Μια γκουρμέ ιστορία στη μέση του Αιγαίου που κρατά χρόνια

Πάνε χρόνια που είχα επισκεφτεί για πρώτη φορά την πανέμορφη Αστυπάλαια, και θυμάμαι ότι το πρώτο πράγμα που ρώτησα την κα. Καίτη, την ρουματζού -όπως τις λέγαμε χαϊδευτικά τότε τις κυρίες που νοίκιαζαν δωμάτια!-, ποια ήταν τα καλύτερα μέρη στο νησί για φαγητό. "Α", μου απάντησε, "θα πας όπου πάνε κι οι Ιταλοί!". Σάστισα με την απρόσμενη απάντηση της, την κοίταξα παραξενεμένη κι έμεινα να αναρωτιέμαι αν υπήρχαν Ιταλοί στο νησί! Υπήρχαν ευτυχώς, κι άφθονοι. Πήρα στο κατόπι παρέες Ιταλών και γρήγορα διαπίστωσα ότι η συντριπτική πλειοψηφία μαζευόταν στο εστιατόριο του "Οργανάκη". Ανέβηκα κι εγώ -ξοπίσω από τους Ιταλούς- τα σκαλιά του συγκεκριμένου εστιατορίου, έκατσα, έφαγα κι απόλαυσα ένα από τα ωραιότερα κατσικάκια στο φούρνο που έχω φάει ποτέ στη ζωή μου, μαγειρεμένο από μια γλυκύτατη κυρία και σερβιρισμένο από τον εξίσου γλυκό σύζυγο της. Επικό, όπως μόνο στη μέση του Αιγαίου ξέρουν να το φτιάχνουν! Από εκείνη την πρώτη φορά -αλλά και την επόμενη χρονιά που ξαναπήγα στο νησί- έτρωγα μόνο εκεί. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το ζεύγος Οργανάκη. Έχω φάει κάτι παραπάνω από εξαιρετικά κι εκεί ήταν η μοναδική φορά που έφαγα στη ζωή μου αστακομακαρονάδα κι είχα την τιμή μάλιστα να διαλέξω η ίδια τα δύσμοιρα οστρακοειδή που θα απολάμβανα λίγο αργότερα!

Από τότε πέρασαν αρκετά χρόνια αλλά η προτροπή της κας. Καίτη δεν ξεχάστηκε, μάλιστα έχει γίνει η σταθερή μέθοδος αναζήτησης καλού εστιατορίου όλα αυτά τα χρόνια. Κι είναι αλάνθαστη. Φαντάζομαι ότι η συντριπτική πλειοψηφία όσων διαβάζουν αυτή τη στιγμή την ανάρτηση θα χασκογελούν και θα λένε "Μα τι βλακείες λέει αυτή η Crispy, θα την έχει πειράξει η ζέστη προφανώς. Και στο κάτω κάτω ποιος τρώει καλύτερα από τον Έλληνα; Ε;". Έχετε τις αντιρρήσεις σας προφανώς, μα κι εγώ τις δικές μου, τις οποίες θα αναπτύξω στην επόμενη ανάρτηση.

Πέρασαν -δυστυχώς*- αρκετά χρόνια μέχρι να επισκεφτώ ξανά την Αστυπάλαια. Η ταβέρνα του "Οργανάκη" είχε κλείσει πια αλλά δεν άργησα να ανακαλύψω πού πήγαιναν οι Ιταλοί για φαγητό! Στην ήσυχη παραλία του Σχοινόντα, εκεί που τερματίζει το λεωφορείο που έρχεται από τη Χώρα, υπάρχει ένα εστιατόριο, η "Αστυφαγιά" . Εκεί μαζεύονται Ιταλοί, Έλληνες, Κύπριοι και λοιποί καλοφαγάδες κι έχουμε πολλές και καλές αφορμές.

Μεράκι σε όλα. Από την κατσαρόλα και το τηγάνι μέχρι το ισορροπημένο μενού, από τις λεπτομέρειες που συνθέτουν έναν όμορφο χώρο κι η θάλασσα δίπλα, στα 3 μέτρα, συνταγές αστυπαλίτικες με άλλη ματιά, αλλά και υλικά ντόπια να πρωταγωνιστούν σε πιο κλασικές συνταγές, κρέας από τις γυμνές πλαγιές του νησιού, ψάρι από την θάλασσα που τυλίγει το δαντελωτό νησί.

Μια μέρα ήρθε ένα ζευγάρι Ιταλών που προηγουμένως είχα δει στην παραλία. Αφού έκατσαν, ήρθε στο τραπέζι τους η κακαβιά που είχαν παραγγείλει, η κατσαρόλα και μια πιατέλα με τα ψάρια. Κι ένα μπουκάλι κρασί. Κι άρχισαν να τρώνε. Κι έμεινα να τους κοιτάζω πόσο απολάμβαναν την λαχταριστή πηχτή σούπα με το λευκό κρασί τους. Και φώναξα τον Θανάση τον ιδιοκτήτη και του ζήτησα λεπτομέρειες και μου είπε "περίμενε", μου έφερε δείγμα, δοκίμασα, ξετρελάθηκα κι είπα να ετοιμάσει κακαβιά για την επόμενη μέρα.

Κι έτσι έγινε. Ξεκινήσαμε την επόμενη μέρα για τον Σχοινόντα, φτάσαμε -αφού περάσαμε από μια παραλία αριστούργημα, νέα ανακάλυψη, δυστυχώς πολύ μικρή γι' αυτό δεν αποκαλύπτουμε το όνομα της!- καθίσαμε στην Αστυφαγιά, στο αγαπημένο μας τραπέζι, η κακαβιά ήρθε και ξαφνικά όλο το ελληνικό καλοκαίρι, μετουσιώθηκε σε ένα πιάτο, σε γεύσεις που σου φέρνουν δάκρυα ευτυχίας στα μάτια, και δεν θες να τελειώσει το καλοκαίρι, δεν θες να φύγεις από τη θάλασσα που έχεις δίπλα σου. Όλο το Αιγαίο συμπυκνωμένο σε μια σούπα ιδανικά πηχτή που όσο περνούσε η ώρα γινόταν όλο και καλύτερη! Θεϊκή γεύση κυριολεκτικά!

Κι έτσι πια η Αστυπάλαια είναι "το κατσικάκι του Οργανάκη" κι "η κακαβιά στην Αστυφαγιά", γιατί κάθε τόπος που αγαπάμε αποκτά γευστικές σταθερές!

*Το νησί έχει την ατυχία λόγω γεωγραφικής θέσης να έχει άθλια ακτοπλοϊκή σύνδεση, με πλοία να φτάνουν στις 3 το πρωί και να φεύγουν για Πειραιά στις 5. Υπάρχει μόνο ένα δρομολόγιο προς το νησί, που είναι -ας το πούμε λογικό- και φεύγει μόνο κάθε Κυριακή στις 8 το πρωί από τον Πειραιά. Ευτυχώς που έχει αεροδρόμιο, είναι μια λύση, ακριβή μεν αλλά προτιμάται.