Η δική μου Σίφνος

Το πιο φωτογραφημένο νησί των Κυκλάδων, μετά την Σαντορίνη και την Μύκονο, είναι αναμφίβολα η Σίφνος! Εν τω μεταξύ, είναι το νησί που επισκέπτομαι σταθερά εδώ και χρόνια, το οποίο λατρεύω και θεωρώ ως το ομορφότερο κυκλαδονήσι. Φυσικά πολλοί θα έχουν τις αντιρρήσεις τους, έτσι θα προσπαθήσω, με άφθονο φωτογραφικό υλικό, να σας ενθουσιάσω και στην καλύτερη περίπτωση να σας βάλω στην σκέψη να επισκεφτείτε το νησί.

Σιφνέικη ομορφιά

Όλα άρχισαν πριν αρκετά χρόνια όταν φεύγοντας από την Σέριφο προχώρησα νότια στις Δυτικές Κυκλάδες για την Σίφνο. Μπαίνοντας στο λιμάνι των Καμαρών και καθώς άνοιγε η μπουκαπόρτα του φέρι μποτ, ήρθε και μας ξεσήκωσε ένα δροσερό αεράκι πνιγμένο στο άρωμα του θυμαριού! Κοιτούσα ευτυχής κι εκστασιασμένη τα βουνά που περιέβαλλαν το μικρό, ήσυχο λιμάνι, βουνά που κατέβαζαν απλόχερα εκείνο το αρωματισμένο με τη φύση των Κυκλάδων αεράκι. Πανέμορφο τοπίο, άγριο και συνάμα γλυκό. Τα βουνά εκείνα σου έκρυβαν καλά το υπόλοιπο νησί. Παίρνοντας το δρόμο προς τη Χώρα δεν αποκαλύπτονταν και πολλά, η πρώτη στάση ήταν άλλως τε η ίδια η Χώρα του νησιού, η Απολλωνία.

Οι Καμάρες

Η Απολλωνία είναι μια κλασική κυκλαδίτικη Χώρα. Όμορφη, τακτοποιημένη με τα κλασικά άσπρα σπίτια, που διαθέτουν όμορφους περιποιημένους κήπους με τις βουκαμβίλιες, τα γεράνια και τους βασιλικούς. Έχει αρκετή κίνηση στους δρόμους της και διαθέτει, όπως είναι φυσικό, την πιο έντονη νυχτερινή ζωή που μπορεί κανείς να βρει στο νησί. Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να χωθείτε στο Στενό. Το Στενό δεν είναι παρά ένα ...στενό (!) δρομάκι, μέσα στην Απολλωνία, γεμάτο μπαρ αλλά και εστιατόρια. Το πιο διάσημο μπαρ είναι η Αργώ, το πιο in ο Ραμπαγάς. Το πιο αγαπημένο μου το Δόλωμα. Το Στενό διαθέτει επίσης καταπληκτικά καταστήματα με ρούχα και κοσμήματα. Αγαπημένο το "Μπλε" με τα χειροποίητα -πολύ πρωτότυπα- κοσμήματα και τα όμορφα κεραμικά. Τώρα που είπα "κεραμικά" να σημειώσω ότι το νησί φημίζεται για την αγγειοπλαστική τέχνη. Υπάρχουν πολλοί που ασχολούνται και θα βρείτε σε αρκετά σημεία, εργαστήρια και καταστήματα. Επιβάλλεται η αγορά έστω κι ενός κεραμικού- παραδοσιακού!

