Τετάρτη 14 Ιανουαρίου 2015

Ταξίδια και τάσεις

~Ταξίδια~




Πριν από 5 χρόνια περίπου είχε γυριστεί μια σειρά για το BBC με τον τίτλο The Trip , η οποία έγινε και ταινία. Σε αυτήν ο Steve Coogan κι ο Rob Brydon, υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Michael Winterbottom, ταξίδευαν στη Βόρεια Αγγλία με σκοπό να επισκεφτούν γνωστά εστιατόρια της περιοχής. Μια ταινία σκέτη απόλαυση- είχα γράψει γι' αυτήν: εδώ. Φέτος (το 2014 για την ακρίβεια) μας ήρθε η συνέχεια των γαστρονομικών περιπετειών των δύο Άγγλων, αυτή τη φορά στην Ιταλία. Η ταινία The Trip to Italy είναι ακόμα πιο απολαυστική! Είναι η απόλυτη foodie movie της χρονιάς! Αυτή που πρέπει να δείτε οπωσδήποτε!



Οι δύο φίλοι ξεκινούν από την περιοχή του Πιεμόντε και διασχίζουν την Λιγουρία, την Τοσκάνη, το Λάτσιο, φτάνουν στην Καμπανία για να καταλήξουν στο θρυλικό νησί Κάπρι. Μαζί τους κουβαλούν άφθονη διάθεση κι όρεξη για να απολαύσουν τα θαύματα της ιταλικής κουζίνας και τα κρασιά της χώρας. Ακολουθούν τα ίχνη των ποιητών Σέλλεϋ και Μπάιρον ενώ απαγγέλλουν ποιήματα τους, χάνονται ενίοτε στα προσωπικά κι επαγγελματικά τους προβλήματα, όμως η αλεγκρία του τοπίου, το συναρπαστικό φαγητό, οι χαλαρές κουβέντες μεταξύ τους την ώρα που τρώνε, απογειώνει εν τέλει τη διάθεση τους και μαζί και τη δική μας.



Στα εστιατόρια που επισκέπτονται, μαθαίνουμε κατά τη διάρκεια του σερβιρίσματος ποια είναι τα πιάτα που τρώνε, βλέπουμε την αντίδραση τους, τους παρακολουθούμε να κοιτάζουν ενθουσιασμένοι το ποτήρι με το κρασί που πίνουν. Και το μόνο που θέλουμε είναι να κάτσουμε δίπλα τους, να φάμε μαζί, να πιούμε μαζί.
Οι επισκέψεις της κάμερας στις κουζίνες των εστιατορίων είναι σύντομες και σχεδόν ντοκουμενταριστικά γυρισμένες. Κοφτές και περιεκτικές, χωρίς σχόλιο. Μετά έξω  πάλι στη σάλα στους δύο φίλους που περνούν ωραία.



Τι κάνει την ταινία τόσο απολαυστική; Η αμεσότητα της. Η ανεπιτήδευτη διάθεση. Αυτή τη φορά ο σκηνοθέτης κι οι ηθοποιοί είναι ακόμα πιο χαλαροί και σίγουρα καταλυτικό ρόλο έπαιξε το εκπληκτικό τοπίο της Belpaese, ο ήλιος, η θάλασσα, η γλώσσα.



Όπως μετά την πρώτη ταινία, έτσι και σε αυτή, αφού τελείωσε, έπιασα τον εαυτό μου να αναρωτιέται κατά πόσο μια παρόμοια ταινία θα μπορούσε να γυριστεί εδώ στην Ελλάδα.
Ακόμα αναρωτιέμαι.


*
~Τάσεις~

Η τάση του blog για τον φετινό χειμώνα είναι radicchio. Πολύ radicchio. Αυτό το πανέμορφο λαχανικό με την κομψή πικράδα.




 Λατρεύω καταρχήν το χρώμα του. Το μοβ του είναι μοναδικό, τουλάχιστον στο βασίλειο των λαχανικών! Δεν λείπει από τις σαλάτες αλλά φέτος πήγαμε τα πράγματα ένα βήμα εμπρός. Προς το σοτάρισμα. Κλασικά σε πιάτο με ζυμαρικά. Και με την Ελλάδα να την εκπροσωπεί το αγαπημένο σύγλινο.

Papardelle με radicchio και σύγλινο



Υλικά για 4 άτομα


400 gr papardelle
1 κόκκινο κρεμμύδι κομμένο σε φέτες
200 γρ σύγλινο κομμένο σε μικρά κομμάτια
1/2 φλιτζάνι τριμμένη παρμεζάνα (ή πεκορίνο)
4 κουταλιές ρικότα
5-6 φύλλα από radicchio κομμένα σε χοντρά κομμάτια
ελαιόλαδο (5 κουταλιές)
αλάτι
πιπέρι
2 κουταλιές χοντροκομμένη καρυδόψιχα


Σε μια κατσαρόλα βράζουμε άφθονο αλατισμένο νερό
Σε ένα τηγάνι ζεσταίνουμε το ελαιόλαδο σε μέτρια φωτιά. Σε αυτό σοτάρουμε καλά το σύγλινο. Μόλις σοταριστεί και το αλλαντικό πάρει όμορφο χρώμα, το βγάζουμε από το τηγάνι. Στο ίδιο λάδι σοτάρουμε το κρεμμύδι και το radicchio. Ενώ σοτάρονται ρίχνουμε λίγο νερό (2-3 κουταλιές). Περιμένουμε να εξατμιστεί και να μαλακώσουν τα λαχανικά. Βγάζουμε το τηγάνι από την φωτιά. Εν τω μεταξύ το νερό στην κατσαρόλα θα έχει βράσει, οπότε ρίχνουμε τα ζυμαρικά. Τα βράζουμε αυστηρά al dente. (Σημείωση: Τα ζυμαρικά με αυγά χρειάζονται λιγότερο βράσιμο). Τα σουρώνουμε και τα ρίχνουμε στο τηγάνι με το σύγλινο, το κρεμμύδι και το radicchio. (Προσοχή: Κρατάμε 2-3 κουταλιές από το νερό στο οποίο έχουν βράσει τα ζυμαρικά. Θα μας χρειαστεί) Σε ένα μικρό μπολ ανακατώνουμ την παρμεζάνα με την ρικότα και το λίγο νερό που έχουμε κρατήσει. Ρίχνουμε το περιεχόμενο πάνω από τα ζυμαρικά στο τηγάνι κι ανακατώνουμε καλά. Ρίχνουμε τα καρύδια και πιπέρι κι ανακατώνουμε απαλά μια τελευταία φορά.





*
~Ταξίδια & Τάσεις~


Πριν λίγες μέρες η New York Times είχε το ετήσιο αφιέρωμα της εφημερίδας στις ταξιδιωτικές τάσεις του 2015. Ένας λόγος για να διαβάσει κανείς το αφιέρωμα είναι οι εκπληκτικές φωτογραφίες. Η άλλη είναι για να πάρει μια γεύση από μέρη του κόσμου μακρινά- και δυσπρόσιτα, κυρίως για οικονομικούς λόγους.
Τέλος, ξεκινά κανείς να διαβάσει το αφιέρωμα περιμένοντας εναγωνίως να δει σε ποιο νούμερο έχει τοποθετηθεί η Ελλαδίτσα μας. Ενώ κάνεις scroll down διαπιστώνεις ότι η χώρα εκείνη της ΝΑ Μεσογείου που ετοιμάζεται για εκλογές, δεν είναι τάση για το 2015- τουλάχιστον για την NYT. Το χειρότερο όμως είναι το καυστικότατο σχόλιο στο Νο.52! Με τις υγείες μας. 



Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα Hit&Run

15 σχόλια:

  1. Μα πόσο ενδιαφέρουσα φαίνεται αυτή η ταινία! Με ξεσήκωσες μόλις διάβασα την ανάρτηση και είδα τις φωτογραφίες, πρέπει να προγραμματίσω πότε θα καταφέρω να τη δω (η έλλειψη χρόνου είναι ένα θέμα ζωτικής σημασίας!). Είμαι όμως σίγουρη ότι θα μου αρέσει πολύ, αυτό δείχνει το γενικό περίγραμμα. Θα σου πω εντυπώσεις! Όσο για τα ζυμαρικά...μου τρέχουν τα σάλια, πολύ επιτυχημένα υλικά νομίζω πως χρησιμοποίησες, φαίνεται να δένουν τέλεια μεταξύ τους! Θα μπορούσες ίσως να εξετάσεις το ενδεχόμενο να μιμηθούμε λίγο το The trip to Italy παραφράζοντάς το σε The trip to Crispy's kitchen? Θα συμμετείχα ευχαρίστως!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αμαλία καλησπέρα,

      Είχα σκεφτεί το "The trip to Greece" ή "The trip to the Greek Islands". Θα είχε ενδιαφέρον κάτι αντίστοιχο σε ελληνικό έδαφος!

