Εδώ και δύο χρόνια περίπου έβλεπα μια συνταγή για σάλτσα ντομάτας να περιφέρεται στα αλλοδαπά food blog κι έλεγα ''δεν γίνεται, πλάκα κάνουν''. Τόσο απλή και τόσο νόστιμη όσο διατείνονταν ; Είχα τις αμφιβολίες μου. Παρόλα αυτά δεν την αγνόησα, δεν την ξέχασα, κλωθογύριζε συνέχεια στο μυαλό μου. Προ ημερών την βρήκα πάλι μπροστά μου , πάλι με τα ίδια ενθουσιώδη σχόλια κι είπα γιατί όχι. Είχα αργήσει να επιστρέψω σπίτι, ήμουν κουρασμένη - πες την αλήθεια ωρύεται μια φωνή μέσα μου...εχμμμμ, εντάξει, βαριόμουν, ώχου !!!- κι αυτή η σάλτσα δεν χρειαζόταν παρά μια κίνηση : Το άνοιγμα μιας κονσέρβας!
Μιας κονσέρβας με ολόκληρες ντομάτες στο χυμό τους. Άδειασα το περιεχόμενο σε μια κατσαρόλα και το άφησα να σιγοβράζει σε χαμηλή προς μέτρια φωτιά. Τα μόνα υλικά που πρόσθεσα ήταν λίγο λάδι, λίγο αλάτι και αρκετό φρεσκοτριμμένο και χοντροκομμένο πιπέρι*. Τίποτε άλλο. Την απλοποίησα ακόμα περισσότερο. Αλλού είχα δει να προσθέτουν κρεμμύδι, αλλού σκόρδο. Αλλά όχι, επέμεινα στο concept....less is more (taste!) και δικαιώθηκα! Μόλις άρχισαν να μαλακώνουν οι ντομάτες, έπιασα να τις λιώνω με ένα πιρούνι. Εν τω μεταξύ είχα βάλει άφθονο νερό σε μια κατσαρόλα να βράσει, κι όταν έβρασε το αλάτισα κι έριξα μέσα τα αγαπημένα μου ζυμαρικά αυτήν την εποχή:
Εσείς μπορείτε να χρησιμοποιήσετε οποιοδήποτε ζυμαρικό θέλετε, δεν χρειάζεται να ακολουθείτε τις εμμονές της γράφουσας -που δεν είναι και λίγες εδώ που τα λέμε!
Εν τω μεταξύ η σάλτσα σιγόβραζε κι όσο σιγόβραζε έλιωνα τις ντομάτες κι όσο έλιωναν οι ντομάτες τόσο πιο ωραία έδενε η σάλτσα. Κι εκείνη έδεσε και τα ζυμαρικά έβρασαν και τα ένωσα εις σάρκαν μία -αφού πρώτα στράγγιξα τα ζυμαρικά, εννοείται! Μην τα κάνουμε και μούσκεμα! Και στην κατσαρόλα όπου είχα ανακατώσει σάλτσα και ζυμαρικά πρόσθεσα δυο καλές, γεμάτες κουταλιές ρικότα ( νομίζω μια χαρά θα είναι και φρέσκο ανθότυρο, δεν ξέρω όμως πώς θα λειτουργούσε τυρί κρεμώδες.) ανακάτωσα πάλι καλά για να λιώσει το τυρί και σερβίρισα αμέσως.
Κι εκεί διαπίστωσα με μεγάλη και πολύ ευχάριστη έκπληξη ότι τα δεκάδες ενθουσιώδη post δικαίως την εκθείαζαν. Τόσο απλή κι εν τούτοις τόσο ουσιωδώς νόστιμη! Και μέχρι να βγουν οι πραγματικές ντομάτες- εκείνες που τις χαϊδεύει ο ήλιος ντε, εγώ θα με περιποιούμαι με αυτήν την σάλτσα ντομάτας!
* Έτριψα σε χοντρά κομμάτια άσπρο και μαύρο πιπέρι που μόλις είχα αγοράσει από τον Άρκευθο. Νομίζω ότι είναι το καλύτερο πιπέρι που έχω αγοράσει εδώ και καιρό. Ιδιαίτερα το λευκό!
Μιας κονσέρβας με ολόκληρες ντομάτες στο χυμό τους. Άδειασα το περιεχόμενο σε μια κατσαρόλα και το άφησα να σιγοβράζει σε χαμηλή προς μέτρια φωτιά. Τα μόνα υλικά που πρόσθεσα ήταν λίγο λάδι, λίγο αλάτι και αρκετό φρεσκοτριμμένο και χοντροκομμένο πιπέρι*. Τίποτε άλλο. Την απλοποίησα ακόμα περισσότερο. Αλλού είχα δει να προσθέτουν κρεμμύδι, αλλού σκόρδο. Αλλά όχι, επέμεινα στο concept....less is more (taste!) και δικαιώθηκα! Μόλις άρχισαν να μαλακώνουν οι ντομάτες, έπιασα να τις λιώνω με ένα πιρούνι. Εν τω μεταξύ είχα βάλει άφθονο νερό σε μια κατσαρόλα να βράσει, κι όταν έβρασε το αλάτισα κι έριξα μέσα τα αγαπημένα μου ζυμαρικά αυτήν την εποχή:
Εσείς μπορείτε να χρησιμοποιήσετε οποιοδήποτε ζυμαρικό θέλετε, δεν χρειάζεται να ακολουθείτε τις εμμονές της γράφουσας -που δεν είναι και λίγες εδώ που τα λέμε!
Εν τω μεταξύ η σάλτσα σιγόβραζε κι όσο σιγόβραζε έλιωνα τις ντομάτες κι όσο έλιωναν οι ντομάτες τόσο πιο ωραία έδενε η σάλτσα. Κι εκείνη έδεσε και τα ζυμαρικά έβρασαν και τα ένωσα εις σάρκαν μία -αφού πρώτα στράγγιξα τα ζυμαρικά, εννοείται! Μην τα κάνουμε και μούσκεμα! Και στην κατσαρόλα όπου είχα ανακατώσει σάλτσα και ζυμαρικά πρόσθεσα δυο καλές, γεμάτες κουταλιές ρικότα ( νομίζω μια χαρά θα είναι και φρέσκο ανθότυρο, δεν ξέρω όμως πώς θα λειτουργούσε τυρί κρεμώδες.) ανακάτωσα πάλι καλά για να λιώσει το τυρί και σερβίρισα αμέσως.
Κι εκεί διαπίστωσα με μεγάλη και πολύ ευχάριστη έκπληξη ότι τα δεκάδες ενθουσιώδη post δικαίως την εκθείαζαν. Τόσο απλή κι εν τούτοις τόσο ουσιωδώς νόστιμη! Και μέχρι να βγουν οι πραγματικές ντομάτες- εκείνες που τις χαϊδεύει ο ήλιος ντε, εγώ θα με περιποιούμαι με αυτήν την σάλτσα ντομάτας!
* Έτριψα σε χοντρά κομμάτια άσπρο και μαύρο πιπέρι που μόλις είχα αγοράσει από τον Άρκευθο. Νομίζω ότι είναι το καλύτερο πιπέρι που έχω αγοράσει εδώ και καιρό. Ιδιαίτερα το λευκό!
Εεεεεε....
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα μου έβαλες ψίλους στ΄ αυτιά!
Τι να σου κάνω που μόλις βλέπω ζυμαρικά υποκύπτω? Τι να σου πω τώρα με την σάλτσα σου που λες (και σε πιστεύω) ότι είναι τόσο μα τόσο νόστιμη με 2 μόνο υλικά??
Την κρατώ φυσικότατα!!
Crispy μου, όσο ωριμάζω τόσο καταλαβαίνω την ομορφιά της απλότητας! Και η μακαρονάδα σου αυτό ακριβώς έχει! Απλή και νόστιμη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλάκια
Την κανω κι εγω ετσι περιπου πολλε φορες γιατι στον αγαπημενο δεν αρεσει η κοκκινη σαλτσα και τρωει τα μακαρονια με κετσαπ, αλλα εγω που δεν μπορω την κετσαπ κανω μια τετοια και απολαμβανω!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε ξεσήκωσες να την φτιάξω!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤόσο απλή αλλά φαίνεται τόσο λαχταριστή!
Φιλιά!
Νομίζω ότι η τελευταία φωτογραφία μιλά από μόνη της! Κάτι τέτοια απλά που υπόσχονται ότι είναι τέλεια συνήθως τα παίρνω με καλό μάτι και αποζημιώνομαι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλάκια πολλά, καλό ΣΚ!
Έτσι απλά φτιάχνω και την δική μου από κονσέρβα της unico, με έχουν μάθει πολλά οι Ιταλοί μας φίλοι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧάρηκα που έδωσες στον εαυτό σου την ευκαιρία να την δοκιμάσεις.
ΚΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ!
@Χρυσαυγή
ΑπάντησηΔιαγραφή@Αγγελική
@Ελπινίκη
@Έλενα
@Ερμιόνη
@Evie
Ευχαριστώ πολύ για τα σχόλια σας κι εύχομαι σε όλες Καλό Μήνα!
Ειδικότερα
@Αγγελική
Τελευταία κάνω ασκήσεις απλότητας. Ιδιαίτερα όταν έχω κάποιο δυναμικό υλικό, το αφήνω να ''μιλήσει'' σχεδόν μόνο του. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η συνταγή που ετοιμάζω!
@Ελπινίκη
Λοιπόν αυτό με το κέτσαπ να το προτιμούν ως σάλτσα για τα ζυμαρικά δεν το καταλαβαίνω! Και ξέρω πολλούς που το κάνουν! Ελπίζω να πείσεις τον δικό σου να αρχίσει να δοκιμάζει πραγματικές σάλτσες!
@Evie
Χαίρομαι πολύ που εγκρίνουν κι οι πολυαγαπημένοι φίλοι Ιταλοί! Η blogger που μάλλον έχει κάνει γνωστή τη συνταγή στους πάντες -και να'ναι καλά- είναι Αμερικανίδα ιταλικής καταγωγής οπότε έτσι εξηγείται!