Καιρός για ανανέωση!

 Θα συμφωνείτε, φαντάζομαι, ότι ο τίτλος της ανάρτησης παραπέμπει στα παχιά λόγια αποτυχημένου υποψήφιου δημάρχου στις πρόσφατες αυτοδιοικητικές εκλογές. Επίσης υπάρχει πιθανότητα να σκέφτεστε πώς και γιατί επιστρέφει η υποφαινόμενη στην ενεργό δράση. Η αλήθεια είναι ότι, πριν από καιρό, είχα πάρει την απόφαση ότι αφού γράφουν όλοι για φαγητό, γιατί να γράφω κι εγώ, δεν υπήρχε λόγος. Αλλά προ καιρού άλλαξα μυαλά και σκέφτηκα ότι αφού γράφουν όλοι για φαγητό, γιατί να μην (συνεχίσω να) γράφω κι εγώ! 

Κι έτσι επιστρέφω, κι ήδη εκκρεμούν αρκετές αναρτήσεις ανάμεσα στις οποίες και δύο της κατηγορίας "σινεφίλ συνταγές". Όσον αφορά τον τίτλο της ανάρτησης, η ανανέωση δεν αφορά το μπλογκ, δεν πρόκειται να υποστεί κανένα λίφτινγκ ( πχ οι φωτογραφίες θα παραμένουν το ίδιο άθλιες). 

Αυτό λοιπόν που ανανεώνεται είναι η σούπα με φακές! Φέτος πιστεύω ότι πέτυχα διάνα και βρήκα επιτέλους την ιδανική συνταγή! 

Όμως πριν ασχοληθώ με την νέα συνταγή, σκέφτηκα να ρίξω μια ματιά στις παλιότερες γιατί από ό,τι είδα υπάρχουν κάποιες φακόσουπες στο μπλογκ. Θα ασκήσω αυστηρή κριτική (θα είμαι αμείλικτη) και θα βαθμολογήσω (με περισσή αυστηρότητα). Πάμε να δούμε ποιες ήταν αυτές: 

 Φακές με λουκάνικο και ζυμαρικά Η παλιότερη συνταγή με φακές. Όχι άσχημος συνδυασμός αλλά από την φωτογραφία νομίζω ότι δεν την είχα εκτελέσει σωστά, επίσης δεν μου αρέσει το ζυμαρικό που είχα διαλέξει. Ποιος ξέρει τι ακεφτόμουν εκείνο τον μακρινό Γενάρη του 2011! Σίγουρα πάντως σε επόμενες εκτελέσεις του πιάτου δεν χρησιμοποίηα πέννες. Αλλά φακές και λουκάνικο είναι φοβερός συνδυασμός οπότε:

Βαθμολογία: 7/10

Φακές με ψημένα λαχανικά Δεν έχω ιδέα γιατί είχα μπει στον κόπο να φτιάξω αυτήν την συνταγή. Και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί να μπει κάποιος στον κόπο να ψήσει τα λαχανικά χώρια ενώ οι φακές βράζουν μόνες κι έρμες. Δεν θυμάμαι να την έφτιαξα πάνω από δύο φορές. Θυμάμαι όμως ότι είχα ενθουσιαστεί οπότε θα την ξαναδοκιμάσω από περιέργεια να δω αν όντως ήμουν στα καλά μου τότε.

Βαθμολογία: 5/10

Σούπα με φακές και μανιτάρια πορτσίνι (συνταγή από την Ούμπρια της Ιταλίας)  Ακαταμάχητος συνδυασμός που βγάζει κάτι από χειμώνα, κρύο, βροχή. Φαντάζομαι ότι κανένας δεν πείστηκε, όταν ανάρτησα την συνταγή, πόσο ιδανικά ταιριάζουν φακές και μανιτάρια πορτσίνι, δύο χαρακτηριστικά προϊόντα της επαρχίας της Ούμπρια. Την λατρεύω και την φτιάχνω τουλάχιστον δέκα φορές το χρόνο, από τότε που βρήκα την συνταγή!

Βαθμολογία 9/10

Υπάρχουν κι άλλες συνταγές με φακές στο μπλογκ αλλά δεν είναι σούπες.  Οπότε ας πάμε στην νέα μας συνταγή, στην νέα μας σούπα με φακές.

