Το τέλος ενός επεισοδιακού καλοκαιριού

Όσα συνέβησαν στη χώρα τέλη Ιουνίου - αρχές Ιουλίου δεν με άφησαν ανεπηρέαστη. Με επηρέασαν τόσο σε σημείο να μην έχω την απαραίτητη διάθεση να ασχοληθώ με το μπλογκ. Όπως θα διαπιστώσετε από την συχνότητα των αναρτήσεων, ο Ιούλιος είναι σχεδόν κενός. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν μαγείρευα. Τουναντίον, κατά τη διάρκεια του φετινού καλοκαιριού πέρασα πολλές ώρες στην αγαπημένη μου κουζίνα μαγειρεύοντας. Και σκέφτηκα ότι μάλλον εκεί ξέσπασα, ψάχνοντας κάτι να κάνω για να μην σκέφτομαι συνέχεια όσα γίνονται στη λιλιπούτεια χώρα μας.
Ουδέν κακόν αμιγές καλού που λένε, έτσι προσπαθώντας να αντιμετωπίσω ψυχολογικά την πολιτική επικαιρότητα μαγείρευα κι έψηνα συνέχεια. Και συνέχεια. Κι άρχισα να παίζω λίγο με τις συνταγές (όπως οι πολιτικοί με τα μνημόνια). Κι άρχισα να κάνω κάποιες αλλαγές (όπως οι πολιτικοί με τα μνημόνια). Η σημαντικότερη ίσως αλλαγή είναι ότι σε κάποιες συνταγές αντικατέστησα το βούτυρο με ελαιόλαδο. Κυρίως σε γλυκά και μπισκότα. Αυτό περισσότερο ως ανάγκη να διατηρηθεί το γλυκό σε καλή κατάσταση τους καλοκαιρινούς μήνες, μιας και με το βούτυρο υπάρχει σχετικά γρήγορη αλλοίωση- κι όχι μόνο στη γεύση. Έχω κατά καιρούς φτιάξει κέικ με ελαιόλαδο -και τα έχω αναρτήσει- κι είναι υπέροχα. Αφράτα, μυρωδάτα και κυρίως δεν χάνουν την υγρασία τους, δεν στεγνώνουν. Αυτή τη φορά προχώρησα στα μάφινς (συνταγή που καλώς εχόντων των πραγμάτων θα αναρτηθεί προς το τέλος του μήνα) και στα μπισκότα που ήταν πραγματικός θρίαμβος! ( Δες στο instagram)  Διατηρούνταν για μέρες φρέσκα και τραγανά χωρίς να χάσουν ούτε σε γεύση! Μετά προχώρησα στην κλασική πασταφλώρα. Το γεγονός ότι το ψυγείο είχε γεμίσει με βάζα από μαρμελάδες, άλλο μεγάλο σουξέ με αποκορύφωμα την τελευταία από σύκο, σήμαινε ότι, με την διαδικασία του επείγοντος (όπως οι πολιτικοί με τα μνημόνια), έπρεπε να φτιάξουμε πασταφλώρες! Κι η βάση να είναι με ελαιόλαδο! Όπως κι έγινε:

Πάστα φλώρα (βάση φτιαγμένη με ελαιόλαδο)

Υλικά για ταψί διαμέτρου 25 εκ (αν την  θέλουμε πιο χοντρή χρησιμοποιούμε ταψί μικρότερης διαμέτρου)

2 φλιτζάνια* αλεύρι για όλες τις χρήσεις
1/2 φλιτζάνι ψίχα φουντουκιού**
1/4 φλιτζάνι ελαιόλαδο
1/2 φλιτζάνι ζάχαρη καστανή
5-6 κουταλιές παγωμένο νερό
1 πρέζα αλάτι

1/2 βάζο μαρμελάδα της αρεσκείας μας (ίσως και λίγο περισσότερη αν μας αρέσει να είναι πληθωρική η παρουσία της)

Ετοιμάζουμε τη ζύμη.
Σε ένα μεγάλο μπολ ανακατεύουμε το αλεύρι, με την ψίχα φουντουκιού, το αλάτι και τη ζάχαρη. Ρίχνουμε το ελαιόλαδο και με ένα πιρούνι ανακατεύουμε μέχρι να δημιουργηθούν χοντρά τρίμματα. Ρίχνουμε λίγο λίγο το νερό και ζυμώνουμε έως ότου αποκτήσουμε μια ζύμη που να μην κολλά στα χέρια μας. Την τυλίγουμε σε μεμβράνη και την αφήνουμε στο ψυγείο για μία ώρα περίπου.

Στα 50 λεπτά ξεκινάμε την προθέρμανση του φούρνου στους 190 βαθμούς . Ετοιμάζουμε το ταψί, διαμέτρου 25 εκ., αλείφοντας το με λίγο ελαιόλαδο. Βγάζουμε τη ζύμη, κόβουμε τα δύο τρίτα και την υπόλοιπη την επιστρέφουμε στο ψυγείο. Τοποθετούμε τη ζύμη στο κέντρο του ταψιού κι αρχίζουμε να την απλώνουμε με τη βοήθεια των δακτύλων. Προσέχουμε να πάρουμε ίδιο πάχος σε όλη την επιφάνεια. Απλώνουμε από πάνω την μαρμελάδα. Βγάζουμε την υπόλοιπη ζύμη από το ψυγείο και την πλάθουμε σε λωρίδες τις οποίες απλώνουμε σταυρωτά από πάνω.
Ψήνουμε για 40 λεπτά περίπου- εξαρτάται από το πάχος της βάσης. Προσέχουμε μην πάρει απότομα χρώμα. Τότε την σκεπάζουμε με αλουμινόχαρτο μέχρι να ολοκληρωθεί το ψήσιμο.

*Όπως έχουμε ξαναπεί, εννοούμε φλιτζάνια 240-250 ml. Φλιτζάνια που χρησιμοποιούμε κυρίως για καφέ φίλτρου.

**Η παρουσία ξηρών καρπών πάντα κάνει τη ζύμη πιο νόστιμη!

(Ακολουθεί προεκλογική υπόσχεση!)
Θα τα πούμε ξανά μετεκλογικά!