      Η ταινία δεν έχει παιχτεί στο σινεμά, την κατέβασα. Την πρώτη την είχα αγοράσει σε dvd -τότε που ο κόσμος αγόραζε ακόμα dvd! Πάντως είναι καθαρά της αγγλικής σχολής ταινίες- καμία σχέση με αμερικανιές!

      Η σπαγγετάδα ήταν σούπερ!

      Διαγραφή
  2. Καλημέρα Crispy μου! Στεναχωρήθηκα λίγο με το σχόλιο στο No.52, λίγο υπερβολικό το θεωρώ και νομίζω λίγο προπαγανδίστικο να μην υπάρχει η Ελλάδα πουθενά.Το αφήνω πίσω και προσθέτω ότι οι φωτογραφίες ήταν εξαιρετικές, το βλέπαμε με την κόρη μου χτες και δεν μπορούσαμε να διαλέξουμε ποια εικόνα μας άρεσε περισσότερο. Η ταινία δείχνει εξαορετική, θα την δω σύντομα. Η μακαρονάδα δείχνει υπέροχη, δεν ξέρω για το radicchio... Με φοβίζει η πικράδα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νότα καλησπέρα,

      Είναι όντως πικρό το ραντίκιο, και στο πιάτο αυτό παρότι σοτάρεται διατηρεί την πικράδα του- ελαφρώς πιο ήπια πάντως. Στο ραντίκιο αυτό είναι που μου αρέσει, η πικράδα του! Γι'αυτό το λατρεύω στις σαλάτες, κάνει ωραίες γευστικές αντιθέσεις!

      Ο λόγος που ανέφερα το αφιέρωμα των ΝΥΤ είναι ακριβώς αυτό: Όχι μόνο δεν αναφέρεται η Ελλάδα αλλά υπάρχει και το καυστικό σχόλιο! Αλλά καπνός χωρίς φωτιά δεν υπάρχει κι οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι ορισμένες υπηρεσίες είναι ακριβές σε σχέση με άλλες χώρες πχ η εστίαση- όπου ποτέ δεν μειώθηκε ο ΦΠΑ, όπως κάποιοι είχαν υποσχεθεί. Τελοσπάντων είναι μεγάλη ιστορία και καλο είναι οι πολιτικοί να μην παίρνουν ως δεδομένο την επιτυχία μιας τουριστικής σεζόν. Η οποία ήταν καλή και λίγο μεγαλύτερη αλλά θέλει πολλή δουλειά γιατί εν τω μεταξύ κάνουμε αρκετά λάθη.

      Να απαντήσω και στην άλλη ερώτηση σου: Το έκλεισα! Δεν υπάρχει πια! Δεν είχα το κέφι να το δουλεύω όπως ήθελα κι έτσι του έβαλα λουκέτο!

      Διαγραφή
  3. Καλημέρα! Ωμό το ραντίτσιο σε σαλάτα μου είχε φανεί αρκετά πικρό, ίσως να μην ήταν πολύ καλό και το συγκεκριμένο που είχα αγοράσει. Έχω φτιάξει όμως μια μακαρονάδα με ραντίτσιο, αρκετά παρόμοια με τη δική σου (είχε και καρύδι το οποίο όντως ταίριαζε πολύ!). Ενδιαφέρουσα η ταινιοπρόταση, θα την κρατήσω στα προσεχώς.
    Κρίμα για το σχόλιο περί ελληνικών νησιών, μάλλον όμως δεν λένε και ψέματα... Η παραλία που είδα στη φωτο δεν μου προκαλεί την όρεξη να επισκεφτώ το συγκεκριμένο μέρος πάντως, αν δεν έχουν άμμο και πράσινο οι καλοκαιρινές διακοπές δε λένε για μένα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έφη καλησπέρα,

      Είναι αρκετά πικρό αν κι έχω προσέξει το εξής: Ιταλικό, εισαγόμενο, μυτερό στο σχήμα είναι σαφώς πιο πικρό από ελληνικό, πιο οβάλ στο σχήμα -σαν αυτό στη φωτό- που παίρνω τελευταία. Ναι το καρύδι του πάει πολύ!

      Όπως είπα, η ταινία είναι καθαρά αγγλικού στυλ και χιούμορ. Καλό είναι κάποιος να δει και το πρώτο "The Trip" για να συνηθίσει τους δύο χαρακτήρες.

      Όπως είπα και στο σχόλιο προς τη Νότα, προφανώς υπάρχει λόγος που γράφουν ένα τόσο καυστικό σχόλιο. Αλλά θεωρώ ότι μας αδικεί μια τέτοια σύγκριση, όχι γιατί δεν είναι αλήθεια αλλά είναι unfair. Πες το αλλά πιο διακριτικά αγαπητή ΝΥΤ!

      Τέτοιες παραλίες βρίσκεις άπειρες εδώ στην Ελλάδα με τόσα νησιά και τόσες ακτές! Α, εγώ είμαι βολική! Και σε βραχάκια -και διάφορα άλλα απρόσιτα μέρη- πάω και κολυμπαώ!!! :-)))

      Διαγραφή
  4. Ερώτηση: Γιατί δεν μπορώ να μπω στο άλλο μπλογκοσπιτάκι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Δεν εχω δει καποια απο αυτες τις ταινιες, με βαζεις σε πειρασμό να τις ψάξω.
    Οι παπαρδέλες φαινονται μούρλια!

    http://beautyfollower.blogspot.gr

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. BF καλησπέρα,

      Είναι πολύ όμορφες οι ταινίες- ιδιαίτερα αν είσαι της αγγλικής σχολής.

      Η σπαγγετάδα, από την άλλη, θα σου αρέσει αν είσαι της ...ιταλικής σχολής! :-)

      Διαγραφή
  6. μ αρεσουν τα ποστ σου με ταινιες και φαγητο!!!! το ραντιτσιο δεν το ξερω δωσε ομως τα φωτα σου με συνταγες!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αναστασία καλημέρα,

      Σε ευχαριστώ πολύ! Χαίρομαι που σου αρέσουν τα συγκεκεριμένα ποστ, ενώνουν δύο μεγάλες αγάπες μου: το φαγητό και το σινεμά!

      Έχω αρκετές συνταγές με ραντίκιο, αλλά από τις αντιδράσεις σε αυτό το ποστ βλέπω ότι δεν είναι ιδιαίτερα...δημοφιλές!

      Διαγραφή
  7. Καλησπέρα. Μόλις είδα την ταινία, πολύ ωραία, λίγο σουρεάλ, λίγο παρανοϊκή, απίθανοι διάλογοι, μερικές κορυφαίες ατάκες, τέλεια μέρη και εικόνες αλλά γενικά δύσκολη νομίζω για τους αμερικανοτραφείς... Αν και όποτε φτιάξεις την αντίστοιχη ελληνική εκδοχή θέλω να συμμετέχω με οποιονδήποτε τρόπο στην παραγωγή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κλεομένη καλημέρα,

      Κταρχήν χαίρομαι πάρα ολύ που είδες την ταινία και σου άρεσε! Επίσης ότι συμφωνώ 100% με το σχόλιο σου ότι είναι δύσκολη για αμερικανοτραφείς.

      Από το 2010 που βγήκε η πρώτη ταινία φωνάζω ότι έχω βρει το κόνσεπτ, τους πρωταγωνιστές, τα μέρη αλλά ..φωνή βοώντος!!!

      Διαγραφή
  8. Ευτυχώς που υπάρχει κι εσύ και μας ενημερώνεις για τέτοιες ταινίες. Και μόνο που είναι Ιταλία, Τοσκάνη δεν χρειάζεται να ακούσω κάτι άλλο ;)
    Κι αυτή στα προσεχώς λοιπόν...

    Το ραντίτσιο δεν το έχω δοκιμάσει σε φαγητό.. κι αυτό το υλικό στα προσεχώς λοιπόν.

    Τώρα για το αφιέρωμα με τις ταξιδιωτικές τάσεις για το 2015 τι να πω... είναι λίγο άδικο για μας (για την Ελλάδα)
    Υπάρχουν μέρη που θα έπρεπε να υπάρχουν στους 52 προορισμούς, και σίγουρα όχι μονο ένα και δυο. Είναι λίγο ''φτιαχτά'' αυτά νομίζω.

    Φιλιά :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μάριον καλημέρα,

      Κι οι σκηνές στην Costa Amalfitana είναι υπέροχες!

      Ναι, όντως είναι άδικο για την Ελλάδα σε δύο επίπεδα: 1) Δεν είναι στους 52 προορισμούς 2) η κακόβουλη επίθεση στο τέλος.
      Απ'ό,τι διάβαζα προ καιρού, τα περισσότερα αφιερώματα από ταξιδιωτικά περιοδικά κλπ γίνονται σε συνεργασία με ιδιωτικούς ή κρατικούς φορείς των αναφερόμενων περιοχών. Που σημαίνει ότι αν θέλουμε δυναμικό τουρισμό πρέπει συνέχεια να επενδύουμε σε τέτοια αφιερώματα, αναφορές κλπ.

      Διαγραφή