Δευτέρα 30 Μαρτίου 2009

Άσε τους εφηβικούς εφιάλτες να ξυπνούν τη νύχτα...

Μπορεί η Έλι να είναι βαμπίρ αλλά είναι και πιστή φίλη.

Δεν θα μπορούσε να είχε βρεθεί ωραιότερο και καταλληλότερο σκηνικό από εκείνο το μονίμως χιονοσκέπαστο προάστιο της Στοκχόλμης για την ταινία ''Άσε το κακό να μπει''.Όλα είναι πάλλευκα όπως και τα χαρακτηριστικά του 12χρονου πρωταγωνιστή Όσκαρ. Λευκότατο δέρμα , μαλλιά στο πλέον ανοιχτό ξανθό αλλά μάγουλα και χείλη κατακόκκινα , για να δηλώσουν βέβαια τη ζωντάνια , την ύπαρξη ζωής δηλαδή. Σε αντίθεση με τον Όσκαρ η νέα του φίλη ,η Έλι είναι μελαχρινή κι η χλωμάδα του προσώπου της έχει μια αρρωστημένη , σχεδόν θανατερή , γκρίζα απόχρωση. Όχι τυχαία βέβαια , αφού η Έλι είναι βαμπίρ, γεγονός όμως που δεν εμποδίζει τα δύο παιδιά να αναπτύξουν μια ιδιαίτερη φιλία. Εδώ έγκειται η ομορφιά αυτής της εξαιρετικής ταινίας. Παίζει σε περισσότερα του ενός επίπεδα. Είναι ένα εφηβικό παραμύθι , μια ταινία τρόμου , μια βαμπιρική ιστορία ή/και μια ιστορία φιλίας ή τέλοσπάντων όλα αυτά μαζί. Και προκύπτει τρομερά γοητευτική και τρομακτική συγχρόνως, ενώ υποδορίως περνά εκείνο το ιδιότυπο σκανδιναβικό μαύρο χιούμορ.

Η φιλία των δύο παιδιών ''ανθίζει'' αναγκαστικά τις νύχτες -που ευτυχώς για την Έλι έρχονται νωρίς. Ο Όσκαρ -όσοι περάσαμε μοναχικές και δύσκολες εφηβείες θα ταυτιστούμε γρήγορα μαζί του- θα βρει τη λύτρωση- αλλά όπως φαίνεται στο τέλος της ταινίας- και τη σωτηρία του στη φιλία αυτή. Βλέπετε, εκτός από μοναχικός έφηβος ο Όσκαρ έχει την ατυχία να τον τυρρανούν διάφοροι νταήδες στο σχολείο ,οι οποίοι όμως θα βρουν το δάσκαλό τους στο χλωμό πρόσωπο της Έλι (σε μια σκηνή διανθισμένη όχι τόσο με τρόμο όσο με εκείνο το ιδιότυπο χιούμορ που λέγαμε).
Εν τέλει , η φιλία - με συγκινητικό τρόπο - αντέχει ...κι ο τρόμος παραμένει για όποιον ενοχλήσει ξανά τον Όσκαρ. Μήπως κατα βάθος θα θέλαμε να είχαμε κι εμείς στην εφηβεία μας μια φίλη σαν την Έλι;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου