Όχι, δεν μ αρέσει!
    -Δεν μπορεί να μη σ αρέσει! Έχεις δοκιμάσει?
    -Όχι!
    -Πάρε ένα κέρασμα από μένα!
    Ακόμα θυμάμαι την κρύα, γλυκιά, αρωματική, βελούδινη, σοκολατένια γεύση του μέσα στην κάψα του καλοκαιρινού απογεύματος! Μια γεύση με αίσθηση αμαρτίας, γιατί είχα παραβεί και έναν κανόνα: να μη δέχομαι γλυκά από αγνώστους....

    Πολλά φιλιά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Λίλα κι Αγγελική
    Καλημέρα! Ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας!
    Αύριο αναρτώνται όλες μαζί!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Αν αρχισω και ανατρεχω σε γευσεις που με συγκλονισαν οταν τις πρωτοδοκιμασα θα φτιαξω ολοκληρο κατεβατο οποτε θα αρκεστω σε καποιες των τελευταιων χρονων που τις εχω και ποιο φρεσκιες στην μνημη μου.Οι ποιο πολλες ειναι ιδιαιτερες οι επονομαζομενοι 'κρυπτονιτες' που λεμε!Η ομελετα με αγρια σπαραγγια,οι αγριες αγκιναρες αλλα και οι ημερες με τη γνωστη γλυκοξινη σαλτσα ( ;) ),η γευση της καπαρης, οι τυλιχτες μελιτζανες με γραβιερα και σαλτσα τοματας,η τρουφα, και απο αλλαντικα η λουζα και η μπρεζαολα και απο γλυκα κατι απο τα παιδικα μας χρονια το σαλαμι(ή μωσαικο)
    Π.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Καλώς σε βρήκα! Ήρθα εδώ από το blog της Νοτούλας. Χμμμ.... πολλές οι ωραίες οι πρώτες φορές αλλά μια η ξεχωριστή: φιλέτο κιτρινόπτερου τόνου στη σχάρα με ψήσιμο που θα το έλεγε κανείς medium rare. Παχύ φιλέτο, ωμό στο κέντρο. Τέλειο! Ότι καλύτερο έχω φάει ποτέ. Με συνοδεία λευκού κρασιού - εξαιρετικού που όπως δε θυμάμαι, σε ένα πανέμορφο εστιατόριο στη Σχοινούσα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Fan
      Καλημέρα! Και καλωσόρισες! Τελικά απ'ότι φαίνεται η συγκεκριμένη ερώτηση πυροδότησε σε πολλούς από εμάς γευστικές αναμνήσεις από καλοκαιρινές διακοπές στα νησιά μας! Μάλλον καθόλου τυχαίο!

      Διαγραφή
  18. Λοιπόν, αγαπητή και πεντανόστιμη Crispy, την πρώτη φορά που π ρ α γ μ α τ ι κ ά συγκλονίστηκα ήταν όταν σε ένα μεζεδοπωλείο δοκίμασα πίνα σπινιάλο ολοφρεσκη που μόλις είχε φτάσει από την Κάλυμνο. Γέμισαν οι νευροδιαβιβαστές του εγκεφάλου μου ιώδιο!! Κανένα όστρακο στον κόσμο δεν συγκρίνεται με αυτό. Το Μικίδιο δίπλα μου λέει ότι την συγκλόνισε το μιλκ σεικ αβοκάντο. Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή