Αγκινάρας εγκώμιον

Γλυκόπικρη αλλά καθόλου κακότροπη. Θελκτική όσο χρειάζεται , επιλεκτική στις σχέσεις της. Μια πραγματική αριστοκράτισσα. Αν ήταν γυναίκα σαφώς και θα ήταν η Isabelle Hupert.

Με τον ερχομό της Άνοιξης εμφανίζονται διάφορα καλούδια της φύσης που θα στολίσουν με χάρη τους πάγκους στα μανάβικα αλλά κυρίως θα προσφέρουν πολύ ενδιαφέρουσες νότες στις γαστριμαργικές μας αναζητήσεις. Αναντίρρητα , βασίλισσα αυτής της εποχής είναι η αγκινάρα, ένα πολύ ιδιαίτερο λαχανικό. Έχω την εντύπωση ότι παρά την -πραγματικά- πολύ ιδιαίτερη γεύση της , μόνο φανατικούς οπαδούς έχει. Δεν έχω ακούσει κάποιον να την αποστρέφεται , κι αν υπάρχει όντως κάποιος να'ξερε τι χάνει! Γευστικά είναι δύσκολο λαχανικό η αγκινάρα. Σαφώς δεν τη λες γλυκιά δεν μπορείς όμως να την κατηγορήσεις για πικρή. Η αρχική εντύπωση πικρίζει, τρώγοντας την όμως καταλήγουμε σε μια πιο γλυκιά επίγευση κι υπάρχει και μια ευχάριστη αψάδα που επιμένει για λίγο. Έχει κι άλλες ''ιδιοτροπίες'' η αγκινάρα μας. Πρωτ'απ'όλα ο καθαρισμός της θέλει τεχνική και μια κάποια εμπειρία- χωρίς βέβαια να είναι δύσκολη υπόθεση. Μετά τον καθαρισμό δεν έχει μείνει παρά η τρυφερή καρδιά που κρατούσε τα φύλλα - κι από αυτά πάλι έχουμε κρατήσει τα πιο τρυφερά. Επίσης μην ξεχνάμε ότι στους συνδυασμούς της στο μαγείρεμα είναι πολύ επιλεκτική , δεν ταιριάζει με ότι κι ότι. Είναι αλήθεια ότι και στο συνδυασμό της με το κρασί μου έχει δημιουργήσει προβληματάκια αλλά νομίζω ότι έχω βρει μια λύση. Παρά τις όποιες ιδιοτροπίες της η αγκινάρα τιμάται σε πολλές κουζίνες. Η ελληνική όπως κι η ιταλική την αγαπούν αλλά έχει πολύ ιδιαίτερο ρόλο απ'όσο γνωρίζω στην εβραϊκή κουζίνα. Από την ήμερη ως την άγρια αγκινάρα υπάρχουν διάφορες εκδοχές της στη γεύση -πιο έντονη στις άγριες- , σχήματα -όσο προχωράμε προς την άγρια το ''κεφάλι'' γίνεται πιο μικρό και περισσότερο κωνωειδές. Τέλος , έμαθα πρόσφατα ότι η αγκινάρα έχει αποτοξινωτικές ιδιότητες για το συκώτι και δεν είναι τυχαίο που συναντάται στην αρχή της άνοιξης όταν ο ίδιος ο οργανισμός ξεκινά μια διαδικασία αποτοξίνωσης.
Λοιπόν , πάμε να δούμε κάποιες συνταγές για αγκινάρες:
1. Αγκινάρες αλα πολίτα. Κλασσικό πιάτο με διάφορες εκδοχές.
2. Αρνάκι φρικασέ με αγκινάρες. Υπάρχει περίπτωση να είναι το αγαπημένο μου πιάτο της ελληνικής κουζίνας.
3. Αγκινάρες ομελέτα. Απλότης - εκλεκτότης!
4. Αρνάκι στο φούρνο με πατάτες κι αγκινάρες. Να λιώνεις.
5. Πίτα με αγκιναρόφυλλα. Στην ιταλική κουζίνα- περιοχή Λιγουρία- υπάρχει κανονική αγκιναρόπιτα
6. Σπαγγετάδα με αγκινάρες και πράσσο (από το περιοδικό sale&pepe) . Tο πράσο ενισχύει τη γλυκύτητα
7. Αγκινάρες τουρσί. Για σαλάτες κι όχι μόνο.
8. Αγκινάρες & ελιές πατέ σε crostini . Τη συνταγή τη βρήκα στο smitten kitchen .http://smittenkitchen.com/2009/04/artichoke-olive-crostini/ . Απλά τέλεια για μια βραδιά με φίλους.

Α , το κρασί! Έχω διαπιστώσει ότι η αγκινάρα τα πάει αρκετά καλά με το δικό μας ασύρτικο. Ένας Σιγάλας 2008 είναι ό,τι πρέπει. Έχω μια υπόνοια ότι ίσως ταιριάζει με την κεφαλλονίτικη ρομπόλα , θέλω να το διαπιστώσω αλλά δε βρίσκω εύκολα καλές ρομπόλα. Επίσης , τώρα τελευταία βλέπω να κυκλοφορεί αρκετά ο συνδυασμός ασύρτικο-μαλαγουζιά. Επειδή η μαλαγουζιά ως ποικιλία είναι αρκετά αρωματική έχω τους ενδοιασμούς μου αλλά θα δοκιμάσω να δω τι γίνεται.