Σούπα φακές με πατάτα και ζυμαρικά

Υλικά για 3-4 πιάτα

1 μεγάλο κρεμμύδι ψιλοκομμένο

1 μεγάλο καρότο κομμένο σε μικρά κυβάκια

1 κλωνάρι σέλερι κομμένο σε λεπτές φετούλες 

1 μεγάλη πατάτα κομμένη σε κύβους

200 gr. φακές που θα έχουμε μουλιάσει για λίγη ώρα

1 κουταλιά σούπας πάστα τομάτας

1 κύβο λαχανικών (προαιρετικό)

200 γρ ζυμαρικά τύπου κοχυλάκι ή κοραλλάκι 

ελαιόλαδο

αλάτι

Για την γκρεμολάτα:

λίγο μαϊντανό ψιλοκομμένο

ξύσμα και χυμό λεμονιού

αλάτι 

ελαιόλαδο 

Σε μια κατσαρόλα σε μέτρια προς δυνατή φωτιά ζεσταίνουμε λίγο ελαιόλαδο και σοτάρουμε το κρεμμύδι, το καρότο και το σέλερι μαζί. Μόλις μαλακώσει και γίνει σχεδόν διαφανές το κρεμμύδι, ρίχνουμε την πατάτα και συνεχίζουμε για λίγα λεπτά ακόμη. Προσθέτουμε τις φακές, την πάστα τομάτας, αρκετό νερό ζεστό και μαγειρεύουμε σε μέτρια φωτιά. Ο χρόνος θα εξαρτηθεί από το πόσο βραστερή είναι η φακή. Την οποία δεν θα αφήσουμε να γίνει λιώμα! Καλό είναι να κρατά λίγο (πολύ λίγο). Στη φάση αυτή θέλουμε το φαγητό να έχει λίγο ζουμί. Ρίχνουμε τα ζυμαρικά, σβήνουμε το μάτι κι αφήνουμε πάνω την κατσαρόλα. Τα ζυμαρικά θα βράσουν aol dente με αυτόν τον τρόπο.

Εν τω μεταξύ ετοιμάζουμε την γκρεμολάτα. Ανακατεύουμε ζωηρά σε καλό ελαιόλαδο τον μαϊντανό, το ξύσμα και τον χυμό λεμονιού (όσο θέλουμε) και λίγο αλάτι. Κανονικά η γκρεμολάτα θέλει και λίγο ψιλοκομμένο σκόρδο. όσοι πιστοί, προσέλεθετε!!

Σερβίρουμε την σούπα κι από πάνω ρίχνουμε 2-3 κουταλιές γκρεμολάτα σε κάθε πιάτο. Ταιριάζει τέλεια! Να ξέρε ότι το λεμόνι ταιριάζει τέλεια με όσπρια. Με την βοήθεια του απορροφούνται καλύτερα τα θρεπτικά στοιχεία των οσπρίων.

Μείνετε συντονισμένοι, έχουμε πολλά να συζητήσουμε και όπως σας είπα, έρχονται συνταγές από ταινίες .

The Bear (ή "Η αρκούδα που τρελαινόταν για σκόρδο")

 

The Bear είναι μία μίνι τηλεοπτική σειρά αμερικάνικης παραγωγής, που παίχτηκε πρόσφατα, κι η οποία κατά την ταπεινή γνώμη της υποφαινόμενης είναι ό,τι καλύτερο έχει παιχτεί στην μικρή οθόνη (ή εκείνη του υπολογιστή) το 2022. Πρόκειται για σειρά 8 επεισοδίων, περίπου μισής ώρας το καθένα, και το στόρι έχει ως εξής: Βρισκόμαστε σε συνοικιακό diner στο Σικάγο, όπου ο Κάρμιν έχει μόλις κληρονομήσει το εστιατόριο του αποθανόντος αδερφού του και μαζί με αυτό  όλα τα προβλήματα που άφησε πισω του ο αυτόχειρας μακαρίτης. Ο Κάρμιν εγκατέλειψε καριέρα ως μέγας και τρανός σεφ για να αφοσιωθεί σε αυτό το μικρό εστιατόριο του οποίου η σπεσιαλιτέ είναι βασικα beef sandwiches. Μέσα στην κουζίνα γνωρίζουμε το προσωπικό, ζούμε τα άγχη, την ένταση , τις συγκρούσεις, τον πανικό, τις απογοητεύσεις, τα ξεσπάσματα, την κούραση που βιώνουν καθημερινά ενώ μαγειρεύουν, δοκιμάζουν, πειραματίζονται, εγκρίνουν, αποδοκιμάζουν. Είχαμε καιρό να δούμε μια σειρά γαστρονομικού ενδιαφέροντος κι η προβολή του The Bear, για εμάς τους foodie, μας έφερε μεγάλη χαρά η οποία χαρά έγινε ενθουσιασμός και θαυμασμός βλέποντας πόσο εξαιρετική δουλειά έγινε στο σενάριο, την σκηνοθεσία, τις ερμηνείες! Υπήρχαν πολλές σκηνές στις οποίες ένιωθες ότι ήσουν εκεί, ανάμεσα τους, ίδρωνες κι αγχωνόσουν όσο αυτοί πάλευαν στην κουζίνα! Υπήρχε πολλή συναισθηματική ένταση , ψυχική κούραση και ζούσες κάθε συναίσθημα! Υπήρχαν σκηνές όπου δεν ήξερες τι να πρωτοθαυμάσεις! Την σκηνοθεσία, που χωρίς άσκοπα τερτίπια, απέδιδε με μοναδικό τρόπο την ατμόσφαιρα σε μία κουζίνα εστιατορίου, την κίνηση από γωνία σε γωνία, από πάγκο σε πάγκο, από σεφ σε σεφ (γιατί όλοι αποκαλούνται "σεφ"). Τις ερμηνείες! Τι να πει κανείς για αυτές τις απίστευτες ερμηνείες όλων των ηθοποιών! Βγάζουμε το καπέλο στους casting directors για τις ιδανικές επιλογές του. Κι οι δύο πρωταγωνιστές ! Ο Jeremy Allen White κι η Ayo Edebiri τι ταλεντάρες! Δώστε τους από τώρα τα βραβεία Emmy! 

Όλα τα επεισόδια ήταν υπέροχα! Όμως τα δύο τελευταία ήταν κλάσεις ανώτερες από μόνα τους. Το 7ο (και προτελευταίο επεισόδιο) είναι πια ένα αριστουργηματικό σημείο αναφοράς, ένα μονοπλάνο 20 λεπτών όπου γίνεται της κολάσεως κι η ένταση είναι τέτοια που το παρακολουθείς με ανοιχτό το στόμα! Δεν περιγράφεται, πρέπει να το ζήσεις! 

Το τελευταίο επεισόδιο είναι μια βουτιά στο ναδίρ πριν την επαναφορά στην λύτρωση. Η οποία λύτρωση έρχεται με αναπάντεχο αλλά νόστιμο τρόπο! 

Υπάρχει μία ...συνταγή που μεσολαβεί. Μία ιταλική συνταγή (μην ξεχνάμε πώς οι ιδιοκτήτες του εστιατορίου, πρώην και νυν, είναι ιταλικής καταγωγής) που ο μακαρίτης χαρακτήριζε The Family Meal Spaghetti, πιάτο που συνήθως έφτιαχνε για το προσωπικό. Πιάνει κι ο Κάρμιν να την φτιάξει για πρώτη φορά ...και τα υπόλοιπα είναι (τηλεοπτική) ιστορία! 

Η συγκεκριμένη σπαγγετάδα δεν είναι παρά σπαγγέτι με τομάτα, βασιλικό και πάρα πάρα πολύ σκόρδο! Το οποίο σκόρδο δεν  το ψιλοκόβεις ούτε το πετάς μετά το σοτάρισμα! 

Πάμε να μαγειρέψουμε :

The Family Meal Spaghetti 

(από την σειρά The Bear)

Για 4 άτομα

1 πακέτο σπαγγέτι καλής ποιότητας

Όλες τις σκελίδες από ένα κεφάλι σκόρδο, τις οποίες θα καθαρίσετε αλλά θα αφήσετε ολόκληρες

Μισό φλιτζάνι ελαιόλαδο ε.π.

Βασιλικό (ολόκληρα φύλλα)-αρκετό κι αν γίνεται φρέσκο. 

2 κονσέρβες τομάτα (ολόκληρη ή κονκασέ) . Σημείωση: Η συνταγή θέλει κανονικά τομάτες San Marzano , αλλά μια χαρά είναι κι οι δικές μας κονσερβοποιημένες τομάτες (Κάπου στην πόλη βρίσκεις San Marzano αλλά λυπάμαι, δεν έχω καμία διάθεση να διασχίζω την μισή Αθήνα για να το παίξω perfectionist, με ξέρετε πια) 

Αλάτι

Πιπέρι

Βάζουμε μια μεγάλη κατσαρόλα με νερό κι αλάτι να βράσει. 

Σε ένα μεγάλο βαθύ τηγάνι βάζουμε να σοτάρουμε το σκόρδο με τον μισό βασιλικό. Μόλις πάρει χρώμα το σκόρδο (προσοχή, δεν πρέπει να "αρπάξει") βγάζουμε τον βασιλικό, ρίχνουμε λίγο νερό (ή κρασί*) κι αφήνουμε το σκόρδο να βράσει σε μέτρια φωτιά. Μόλις μαλακώσει καλά και δεν υπάρχει ίχνος νερού, παίρνουμε ένα πιρούνι και λιώνουμε όλες τις σκελίδες. Περνάμε την τομάτα και το βασιλικό (που έχουμε ήδη χρησιμοποιήσει) από το μπλέντερ και ρίχνουμε στο τηγάνι με το λιωμένο σκόρδο.  Προσθέτουμε αλάτι, πιπέρι κι αφήνουμε να σιγοβράσει η σάλτσα μέχρι να δέσει καλά.

Εν τω μεταξύ στην κατσαρόλα με το αλατισμένο νερό μαγειρεύουμε τα ζυμαρικά αυστηρά al dente μείον ένα λεπτό. Θα τελειώσουμε το μαγείρεμα τους στο τηγάνι με την σάλτσα. Αν χρειαστεί συμπληρώνουμε με λίγο από το νερό στο οποίο μαγειρεύτηκαν τα σπαγγέτι. Σερβίρουμε αμέσως με το υπόλοιπο βασιλικό ψιλοκομμένο.

*Στην ιταλική εκδοχή της συνταγής το σκόρδο μαγειρεύεται με κρασί.

Όσο κι αν ακούγεται απλοϊκή, η σάλτσα είναι εντυπωσιακά πλούσια σε γεύση κι έχει υφή κρεμώδη χάρη στο λιωμένο σκόρδο. 

Υ.Γ.: Χαίρομαι πάρα πολύ που γράφω πάλι στο μπλογκ -έστω και σε νεολιθικές συνθήκες!!- κι ακόμα περισσότερο χαίρομαι που είχα την κατάλληλη αφορμή! Ταινία, σειρά ή βιβλίο είναι πάντα για την Crispy μια καλή αφορμή για να γράψει μια συνταγή!! 

Must be the season of the soup #4

 Προ καιρού έβλεπα την νέα εκπομπή της Nigella Lawson "Cook, eat, repeat", η οποία ήταν αφιερωμένη στις πιο αγαπημένες της συνταγές, τις οποίες μαγειρεύει συχνότερα και στις οποίες καταφεύγει όταν αναζητά λίγο comfort food. Σε κάποια εκπομπή έφτιαξε την περίφημη της fish stew, μια πηχτή ψαρόσουπα, η οποία ξενίζει εντελώς για τα υλικά της, ιδιαίτερα εμάς τους Έλληνες: μπαχαρικά, πορτοκάλι, μέλι (!), γλυκοπατάτα (;;;)! Θυμάμαι όταν την είχα δει να την φτιάχνει, απορούσα σε κάθε της βήμα, "μα πώς", "μα αν είναι δυνατόν!", "τι λες;". Συμπτωματικά είχα όλα τα υλικά στο σπίτι εκείνη την ημέρα, κι αν δεν είχα ακριβώς τα ίδια, είχα παρεμφερή, έτσι έκατσα και την έφτιαξα. Κι από τότε την έχω φτιάξει τουλάχιστον πέντε φορές ακόμα! Γιατί είναι απλά τέλεια (σιχαίνομαι εντελώς τη φράση "απλά τέλεια" όπως και την υπερβολική χρήση της λέξης "τέλεια", "είναι τέλεια", "περνάμε τέλεια", παραγγέλενεις και ο σερβιτόρος απαντά "τέλεια", όλα είναι τέλεια σε αυτήν τη χώρα , μα αυτή είναι μια άλλη ιστορία...) , είναι καταπληκτική, είναι υπέροχη κι είναι απίστευτο πόσο αρμονικά δένουν όλα τα -παράδοξα- υλικά με το ψάρι.

Η συνταγή είναι εδώ . Φυσικά έκανα κάποιες αλλαγές, όπως: Αντί για φρέσκο κορίανδρο χρησιμοποίησα μαϊντανό. Δεν έβαλα μοσχοκάρυδο γιατί το ξέχασα την πρώτη φορά κι έκτοτε δεν βάζω. Αντί για μία μεγάλη γλυκοπατάτα χρησιμοποίησα 1 μέτρια συν 1 μέτρια πατάτα. Και αντί για φρέσκο ψάρι χρησιμοποίησα παστό μπακαλιάρο τον οποίο, φυσικά, είχα ξαρμυρίσει κι είχα κόψει σε μεγάλες μπουκιές.

Πάμε να δούμε πώς: 

Εξωτική ψαρόσουπα της Nigella Lawson (Crispy διασκευή)

 

Για 3-4 πιάτα

Υλικά:

1 μεγάλο κρεμμύδι ψιλοκομμένο

1 σκόρδο ψιλοκομμένο

1/2 ματσάκι μαϊντανό. Πλένουμε και ψιλοκόβουμε χώρια τα κοτσανάκια και χώρια τα φύλλα.

ξύσμα ενός πορτοκαλιού + τον μισό χυμό του

1/2 κουταλάκι γλυκού πάπρικα

1/2 κουταλάκι γλυκού κανέλα

1/2 κουταλάκι γλυκού κύμινο

1/2 κουταλάκι γλυκού κουρκουμά

1/2 κουταλάκι γλυκού τζίντζερ (έχω δοκιμάσει και με φρέσκο και σκόνη)

1 κουταλάκι γλυκού μέλι

1 κουτί τριμμένη τομάτα 500 γρ

1 κουταλιά σούπας τοματοπελτέ

1 μέτρια γλυκοπατάτα κομμένη σε κύβους

1 μέτρια πατάτα κομμένη σε κύβους

ελαιόλαδο

600-700 γρ μπακαλιάρο παστό ξαρμυρισμένο καλά και κομμένο σε μεγάλες μπουκιές 

αλάτι (ίσως να μην χρειαστεί).

Σε μία κατσαρόλα και σε χαμηλή προς μέτρια  φωτιά ζεσταίνουμε λίγο ελαιόλαδο. Ρίχνουμε το κρεμμύδι κι αφήνουμε να σιγομαγειρευτεί. Μόλις μαλακώσει για τα καλά ρίχνουμε το σκόρδο, το ξύσμα πορτοκαλιού και τα κοτσάνια μαϊντανού και συνεχίζουμε το σοτάρισμα για λίγα λεπτά ακόμα. Προσθέτουμε όλα τα μπαχαρικά, ανακατώνουμε αφήνουμε για λίγο (ενώ απολαμβάνουμε τις εκπληκτικές μυρωδιές). Δυναμώνουμε λίγο τη φωτιά (μέτρια πια) και προσθέτουμε την τομάτα, τον τοματοπελτέ, τον χυμό και το μέλι, δύο ποτήρια ζεστό νερό κι ανακατεύουμε. Μόλις πάρει βράση ρίχνουμε την πατάτα και γλυκοπατάτα, σκεπάζουμε κι αφήνουμε να σιγοβράσει για 40 λεπτά περίπου. Πότε πότε ελέγχουμε τα υγρά, δεν θέλουμε να στεγνώσει τελείως. Μόλις μαλακώσουν η πατάτα με την γλυκοπατάτα, πιέζουμε με την κουτάλα προς τα τοιχώματα της κατσαρόλας έτσι ώστε να λιώσουν μερικά κομμάτια. Ρίχνουμε το ψάρι και μαγειρεύουμε για ένα τέταρτο ακόμα. Ελέγχουμε τα υγρά. Την θέλουμε πηχτή αλλά όχι τελείως. Στο τέλος ρίχνουμε και τον μαϊντανό, ανακατώνουμε, ελέγχουμε για αλάτι (που ίσως να μην χρειαστεί χάρη στα μπαχαρικά και το ψάρι και σερβίρουμε.

Συνοδεύεται ιδανικά με κόκκινο κρασί, πχ ένα blend αγιοργήτικο- ξινόμαυρο 

Must be the season of the soup #3

 Τις προάλλες μία καλή φίλη αντιμετώπισε ένα πρόβλημα υγείας, με τον αιματοκρίτη της να καταρρέει. Έγιναν εξετάσεις, πήρε αγωγή και φυσικά πρέπει να ακολουθήσει μία συγκεκριμένη διατροφή. Από περιέργεια έψαξα να βρω ποιες τροφές ενισχύουν τον αιματοκρίτη κι ανακάλυψα το εξής: τα όσπρια είναι καλή πηγή αλλά επειδή δεν απορροφάται εύκολα ο σίδηρος που περιέχουν καλό είναι να ΜΗΝ καταναλώνονται με γαλακτοκομικά! Ξέρετε τι σημαίνει αυτό; Σταματήστε να σερβίρετε τα όσπρια σας με τη γκουμούτσα τη φέτα! Αυτό που θέλουν τα όσπρια είναι βιταμίνη C, εσπεριδοειδή και τι ωραιότερο από το να συνοδεύεις τις σούπες με όσπρια με λίγες σταγόνες λεμόνι!

Πήρα, λοιπόν, τηλέφωνο την φίλη μου και της είπα ότι είχα μία καταπληκτική συνταγή σούπας με ρεβίθια και μπόλικο λεμόνι, ιδανική για την περίπτωση της. Της είπα ότι θα την έβρισκε στο μπλογκ , ότι την είχα αναρτήσει πέρσι ή πρόπερσι. Μετά από λίγη ώρα ήρθε μήνυμα "δεν την βρίσκω, είσαι σίγουρη ότι την έχεις αναρτήσει;", έψαξα κι ανακάλυψα ότι όντως δεν την είχα αναρτήσει! Έτσι, μιας και τρέχει το αφιέρωμα στις σούπες, την αναρτώ σήμερα, μια πάρα πολύ κρύα, αυθεντικά χειμωνιάτικη μέρα με άφθονο χιόνι! 

Την συνταγή την είχα βρει σε ένα τεύχος του περιοδικού της ΑΒ Βασιλόπουλος, το οποίο εκδίδεται 3-4 φορές το χρόνο, και το οποίο είναι πολύ καλό -μου είχαν πει ότι το επιμελείται η ομάδα του Γαστρονόμου- και κοστίζει μόλις 30 λεπτά Είχα κόψει την συνταγή και την είχα φυλάξει κάπου. "Κάπου", για τα δεδομένα της υποφαινόμενης σημαίνει: χωμένο μέσα σε κάποιο από τα δεκάδες βιβλία μαγειρικής, ή σε κάποιο συρτάρι ή μεταλλικό κουτί ή "κάπου" μπορεί απλά να σημαίνει "δεν θυμάμαι πού"! Αλλά έχω φτιάξει τόσο πολλές φορές τη συγκεκριμένη σούπα που δεν χρειάζομαι συνταγή. Ίσως με τον καιρό κάτι έχω αλλάξει αλλά μικρό το κακό γιατί παραμένει μία από τις πιο αγαπημένες μου σούπες με ρεβίθια.

Ρεβιθόσουπα με κουρκουμά και λεμόνι.

για 3-4 πιάτα

Υλικά

400 γρ ρεβίθια τα οποία θα έχετε οπωσδήποτε μουλιάσει από το προηγούμενο βράδυ

1 μεγάλο άσπρο κρεμμύδι ψιλοκομμένο

1 μεγάλο καρότο τριμμένο στον χοντρό τρίφτη

λίγο δεντρολίβανο φρέσκο ή αποξηραμένο

1 κουταλάκι γλυκού κουρκουμά

χυμός ενός λεμονιού

ελαιόλαδο

αλάτι

ζεστό νερό ή ζωμός όσο χρειάζεται

Βάζουμε μία κατσαρόλα με λίγο ελαιόλαδο σε μέτρια φωτιά. Σοτάρουμε σε αυτό το κρεμμύδι, αργά κι ήρεμα, μέχρι να μαλακώσει. Ρίχνουμε το δεντρολίβανο και σοτάρουμε για λίγο ακόμα. Ρίχνουμε τα ρεβίθια και το νερό ή ζωμό ζεστό, να σκεπαστούν τα όσπρια συν 2 πόντοι  κι αφήνουμε να βράσει για μία ώρα τουλάχιστον. Σε αυτή τη φάση ρίχνουμε το καρότο, ελέγχουμε να υπάρχει αρκετό υγρό και βράζουμε για μισή ώρα ακόμα. Αφού περάσει συνολικά 1, 5 ώρα μαγειρέματος δοκιμάζουμε να δούμε αν έχουν βράσει τα όσπρια. Αν έχουν βράσει προχωράμε στο επόμενο βήμα, αν όχι συνεχίζουμε το μαγείρεμα μέχρι να χυλώσουν.  