Η Απολλωνία

Η Απολλωνία είναι η πρωτεύουσα, όπως είπαμε, κι είναι η "ζωηρή" του νησιού, η "αριστοκράτισσα" όμως βρίσκεται ελάχιστα χιλιόμετρα μακριά κι ονομάζεται Αρτεμώνας. Τα δύο χωριά  συνδέονται με ένα μονοπάτι που περνά από τον οικισμό του Πάνω Πεταλιού. Σας συνιστώ να κάνετε οπωσδήποτε την διαδρομή. Φτάνοντας στο χωριό του Αρτεμώνα, μπορεί κανείς να παρατηρήσει ότι η αρχιτεκτονική των σπιτιών είναι διαφορετική. Τα σπίτια είναι λιγότερο κυκλαδίτικα και περισσότερο νεοκλασικά.

Αυλή στον Αρτεμώνα

 Μεγάλα, κομψά, με εντυπωσιακούς κήπους, τα περισσότερα είναι σπίτια που ανήκουν στους πλούσιους του νησιού. Στο χωριό θα βρείτε 2-3 παραδοσιακά ζαχαροπλαστεία με πιο ξακουστό τον "Γρηγόρη" (ουδεμία σχέση με τη γνωστή αλυσίδα καφε-τυροπιτάδικο!). Και μια κι ανέφερα "ζαχαροπλαστεία", έχετε καλά υπόψη ότι το νησί φημίζεται για τη ζαχαροπλαστική του. Δοκιμάστε οπωσδήποτε αμυγδαλωτά και μπισκοτοειδή- φτιάχνουν καταπληκτικά μπισκότα, τύφλα να έχουν τα shortbread!
Στον Αρτεμώνα βρίσκεται η αφετηρία όλων των λεωφορείων του νησιού. Πάρτε ένα και κατεβείτε στην Απολλωνία - μέσος όρος διάρκειας διαδρομής 4 λεπτά! Στην Απολλωνία ζητήστε να σας δείξουν από που ξεκινά το μονοπάτι για το Κάτω Πετάλι. Μην διστάσετε να κάνετε τη διαδρομή. Κρατά το πολύ 10 λεπτά και περνά από χωραφάκια με διάφορα σπαρτά και μικρούς ελαιώνες- οι Σιφνιοί ευτυχώς συνεχίζουν αν ασχολούνται με την γεωργία. Στο τέλος θα βρεθείτε στο μικρό χωριό του Κάτω Πεταλιού, με την ιδιότυπη μεσαιωνική αρχιτεκτονική. Τα ίδια τα σπίτια δημιουργούν δύο σειρές από προστατευτικά τοιχία- αντί οι Ενετοί κατακτητές να χτίσουν κανονικά κάστρα, έχτιζαν τα σπίτια με τέτοιον τρόπο που αυτά τα ίδια προστάτευαν το χωριό. Θυμάμαι ότι για αρκετά χρόνια έρχονταν κάθε Σεπτέμβρη Γερμανοί φοιτητές Αρχιτεκτονικών Σχολών και μελετούσαν τη συγκεκριμένη αρχιτεκτονική.

Το Κάτω Πετάλι (δεξιά στην εικόνα) όπως φαίνεται από την Απολλωνία

Τόσην ώρα σας έχω στην ενδοχώρα και δεν σας μίλησα για τα παράλια! Το νησί δεν φημίζεται για τις μεγάλων διαστάσεων παραλίες τύπου "ατέλειωτη άμμος μέχρι εκεί που βλέπει το μάτι". Το αντίθετο, οι παραλίες είναι σχετικά μικρές αλλά το μεγάλο πλεονέκτημα είναι ότι είναι τελείως διαφορετικές μεταξύ τους! Πιο διάσημη, πιο απλωτή και φαντάζομαι με τα απαραίτητα μπιτσόμπαρα, είναι ο Πλατύς Γιαλός, ο οποίος είναι σημείο έλξης, μαζεύει τους περισσότερους λουόμενους, έχει κι έντονη νυχτερινή ζωή, σε σχέση με τις υπόλοιπες παραλίες.
Επίσης, τα τελευταία χρόνια, έχει γίνει αρκετά γνωστή κι η παραλία του Βαθιού- ο οικισμός πήρε τα επάνω του όταν άνοιξε το μεγαλύτερο ξενοδοχειακό συγκρότημα του νησιού, οι περίφημες "Ελιές".
Γραφική, οικογενειακή τύπου αλλά πανέμορφη παραλία διαθέτει ο Φάρος. Βασικά διαθέτει δύο μικρές παραλίες, η μία δίπλα στην άλλη, πιο όμορφη όμως, με τα κρύα, κρυστάλλινα νερά της είναι η δεύτερη παραλία του οικισμού, εκείνη του Γλυφού. Από το Γλυφό ξεκινά ένα μονοπάτι το οποίο σε 10 λεπτά και μέσα από μια πανέμορφη, παραθαλάσσια διαδρομή, θα σας οδηγήσει στην παραλία του Αποκοφτού.

