Ακούω φωνές

Τις προάλλες είχα μπει στο site του Βήμα Gourmet και κάπου έπιασε το μάτι μου ένα link για κάποιο διαγωνισμό για food bloggers με βραβεύσεις. Μια φωνή μέσα μου με παρότρυνε να δω περί τίνος πρόκειται. Η ίδια φωνή επέμενε να πάρω μέρος. "Θα αστειεύεσαι" της αντιγύρισα. Μα εκείνη το βιολί της "Πάρε μέρος, μαρή! Τι θα χάσεις;". Τέτοιου είδους φωνές μπορούν να γίνουν εξαιρετικά ενοχλητικές κι έτσι για να απαλλαγώ από αυτήν, είπα να το ψάξω λίγο. Για να δηλώσω συμμετοχή έπρεπε να επιλέξω, ανάμεσα σε 9 κατηγορίες, σε ποια θα μπορούσε να ανήκει τούτο το ταπεινών προθέσεων blog. Σε καμία! Μα καμία! Δεν μπορούσα να καταχωρήσω το blog σε καμία κατηγορία! "Το Crispy blog είναι ειδική κατηγορία από μόνο του" φώναξα χαιρέκακα στη φωνή. Η φωνή δεν απάντησε. Φωνή βοώντος...

Η φωνή έκανε μέρες να εμφανιστεί. Σήμερα επανήλθε, πάντα επίμονη κι εκνευριστική. "Τα έχεις φτιάξει τόσες φορές τον τελευταίο καιρό. Ανάρτησε τα!", "Όχι!", "Κρίμα τις φωτογραφίες στο instagram", "Τη δουλειά σου εσύ!", "Μα δεν έχεις βάλει ποτέ συνταγή με παξιμάδια", "Biscotti είναι", "Το ίδιο είναι", "Θα σκάσεις;", "Αν δεν κάνεις ανάρτηση, όχι!"

Τα παξιμάδια (ή biscotti) της σημερινής ανάρτησης προέκυψαν τυχαία όταν μια μέρα θέλησα να φτιάξω το κατιτίς που να συνοδεύει τσάι ή καφέ αλλά με την προϋπόθεση ότι θα χρησιμοποιούσα μόνο υλικά που ήδη υπήρχαν στην κουζίνα- σε καμία περίπτωση δεν θα γινόταν έκτακτη επιδρομή σε σουπερμάρκετ. Το έφερα από εδώ, το έφερα από εκεί, το βούτυρο είχε τελειώσει άρα ελαιόλαδο, άντε να βάλουμε ξηρό καρπό- τι έχουμε; καρύδι, μια χαρά- μήπως λίγο grand marnier για το άρωμα;- pourquoi pas?

Η πρώτη εκείνη φουρνιά ήταν η αρχή για ένα μπαράζ ψησιμάτων. Εδώ κι ένα μήνα, μία ή δύο φορές την εβδομάδα ψήνω biscotti με καρύδια και grand marnier παίζοντας με τις δόσεις των υλικών και το είδος του αλευριού. Έχω πια καταλήξει σε αυτή τη συνταγή:

Biscotti (παξιμάδια) με καρύδι, αρωματισμένα με βανίλια, μοσχοκάρυδο & κανέλα

Υλικά για 15 κομμάτια

1 1/4 φλιτζάνι (180 γρ) αλεύρι για όλες τις χρήσεις
1/3 φλιτζάνι (80 γρ) ελαιόλαδο
1/3 φλιτζάνι (60 γρ) καστανή ζάχαρη
1/2 φλιτζάνι καρύδια περασμένα από το μούλτι
1 μεγάλο αυγό
1 πρέζα αλάτι
1 πρέζα κανέλα
1 πρέζα μοσχοκάρυδο
1 κουταλάκι του γλυκού εκχύλισμα βανίλια
1 κουταλάκι του γλυκού baking powder

Σε ένα μπολ ανακατώνουμε το αλεύρι με τα αλεσμένα καρύδια, το αλάτι, την κανέλα, το μοσχοκάρυδο και το baking powder.

Σε ένα άλλο μπολ χτυπάμε το ελαιόλαδο με τη ζάχαρη - με τον αυγοδάρτη, δεν χρειάζεται μίξερ- για λίγα λεπτά. Προσθέτουμε το αυγό και το εκχύλισμα βανίλιας και συνεχίζουμε να χτυπάμε μέχρι να ομογενοποιηθεί το μείγμα. Προσθέτουμε το αλεύρι κι ενσωματώνουμε ανακατεύοντας με το χέρι.  Θα δημιουργηθεί μια ζύμη μαλακή που δεν θα κολλά στα τοιχώματα του μπολ και τα χέρια. Αν τυχόν κολλά, προσθέτουμε λίγο αλεύρι. Πιάνουμε τη ζύμη, της δίνουμε σχήμα κορμού, την τυλίγουμε σε μεμβράνη και την βάζουμε στο ψυγείο για τουλάχιστον μισή ώρα. Αν τυχόν βιαζόμαστε μπορούμε να την βάλουμε στην κατάψυξη για 10 λεπτά.

Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 180 βαθμούς με τη σχάρα στη μεσαία θέση.
Βγάζουμε τη ζύμη από το ψυγείο, αφαιρούμε την μεμβράνη και τοποθετούμε προσεκτικά τον κορμό, σε ταψί στο οποίο έχουμε στρώσει αντικολλητικό χαρτί. Με ένα μαχαίρι χαράσσουμε απαλά - μέχρι τη μέση περίπου, όχι μέχρι κάτω- κομμάτια πάχους 1 εκ. Θα βγουν περίπου 15 κομμάτια.

Το τοποθετούμε στο φούρνο να ψηθεί, περίπου 20-30 λεπτά, μέχρι να πάρει όμορφο χρώμα. Το βγάζουμε ενώ συγχρόνως ρίχνουμε τη θερμοκρασία του φούρνου στους 150 βαθμούς. Πολύ προσεκτικά και με τη βοήθεια ενός μαχαιριού, κόβουμε μέχρι κάτω τα κομμάτια , τα χωρίζουμε και τα απλώνουμε στο ταψί έτσι ώστε η πλάγια πλευρά να κοιτάζει τώρα προς τα πάνω. Με άλλα λόγια τα βάζουμε ξαπλωτά. Τα ξαναβάζουμε στο φούρνο και τα αφήνουμε να ψηθούν μέχρι να πάρουν χρώμα- περίπου 10-15 λεπτά. Τα γυρίζουμε και περιμένουμε να πάρουν χρώμα κι από αυτήν την πλευρά- περίπου άλλα 10 λεπτά.
Τα παξιμάδια μας θα είναι έτοιμα εφόσον έχουν ψηθεί καλά και στο εσωτερικό. Μπορούμε να τσεκάρουμε σπάζοντας ένα στη μέση. Αν τυχόν "κρατάνε" λίγο, συνεχίζουμε το ψήσιμο για 5 λεπτά ακόμα, γυρίζοντας τα συνέχεια και προσέχοντας μην καούν.