Μία είναι η μελιτζάνα.

-Σταμάτησες;
-Όχι.
-Βαριέσαι;
-Όχι.
-Είσαι κουρασμένη;
-Όχι.
-Διακοπεύεις;
-Όχι.
-Μετανάστευσες;
-Όχι.
-Μαγειρεύεις;
-Ναι! Και μπορώ να πω, μάλιστα, ότι δεν θυμάμαι άλλο καλοκαίρι παρεκτός του φετινού που να έχω περάσει τόσες ώρες στην κουζίνα!  Μετά από εκείνο το περίεργο ξεκίνημα τούτου του καλοκαιριού, το μαγείρεμα μετατράπηκε σε ψυχοθεραπεία. Μαρμελάδες- η μια μετά την άλλη-, μπισκότα, γλυκά και φαγητά, πιάτα αγαπημένα και καλοκαιρινά, ξανά και ξανά, ενίοτε σε παραλλαγές, κάθε μέρα με κάτι θα παλεύω στην κουζίνα. Μα πάνω απ'όλα κυριαρχούν τα φαγητά με μελιτζάνα. Πέρσι ήταν οι πιπεριές, πρόπερσι το κολοκυθάκι. Φέτος το καλοκαίρι όμως, η μελιτζάνα είναι εκείνη που τιμάται δεόντως στην κουζίνα. Δεν έχει περάσει εβδομάδα χωρίς να έχει μαγειρευτεί τουλάχιστον δύο φορές. Σε γνωστές και πολύ αγαπημένες συνταγές αλλά και σε νέες, από τις οποίες η μεγάλη αποκάλυψη είναι η εξής: Μελιζανοσαλάτα με καραμελωμένα κρεμμύδια! Τέλειο; Ναι! Και το καλύτερο: Το σκόρδο! Γιατί ναι μεν δεν γίνεται μελιτζανοσαλάτα δίχως σκόρδο -κι όπως ξέρουμε το ωμό σκόρδο πολλοί αγάπησαν, την...υστεροφημία του όμως ουδείς!- αλλά σε αυτήν την νέα υπέροχη μελιτζανοσαλάτα, το σκόρδο σοτάρεται και μάλιστα με έξυπνο τρόπο!

Μελιτζανοσαλάτα με καραμελωμένα κρεμμύδια

2 μεγάλες μελιτζάνες τύπου φλάσκες
2 μεγάλα λευκά κρεμμύδια
2 σκελίδες σκόρδο
ελαιόλαδο
αλάτι
πιπέρι
κύμινο (τη μύτη από ένα κουταλάκι του γλυκού)
λίγο χυμό λεμονιού.


Καθαρίζουμε τα κρεμμύδια, τα κόβουμε στη μέση και μετά σε λεπτές φετούλες.
Ψιλοκόβουμε τις σκελίδες σκόρδου.

Βάζουμε σε ένα τηγάνι με χοντρό πάτο λίγο λάδι (3-4 κουταλιές) να ζεσταθεί σε χαμηλή προς μέτρια φωτιά (πχ. στη δική μου κουζίνα με max 6, το έβαλα στο 3). Μόλις ζεσταθεί το λάδι ρίχνουμε τα κρεμμύδια, σκεπάζουμε το τηγάνι κι αφήνουμε τα κρεμμύδια να σοταριστούν για 10 λεπτά. Μετά το χρονικό αυτό διάστημα, ξεσκεπάζουμε κι αρχίζουμε να τα ανακατώνουμε απαλά, προσέχοντας πότε θα αρχίσουν να παίρνουν χρώμα. Μόλις αρχίσουν να παίρνουν χρώμα, ανακατώνουμε πιο συχνά και χαμηλώνουμε κατά μία μονάδα τη φωτιά. Συνεχίζουμε έτσι μέχρι να πάρουν σκούρο χρυσαφί-καφέ χρώμα και προσέχοντας μην μαυρίσουν. Υπολογίζουμε ότι η όλη διαδικασία- από τη στιγμή που θα ρίξουμε τα κρεμμύδια στο τηγάνι- κρατά περίπου 35 λεπτά. Λίγα λεπτά πριν τελειώσουμε, ρίχνουμε στο τηγάνι το ψιλοκομμένο σκόρδο, το οποίο σοτάρεται κι αυτό με τα κρεμμύδια.

Εν τω μεταξύ καθώς καραμελώνεται το κρεμμύδι ετοιμάζουμε τις μελιτζάνες

Καθαρίζουμε τις μελιτζάνες. Αφαιρούμε το πάνω και κάτω μέρος και το υπόλοιπο το κόβουμε σε ροδέλες περίπου 1/2 εκ. Δεν τις θέλουμε ούτε πολύ ψιλές, ούτε πολύ χοντρές. Τις βάζουμε σε ένα στραγγιστήρι, τις αλατίζουμε και τις αφήνουμε για 15 λεπτά περίπου. Τις ξεπλένουμε και στεγνώνουμε καθαρά κάθε ροδέλα.* Τις αλείφουμε με ελαιόλαδο και στις δύο πλευρές, τις απλώνουμε σε ένα ταψί και ψήνουμε στο γκριλ του φούρνου γαι περίπου 10-15 λεπτά, μέχρι να μαλακώσει η σάρκα αλλά προσέχουμε μην μαυρίσει. Αφήνουμε να κρυώσουν για 5 λεπτά και ξεφλουδίζουμε. Μην ανησυχείτε, το ξεφλούδισμα είναι πολύ εύκολη διαδικασία, ιδιαίτερα αν έχει ψηθεί σωστά η μελιτζάνα. Βάζουμε τη σάρκα της μελιτζάνας σε ένα μεγάλο μπολ και λιώνουμε με ένα πηρούνι, Προσθέτουμε το καραμελωμένο κρεμμύδι και συνεχίζουμε το λιώσιμο προσθέτοντας λίγο ελαιόλαδο, αλάτι, πιπέρι και λίγο χυμό λεμονιού. Δοκιάζουμε και διορθώνουμε προσθέτοντας αλάτι ή λεμόνι.
Τη δεύτερη φορά που την έφτιαξα πρόσθεσα και λίγο κύμινο που πιστεύω ότι της πήγαινε πάρα πολύ.

*Πολλοί θέλουν να αποφεύγουν τη διαδικασία του ξεπρικρίσματος της μελιτζάνας. Προσωπική εκτίμηση είναι ότι αν οι μελιτζάνες δεν είναι ιδιαίτερα πικρές, δεν χρειάζεται να τις περάσουμε από τη συγκεκριμένη διαδικασία. Για παράδειγμα, έχω διαπιστώσει ότι οι λευκές μελιτζάνες είναι ιδιαίτερα γλυκές κι έτσι ποτέ δεν τις ξεπικρίζω.