Στη Φολέγανδρο με φινέτσα.

Στη ρεσεψιόν του ξενοδοχείου Ελληνίδα πελάτισσα ρωτούσε για τις παραλίες του νησιού. Αφού η ξενοδόχος της απαρίθμησε τις παραλίες και της εξήγησε πού βρίσκονται, η πελάτισσα ρώτησε: "Και ποιες από αυτές είναι οργανωμένες;" για να έρθει η αποστομωτική απάντηση: "Καμία. Το νησί δεν έχει οργανωμένες παραλίες!".

Όντως η Φολέγανδρος δεν έχει οργανωμένες παραλίες. Εν τούτοις τούτο το σχετικά μικρό αλλά πανέμορφο νησί των Κυκλάδων έσφυζε από κόσμο αρχές Σεπτέμβρη! Η Φολέγανδρος είναι από εκείνα τα πολύ ιδιαίτερα νησιά που τα ερωτεύεσαι εσαεί με την πρώτη επίσκεψη. Η ιδιαιτερότητα της πηγάζει από την έντονη δραματικότητα του ξηρού τοπίου και της γεωμορφολογίας του νησιού. Ένα πετρώδες, σκληρό κι άνυδρο τοπίο αντκρύζει κανείς όταν φτάνει στον Καραβοστάση, το λιμάνι της Φολεγάνδρου.

Φεύγοντας από εκεί κι ανεβαίνοντας για τη Χώρα το τοπίο είναι από τα πιο στεγνά κι άγρια αλλά συνάμα πιο συναρπαστικά που μπορεί να συναντήσει κανείς στις Κυκλάδες. Όταν φτάνει πια ο επισκέπτης στη Χώρα απλά διαπιστώνει ότι είναι η ομορφότερη και πιο μαγευτική όλου του Αιγαίου! Χτισμένη στην κυριολεξία πάνω στον γκρεμό, εντυπωσιακή, επιβλητική αλλά συνάμα χαριτωμένη με τα χαρακτηριστικά κυκλαδίτικα σπίτια πνιγμένα στη βουκαμβίλια, το γεράνι και τα νυχτολούλουδα- Κάντε μια βόλτα στα στενά δρομάκια το βραδάκι όταν μόλις έχει σκοτεινιάσει και θα σας μεθύσει το άρωμα τους!

Φεύγοντας από τη Χώρα, ο μοναδικός δρόμος προς τα βόρεια του νησιού μας οδηγεί στην Άνω Μεριά. Εδώ αξίζει οπωσδήποτε μια επίσκεψη σε αυτό το ιδιότυπο χωριό το οποίο απλώνεται σε μήκος περισσότερο των τριών χιλιομέτρων. Αραιοκατοικημένο, με σπίτια που διαθέτουν τις θεμωνιές τους, ένα μικρό κήπο-περιβόλι να τα περιβάλλει. Εδώ βρίσκεται και το πιο εύφορο σημείο του νησιού. Οι άνθρωποι ασχολούνται με την κτηνοτροφία και, όσο τους το επιτρέπει η γη, με την γεωργία. Φτάνοντας στο τέλος του χωριού υπάρχει δρόμος που οδηγεί προς κάποιες παραλίες. Κι εδώ το τοπίο είναι συναρπαστικό. Κάποιες εύφορες ρεματιές διακόπτουν το μονότονο ξηρό τοπίο. Για εμάς τους περιπατητές, το να ανηφορίζουμε και να κατηφορίζουμε σε αυτά τα μέρη είναι μεγάλη απόλαυση. Άλλωστε η πεχοπορία είναι ο ωραιότερος τρόπος για να νιώσει κανείς το μεγαλείο της φολεγανδρίτικης φύσης.

Το φαγητό είναι σίγουρα απολαυστικό και ποιοτικά υψηλό στη Φολέγανδρο. Αρκετές ταβέρνες στη Χώρα, "Πούντα" η αγαπημένη μου, η γνωστή ταβέρνα στην άκρη της Άνω Μεριάς το "Ηλιοβασίλεμα" προσφέρει τα παραδοσιακά ματσάτα (φρέσκα ζυμαρικά σερβιρισμένα με σάλτσα τομάτας και κρέας της αρεσκείας σας, μέχρι και πιτσούνια είχαν!). Για φρέσκα χειροποίητα παγωτά στον Ιταλό  "Θείο" ("Zio") - παρεμπιπτόντως οι Ιταλοί λατρεύουν το νησί, μέχρι και ιταλικό προξενείο υπάρχει! Αξίζει οπωσδήποτε και μια επίσκεψη στον φούρνο της Χώρας όπου θα βρει κανείς τυρόπιτες φτιαγμένες με ντόπια τυριά.

Το αγαπημένο μου spot  για φαγητό παραμένει εδώ και χρόνια το "Eva's Garden". Ίσως είναι το ακριβότερο σημείο για φαγητό στο νησί, εν τούτοις αυτό δεν πτοεί τους δεκάδες Έλληνες και ξένους να συρρέουν κάθε βράδυ για να προλάβουν ένα τραπέζι στον όμορφο κήπο του εστιατορίου, τόσο που φέτος αρχές Σεπτέμβρη χρειαζόταν κράτηση. Καθόλου τυχαία η επιτυχία του εστιατορίου. Όλα αυτά τα χρόνια που το επισκέπτομαι, τρώω εξαιρετικά, φέτος δε τα πράγματα ήταν ακόμα καλύτερα. Κάποιες σαλάτες πολύ όμορφες και δυνατές με ωραίο παιχνίδι ανάμεσα στο γλυκό κι αλμυρό, ένα καταπληκτικό κουνέλι μαγειρεμένο σε κρασί με δεντρολίβανι κι ελιές ήταν εκτός μενού αλλά ευτυχώς κατάφερα και το απόλαυσα. Στα επιδόρπια ένα διαμαντάκι: Πανακότα σε σάλτσα μελιού αρωματισμένη με λεβάντα και μελισσόχορτο. Μακρά το καλύτερο επιδόρπιο που έχω φάει εδώ και καιρό! Παρεμπιπτόντως είχα γράψει πριν δύο χρόνια για το εστιατόριο: εδώ.

Κολυμπήσαμε :

Στην Αγκάλη
Στην παραλία του λιμανιού Καραβοστάση
Στον Αγ. Νικόλαο (πάνω φωτογραφία)
Στο Αμπέλι (πρώτη φωτογραφία)