Sweet (and sour) Summer Stories

- Όχι , ευχαριστώ!
- Μα ...
- Είπα , όχι ευχαριστώ!
- Μα είναι σκέτο ''μέλι'' , πολύ γλυκό..
- Όχι!
Όπως εξήγησα στην κυρία που επίμονα μου έδινε ένα κομμάτι ζαχαρωμένο καρπούζι κι όπως εξηγώ και σε σας , δεν μου αρέσουν τα πολύ ώριμα φρούτα! Σχεδόν όλα τα τρώω  πριν ακόμα καλά καλά ωριμάσουν - να φανταστείτε τις μπανάνες τις τρώω ενώ είναι ακόμη πράσινες! Το μοναδικό ίσως φρούτο που μου αρέσει αρκετά ώριμο κι ίσως περισσότερο κι από το optimum της ωριμότητας του είναι το αχλάδι.
Ένα άλλο θέμα που έχω με τα φρούτα είναι το εξής: Εκστασιάζομαι από τα χρώματα , τα σχήματα και τα αρώματα τους όταν τα βλέπω στο μανάβικο. Σ' αυτή την κατάσταση ...''έκστασης'' (!) αγοράζω αφειδώς κιλά από φρούτα. Ενθουσιασμένη , γυρνώ σπίτι , υπόσχομαι στον εαυτό μου υγιεινή διατροφή από εδώ και μπρος , τρώω εκείνη και την επόμενη μέρα απίστευτες ποσότητες φρούτων ...και την μεθεπόμενη αρχίζει το γνωστό παραμύθι! Τα φρούτα περνούν τον καιρό τους στο ψυγείο , κι ο καιρός όπως ξέρετε περνά...κι εκείνα -τα φρούτα ντε!- το ξέρουν. Έτσι, τις περισσότερες παίρνουν την άγουσα για να γίνουν γλυκό. Φέτος είπα να δοκιμάσω να φτιάξω λίγη μαρμελάδα. Και τα πράγματα πήγαν περίφημα! Σιγανό επί ώρες βράσιμο και το κυριότερο να ξέρεις πότε πρέπει να σταματήσεις , πότε να βάλεις τέλος. Βερύκοκο πριν ένα μήνα περίπου και ροδάκινο πριν λίγες μέρες. Το μόνο που χρειάστηκα είναι το φρούτο , καλή καστανή bio ζάχαρη, ενίοτε λίγη βανίλια κι αρκετή ώρα στη διάθεση μου. Να σας πω ότι είμαι της γαλλικής σχολής στις μαρμελάδες πράγμα που σημαίνει ότι αφαιρώ κάποια ποσότητα από την απαιτούμενη ζάχαρη. Υποτίθεται πως Αγγλοι κι Αμερικανοί τις κάνουν πιο γλυκές απ'ότι οι Γάλλοι κι οι κεντροευρωπαίοι. Μέσες άκρες ισχύει αυτό.

 Τώρα , βλέπω στην ψηφοφορία που έχω βάλει -κι ισχύει μέχρι αύριο- ότι κανείς δεν έχει ψηφίσει τη μαρμελάδα ροδάκινο ως αγαπημένη!!! Μάλλον φάγαμε πολλές ως πιτσιρίκια και τη βαρεθήκαμε!
Εδώ (από μια Αγγλίδα που ζει στη Ρώμη) κι εδώ (από μια Γαλλίδα που ζει στις Η.Π.Α.)
είναι οι δύο εκδοχές μαρμελάδας ροδάκινου που δοκίμασα. Και στις δύο περιπτώσεις αφαίρεσα μικρή ποσότητα ζάχαρης.

- 5,20 ευρώ.
- Πώς είπατε;;;
- 5 ευρώ και 20 λεπτά...!
-...........................!!!!!
Τόσα πλήρωσα -ω ναι!- για ένα παγωμένο τσάι σε γνωστό καφέ των Αθηνών (τέτοια βλέπει η Τρόικα κι αναρωτιέται!!!). Θα μου πείτε ''Ας πρόσεχες , Crispy'' , ''Γιατί δεν κοίταξες τον κατάλογο;'' . Εεεεεε , δεν τον κοίταξα , διότι υπέθεσα ότι θα πλήρωνα λιγότερο από 3 ευρώ....! ''Μα που ζεις κοπέλα μου!'' . Ναι , έλα ντε , πού ζω! Υποτίθεται πως ζω σε χώρα που αυτόν τον καιρό υφίσταται οικονομική κρίση!!!

Τελοσπάντων , επειδή δεν προτίθεμαι να ξαναδώσω 5,20 ευρώ για ένα ποτήρι παγωμένο τσάι , έκατσα κι έψαξα να βρω πώς το φτιάχνουν τούτο το τόσο ξεδιψαστικό ρόφημα! Βρήκα την απάντηση στο πραγματικά πολύ όμορφο blog μιας Αγγλοελβετίδας που ζει στη Γενεύη. Ήταν υπέροχο , δροσιστικό κι ιδανικό για τις πολύ ζεστές μέρες της προηγούμενης εβδομάδας. Ακολουθείστε τις οδηγίες της και θα με θυμηθείτε.

 Στη δική μου προσαρμογή για 1,5 λίτρο παγωμένο τσάι , χρησιμοποίησα όλα τα υλικά επί 2!

 2 λεμόνια , 2 φακέλους τσάι , 2 γερές κουταλιές καστανή ζάχαρη , 2 γερές κουταλιές μέλι! Δεν έβαλα εκχύλισμα λεμονιού όπως βάζει η Rosa κι αντί για ξύσμα έβαλα όλη τη φλούδα ενός λεμονιού!

Έβρασα το νερό κι έριξα στην κατσαρόλα τους φακέλους του τσαγιού. Τα άφησα για 10-15 λεπτά. Τα έβγαλα και πρόσθεσα τα υπόλοιπα υλικά. Ανακάτεψα καλά κι άφησα να κρυώσει. Το έβαλα σε μια κανάτα και το έβαλα στο ψυγείο να κρυώσει καλά.

Α , και μην ξεχάσω να σας πω : Το ενάμισι λίτρο παγωμένο τσάι που έφτιαξα κοστολογήθηκε λιγότερο -μα πολύ λιγότερο- από ....5,20 ευρώ!!!