Η Χρυσοπηγή

Η εκκλησία της Χρυσοπηγής, που βρίσκεται στην άκρη της παραλίας, είναι ένας από τους δύο λόγους που το νησί είναι τόσο πολυφωτογραφημένο. Αποκλείεται να μην την έχετε δει την εκκλησία σε φωτογραφία έστω και μια φορά! Εκτός από το όποιο θρησκευτικό ενδιαφέρον της περιοχής, στην ομώνυμη παραλία βρίσκονται δύο ταβέρνες, κι οι δύο εξαιρετικές, με πολύ καλό φαγητό.

Πλησιάζοντας το Φάρο από το μονοπάτι, συναντάμε απομεινάρια από τα παλιά μεταλλεία της περιοχής

Η Χρυσοπηγή βρίσκεται στα νότια του νησιού. Πέρα πάνω στο βορρά, χωμένο μέσα σε έναν βαθύ όρμο βρίσκεται το χαριτωμένο, γραφικό χωριουδάκι της Χερρονήσου. Ήσυχο, πολύ ήσυχο, κάποτε δεν πήγαινε ούτε λεωφορείο, θέλει αρκετή ώρα να φτάσει κανείς και το τοπίο που συναντά, είναι ό,τι πιο άγριο μπορεί να βρει στις Κυκλαδες! Αλλά αξίζει τον κόπο, καθώς το χωριουδάκι είναι πολύ ιδιαίτερο χάρη στη γεωγραφική του θέση.

Για το τέλος, άφησα τον λόγο για τον οποίο πηγαίνω σταθερά, κάθε χρόνο, στη Σίφνο. Το Κάστρο.

Το Κάστρο, τα Σεράλια, οι Επταμάρτυρες

Το Κάστρο για μένα είναι το ωραιότερο σημείο στον κόσμο. Τέλος.
Χτισμένο πάνω σε ένα λόφο στα ανατολικά του νησιού, μοιάζει να είναι από άλλο παραμύθι, ελαφρώς απομονωμένο από το υπόλοιπο νησί, αγέρωχο και μοναχικό συγχρόνως. Έχει την ίδια αρχιτεκτονική με το Κάτω Πετάλι, οπότε μην περιμένετε να δείτε κάστρο τύπου Μεθώνης! Το Κάστρο μέχρι το 1823 ήταν η πρωτεύουσα του χωριού και ο μικρός οικισμός των Σεραλίων που βρίσκεται σε ένα μικρό όρμο στα πόδια του χωριού, το επίνειο του. Περπατήστε το Κάστρο κι οπωσδήποτε περπατήστε το περιφερειακό μονοπάτι που κοιτάζει τη θάλασσα. Εκεί θα βρεθείτε μπροστά στο πιο πολυφωτογραφημένο σημείο του νησιού.

Οι τρισχαριτωμένοι και πολυφωτογραφημένοι Επταμάρτυρες!

Σε ένα μικρό βράχο, κάτω από το Κάστρο, βρίσκεται το μικρό εκκλησάκι των Επταμάρτυρων, χαριτωμένο όσο δεν παίρνει, μοιάζει αδιάφορο στη διασημότητα του, έτσι όπως κάθεται μόνο και σιωπηλό στην αγκαλιά του πελάγους. Οπτικό αριστούργημα!

