Pink it up!

Προ ημερών η οινοκριτικός της Guardian γκρίνιαζε ότι τα ροζέ κρασιά έχουν την τάση να γίνονται όλα και πιο γλυκά. Στα λίγα ροζέ που προτείνει στη στήλη της δεν υπάρχει κανένα ελληνικό. Μα έτσι εξηγείται αγαπητή κα. Μπέκετ! Δεν έχετε δοκιμάσει ελληνικό ροζέ!
Εδώ και χρόνια τούτο το ταπεινών προθέσεων blog επιμένει σε δύο σημεία:

1) Τα ελληνικά ροζέ είναι μοναδικά! Πέρα από το γεγονός ότι είναι εξαιρετικής ποιότητας, έχουν το πλεονέκτημα να είναι ιδιαιτέρως ξηρά και να ξεφεύγουν από το ''ενοχλητικό'' γλύκισμα στο οποίο τείνουν γενικώς τα ξένα ροζέ. Φτιάχνονται από ξένες και γηγενείς ποικιλίες, έχουν καταπληκτική γεύση κι αρώματα και το κυριότερο....
2) Ταιριάζουν με τα πλέον κλασικά πιάτα του ελληνικού καλοκαιριού καλύτερα από οποιοδήποτε άλλο κρασί ! Πιάτα στα οποία ως επί το πλείστον κυριαρχεί η ντομάτα. Κι ας το παραδεχτούμε, κόκκινο κρασί είναι κομματάκι δύσκολο να πιει κανείς εν μέσω του θέρους αν και όχι απίθανο εφόσον είναι κάποιο που θα καταδεχτεί να μείνει λίγη ώρα στο ψυγείο. Έτσι έρχονται τα ροζέ να δώσουν τη λύση. Είναι το απόλυτο ταίρι των συγκεκριμένων εδεσμάτων και εννοείται ότι πίνονται δροσερά και κρύα.
Πάμε να δούμε με ποιο καλοκαιρινό πιάτο συνδυάσαμε την τελευταία μας ανακάλυψη στα ελληνικά ροζέ.

Ρολά μελιτζάνας με γραβιέρα στο φούρνο

Υλικά για 4 άτομα

4 μελιτζάνες φλάσκες

6-7 μεγάλες ώριμες ντομάτες

3-4  σκελίδες σκόρδο

φύλλα βασιλικού 

300 γρ γραβιέρα τριμμένη (το τι τύπο γραβιέρα θα χρησιμοποιήσουμε εξαρτάται από τα γούστα μας. Το blog τούτο λατρεύει την γραβιέρα Τήνου κι αυτήν χρησιμοποίησε)

αλάτι

πιπέρι

ελαιόλαδο -θα χρειαστούμε αρκετό.

Πλένουμε τις μελιτζάνες, τις σκουπίζουμε. Αφαιρούμε το πάνω και κάτω μέρος τους και τις κόβουμε σε φέτες 5 χιλιοστών (Τον χάρακα! Τον χάρακα!). Τις αλατίζουμε και τις αφήνουμε στο στραγγιστήρι για μισή ώρα τουλάχιστον. Εν τω μεταξύ ετοιμάζουμε τη σάλτσα. Τρίβουμε τις ντομάτες στον τρίφτη. Ψιλοκόβουμε το σκόρδο και τα φύλλα βασιλικού. Σε λίγο λάδι σοτάρουμε καλά το σκόρδο και το μισό βασιλικό. Προσθέτουμε τις τριμμένες ντομάτες αλάτι και πιπέρι και σιγοβράζουμε τη σάλτσα μέχρι να πιει τα υγρά της. Στο τέλος προσθέτουμε και τον υπόλοιπο βασιλικό. Η σάλτσα είναι έτοιμη, πάμε στις μελιτζάνες. Τις ξεπλένουμε, τις στεγνώνουμε ...κι αρχίζουμε να τις τηγανίζουμε. Το τηγάνισμα των μελιτζανών απαιτεί πολύ λάδι μιας και το απορροφούν σαν σφουγγάρι. Πριν αρχίσουμε να τις τηγανίζουμε τις ''τσιμπάμε''  με ένα πιρούνι κι όταν πια τις έχουμε τηγανίσει τις βάζουμε σε μια πιατέλα στην οποία έχουμε απλώσει χαρτί κουζίνας.
Ωραία! Πιάνουμε ένα ταψάκι κι αρχίζουμε την εξής εργασία. Τυλίγουμε λίγη τριμμένη γραβιέρα σε κάθε φέτα μελιτζάνας και τις τοποθετούμε προσεκτικά  στο ταψί τη μία τυλιγμένη φέτα δίπλα στην άλλη. Όταν τελειώσουμε ρίχνουμε από πάνω όσο τυρί έχει απομείνει και τέλος απλώνουμε τη σάλτσα έτσι ώστε να καλύψει όλο το ταψί. Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 160 βαθμούς για μισή ώρα περίπου ή μέχρι να στεγνώσει το φαγητό (να μην έχει υγρά).

 Το φαγητό αυτό τρώγεται άνετα κρύο κι όπως είπαμε στην αρχή συνοδεύεται με ροζέ κρασί. Η τελευταία ανακάλυψη του blog ακούει  στο όνομα ''Κτήμα Θεόπτερα'' από την οινοποιία Τσιλιλή, εταιρία περισσότερο γνωστή για το τσίπουρο της. Να τώρα που βγάζει και κρασιά και μάλιστα το ροζέ κρασί εκτός από την πολύ γνωστή και διεθνή ποικιλία Syrah περιέχει και την ελληνική ποικιλία Λημνιώνα και το αποτέλεσμα είναι αρκετά...πικάντικο! Το κρασί αυτό το γευτήκαμε πρώτη φορά στο Oinoscent.