Σε αυτή τη φάση βγάζουμε από την κατσαρόλα περίπου το 1/4 του φαγητού. Το βάζουμε στο μπλέντερ με τον κουρκουμά, το λεμόνι και 3-4 κουταλιές ελαιόλαδο. Το λιώνουμε καλά και το ρίχνουμε στην κατσαρόλα με το υπόλοιπο φαγητό. Δοκιμάζουμε για αλάτι και διορθώνουμε. Ανακατώνουμε κουνώντας την κατσαρόλα και το αφήνουμε στο μάτι για 2-3 λεπτά με κλειστό πια το μάτι. 

Σερβίρεται άμεσα.

Κι είπαμε: ΧΩΡΙΣ φέτα! 

Must be the season of the soup #2

Λατρεύω τα όσπρια και το έχω αποδείξει πολλάκις εδώ στο μπλογκ. Τα τρώω με λαχτάρα από παιδί. Τις κρύες μέρες του χειμώνα, όταν επέστρεφα από το σχολείο κι έβλεπα ότι με περίμενε ένα γεμάτο ζεστό πιάτο με φακές ή φασόλια με όλα τα ωραία συνοδευτικά, ζυμωτό ψωμί, ελιές, ρέγγα ή σαρδελίτσες, χαιρόμουν πάρα πολύ- βασικά χαιρόμουν γιατί είχα γλιτώσει από το φρικτό σπανακόρυζο...αλλά όχι μόνο γι'αυτό! (Μεταξύ μας, δεν υπήρχαν πιο μίζερες στιγμές από εκείνες στις οποίες όταν γυρνούσα σπίτι μετά από μία άθλια μέρα στο σχολείο {όλες οι μέρες στο σχολείο ήταν άθλιες}κι έβλεπα στο τραπέζι σπανακόρυζο. Πέταγα όσο πιο μακριά την τσάντα κι έβαζα τα κλάματα. Αλλά στο τέλος έτρωγα το σπανακόρυζο. Κλαίγοντας. 

Όμως ας αφήσουμε τις παιδικές αναμνήσεις κι ας γυρίσουμε πίσω στα όσπρια. Τα μαγειρεύω συχνά 1-2 φορές την εβδομάδα. Με τα χρόνια έχουν αλλάξει κάποιες σταθερές που είχα στο μαγείρεμα. Μία πρώτη αλλαγή είναι ότι προτιμώ πια να σοτάρω, και μάλιστα με ήρεμο τρόπο, την αγία τριάδα του σοφρίτο όπως ονομάζω το μείγμα ψιλοκομμένου κρεμμυδιού, καρότου και σέλερι (ή σέλινο). Το άλλο είναι ότι μου αρέσει να προσθέτω κι άλλα υλικά μες στη σούπα, κυρίως ζυμαρικά, και καμιά φορά πατάτα, σπανάκι ή διάφορα άλλα χορταορειδή. Μέχρι και μανιτάρια πορτσίνι έχω βάλει σε σούπα μα φακές κι είναι απίστευτα νόστιμη! 

Η φασολάδα που παρουσιάζω σήμερα είναι η αγαπημένη μου γι' αυτόν τον χειμώνα. Την έχω φτιάξει αρκετές φορές από τότε που βρήκα την συνταγή. Είναι μία φασολάδα από την Τοσκάνη κι έχει όλα τα πληθωρικά χαρακτηριστικά ενός πιάτου από την κεντρική Ιταλία. Έχω κάνει κάποιες αλλαγές: Δεν χρησιμοποιώ guanciale, αντ' αυτού που είναι και δυσεύρετο εν καιρώ καραντίνας χρησιμοποιώ ψιλοκομμένο χωριάτικο λουκάνικο και φυσικά χρησιμοποιώ ξερά φασόλια που έχω μουλιάσει αποβραδίς κι όχι έτοιμα βρασμένα από κονσέρβα. 

Ο κύριος λόγος που αποφάσισα να αναρτήσω την συνταγή, δεν είναι τόσο για το ίδιο το πιάτο, άλλωστε είχα αναρτήσει παλιότερα παρόμοια συνταγή (τούτη από λίγο πιο βόρεια της Τοσκάνης)  αλλά για ένα χαρακτηριστικό που πρέπει οπωσδήποτε να έχει ένα από τα υλικά μας! Στη συνταγή μας βάζουμε κοφτό μακαρονάκι. Όμως το κοφτό μακαρονάκι μας πρέπει να είναι ριγωτό! Ο λόγος είναι ότι δένει καλύτερα το ζυμαρικό με την σούπα μας, η οποία είναι σχετικά πηχτή γι' αυτό κι απαιτείται καλό δέσιμο. Κι είναι γεγονός, η υφή της σούπας είναι το κάτι άλλο όταν το μικρό μας ζυμαρικό είναι ριγωτό! Το πρόβλημα που προέκυψε είναι ότι δυσκολεύτηκα πολύ να βρω το συγκεκριμένο μακαρονάκι! Έψαξα στα τοπικά σούπερμαρκετ, στην κυριολεξία σε όλα, χωρίς αποτέλεσμα (όλα τα μακαρονάκια τα κοφτά ήταν αρίγωτα!) και τελικά το βρήκα στο τοπικό bio κατάστημα! (Σημείωση: Όσοι μένετε Άλιμο ή νότια προάστια και αναζητάτε βιολογικά προϊόντα, στα Δώρα της Φύσης θα βρείτε ό,τι χρειάζεστε, κι αν όχι, ο Χρήστος θα καταφέρει να το βρει). Επειδή το φαγητό το έχω φτιάξει και με απλό μακαρονάκι και με ριγωτό, πιστέψτε με, η ρίγα κάνει τη διαφορά! 

Στη συνταγή τώρα:

Φασολάδα με κοφτό μακαρονάκι ριγωτό!

Για 4 άτομα

1 μεγάλο κρεμμύδι ψιλοκομμένο 

1 καρότο τριμμένο

1 κλωνάρι σέλερι (ή σέλινο)

100 γρ χωριάτικο λουκάνικο το οποίο ψιλοκόβουμε αφού βγάλουμε το εξωτερικό περίβλημα

400 γρ φασόλια ξερά τα οποία έχουμε μουλιάσει αποβραδίς

200 γρ μακαρονάκι κοφτό και ριγωτό

1 κουταλιά σούπας πάστα τομάτας

ελαιόλαδο

αλάτι 

νερό ζεστό όσο πάρει (αν θέλουμε έχουμε διαλύσει σε αυτό έναν κύβο*

Σε μία κατσαρόλα και σε μέτρια φωτιά ρίχνουμε το ελαιόλαδο. Μόλις ζεσταθεί καλά ρίχνουμε τα τρία ψιλοκομμένα λαχανικά και σοτάρουμε για 10 λεπτά περίπου μέχρι το κρεμμύδι να μαλακώσει και να γίνει διάφανο- να μην αρχίσει να μαυρίζει!. Ρίχνουμε το λουκάνικο και σοτάρουμε για λίγα λεπτά ακόμα. Ρίχνουμε την πάστα τομάτας, τα φασόλια και το νερό (περίπου 3/4 λίτρου) και βράζουμε, με σκεπασμένη την κατσαρόλα και στην ίδια μέτρια φωτιά, για 1,5 ώρες ή όσο χρόνο χρειάζεται για να μαγειρευτούν και να χυλώσουν τα φασόλια (αυτό πάντα εξαρτάται από την ποικιλία, το μέγεθος κι αν είναι προηγούμενης σοδειάς). Πότε πότε ανακατώνουμε και ρίχνουμε μια ματιά για να ελέγχουμε τα υγρά του φαγητού. Σε αυτή τη φάση το φαγητό πρέπει να έχει τόσο υγρά έτσι όταν ρίξουμε τα ζυμαρικά να τα σκεπάζει ικανοποιητικά. Συνεχίζουμε το μαγείρεμα μέχρι το μακαρονάκι να γίνει al dente. Αν δούμε ότι πήζει πολύ το φαγητό ρίχνουμε λίγο νερό ακόμα (ζεστό). Σε αυτή τη φάση ανακατεύουμε λίγο πιο συχνά. Μόλις βράζει το ζυμαρικό βγάζουμε την κατσαρόλα από τη φωτιά, δοκιμάζουμε και διορθώνουμε το αλάτι.

Σερβίρουμε αμέσως. 

Προσωπικά μου αρέσει πολύ να προσθέτω καλό φρέσκο ελαιόλαδο.

* Σε αυτό το μπλογκ έχουμε ξεκινήσει κίνημα ενάντια στην ενοχοποίηση των κύβων! Αλλά γι' αυτό το θέμα θα μιλήσουμε άλλη φορά!