Στα Σεράλια

Η παραλία -τρόπος του λέγειν- των Σεραλίων -ή της Σεράγιας όπως λένε οι ντόπιοι- είναι μόνο για ψαγμένους. Για αυτούς που δεν γουστάρουν ατέλειωτα χιλιόμετρα άμμου, μπιτσόμπαρα, ξαπλώστρες κλπ κλπ. Άλλως τε δεν το επιτρέπει η φύση της παραλίας, όλο πέτρες είναι κι έτσι και πιάσει βοριάς -περισσότερο βορειοανατολικός- ελάχιστοι τολμούν να μπουν για μπάνιο. Πέτρες, αχινοί αλλά ένα βυθός απίστευτος! Όσοι γουστάρουμε μάσκα και παιχνίδι με τα ψάρια εδώ τη βγάζουμε. Έχει δύο ωραίες ψαροταβέρνας, εκείνη του Σηφάκη κι εκείνη του Καπετάν- Γιώργη. Προτιμώ τη δεύτερη, γιατί στο κάτω βεραντάκι της, είσαι στην κυριολεξία μέσα στο κύμα! Και ψήνει απίστευτα νόστιμα καλαμάρια!

Το αγαπημένο μου σημείο για φαγητό είναι μέσα στο Κάστρο, και δεν είναι άλλο από την ταβέρνα "Το Άστρο". Το φαγητό είναι εξαιρετικό, κουζίνα καθημερινή, ελληνική, ντόπια, με καθαρές γεύσεις, νοστιμιές που σε κάνουν περήφανη που είσαι Ελληνίδα όταν βλέπεις τα ευτυχισμένα πρόσωπα των ξένων συνδαιτυμόνων που απολαμβάνουν το φαγητό τους. Τουρίστες επιστρέφουν κάθε χρόνο στο νησί, με την ελπίδα ότι θα γευτούν ξανά εκείνο το ανεπανάληπτο χταπόδι με ελιές, το αρνάκι το ανηθάτο, τους κεφτέδες σε σάλτσα κοκκινιστή με μελιτζάνες, τις τέλειες τυροκροκέτες, τους μοσχομυριστούς παραδοσιακούς ρεβυθοκεφτέδες. Οι Σιφνιοί τιμούν ιδιαίτερα το ρεβίθι, δεν είναι τυχαίο άλλως τε ότι το εμβληματικό πιάτο του νησιού είναι η ρεβιθάθα. Αν καταφέρετε να βρείτε γνήσια ρεβιθάδα, ψημένη ολονυχτίς σε ξυλόφουρνο, δοκιμάστε την οπωσδήποτε! Άλλο πιάτο γνωστό και εκπληκτική νοστιμιάς είναι το μαστέλο, είναι κυρίως πιάτο που φτιάχνεται το Πάσχα, αλλά όλο και κάποια ταβέρνα μπορεί να το ετοιμάζει.

Στα μισά του μονοπατιού από το Κάστρο στον Αρτεμώνα

Τέλος όπως παρατηρήσατε αναφέρομαι συχνά στα μονοπάτια του νησιού. Μην διστάσετε να τα περπατήσετε. Είναι καλά χαρτογραφημένα κι είναι ο καλύτερος τρόπος να απολαύσετε τις μοναδικές ομορφιές της Σίφνου. Ήλιος, θάλασσα, ουρανός, μια γη λιτή αλλά μεγαλειώδης, τοπία άλλοτε ήρεμα, άλλοτε δραματικά. Ομορφιά που απλώνεται μπροστά σου, που δεν τη χορταίνεις, δεν μένει παρά την απολαύσεις στο έπακρο των αισθήσεων σου!

Καλό καλοκαίρι!