L 'aile ou la cuisse!

(cook-cinema No.1)

Η ταινία L'aile ou la cuisse (ελ.τιτ. ''Τι θα πάρετε; Μπούτι ή στήθος;'') είναι μια συμπαθέστατη κομεντί του 1976 που παρουσιάζει από αρκετές πλευρές έντονο γαστρονομικό ενδιαφέρον. Σκηνοθετημένη από τον Κλωντ Ζιντί έχει για πρωταγωνιστή -φαντάζομαι ότι ήδη τον έχετε αναγνωρίσει από την αφίσα της ταινίας- τον φοβερό και τρομερό Λουί ντε Φινές . Εδώ ο αξιαγάπητος κωμικός υποδύεται τον Σαρλ Ντισεμέν έναν σημαντικό κριτικό εστιατορίων ο οποίος κάθε χρόνο εκδίδει το Guide Duchemin , κάτι αντίστοιχο του οδηγού Michelin. Παθιασμένος με τη δουλειά του τρέχει οργώνοντας όλη τη Γαλλία από εστιατόριο σε εστιατόριο


πάντα βέβαια με τη βοήθεια του πιστού του προσωπικού αλλά και των εξωφρενικών του μεταμφιέσεων. Άλλοτε ως σεμνή γριούλα άλλοτε ως Αμερικανός τουρίστας -ίσως η πιο εξωφρενική του μεταμφίεση- ψάχνει , δοκιμάζει κι αποφασίζει ποια εστιατόρια θα αποκτήσουν -κατόπιν αυστηρής κριτικής -τα πολύτιμα αστέρια. Πιστεύει πως σ'αυτήν την γαστρονομική περιπέτεια έχει μαζί του τον γιο του Ζεράρ -τον οποίο υποδύεται ο κωμικός Κολύς - και κληρονόμο του έργου του , φευ όμως ο μονάκριβος υιός ενδιαφέρεται μόνον για καριέρα... σε τσίρκο ως κλόουν! Παραδόξως ο αρχικά απρόθυμος Ζεράρ θα γίνει ο κύριος και πολύτιμος σύμμαχος του εναντίον του μεγιστάνα του έτοιμου φαγητού και θανάσιμου εχθρού του , του Ζακ Τρικατέλ, ο οποίος εξαπολύει πόλεμο εναντίον του Ντισεμέν επειδή εκείνος ''θάβει'' με τις κριτικές του τα εστιατόρια που σερβίρουν τα οικτρά προϊόντα του. Ο Ντυσεμέν αρχικά χάνει τη μάχη με τον φαστ-φουντ μεγιστάνα , σε σημείο να χάσει και την όσφρηση του αλλά και τη γευστική του ικανότητα -κάτι που ισοδυναμεί για εκείνον με την απόλυτη καταστροφή! Ευτυχώς όμως μια επίσκεψη στο εργοστάσιο παραγωγής φαστ-φουντ τροφίμων θα είναι αποκαλυπτική όσο και σουρρεαλιστική! Στο τέλος ενώπιον εκατομμυρίων τηλεθεατών ξεμπροστιάζει τον εχθρό του -κι εχθρό της καλής κουζίνας- και βγαίνει νικητής. Εδώ έγκειται και το μέγιστο ενδιαφέρον της ταινίας. Εν έτει 1976, έστω κι εν μέσω σάτιρας, έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου για την αυξημένη παρουσία του έτοιμου , πλαστικοποιημένου - στην κυριολεξία!- άγευστου κι ανούσιου φαγητού! Παρά το γέλιο που βγάζει μας βάζει σε σκέψεις για το τι τρώμε. Ιδιαίτερα τι τρώμε όταν επισκεπτόμαστε ένα εστιατόριο. Δυστυχώς στις μέρες μας υπάρχουν πολλοί που ασχολούνται με την εστίαση μόνο και μόνο για να βγάλουν γρήγορο χρήμα με γρήγορο φαγητό. Γρήγορο φαγητό αμφίβολης όμως ποιότητας όπου η αμφισβήτηση της ποιότητας ξεκινά από τις πρώτες ύλες -την προέλευσή τους-, αλλά και τη δημιουργία του πιάτου-υπάρχουν εταιρίες που ετοιμάζουν πιάτα εστιατορίου , το μόνο που έχει να κάνει το ''εστιατόριο'' είναι να βάλει σε λειτουργία...το φούρνο μικροκυμάτων!
Από την άλλη τίθεται το θέμα της κριτικής εστιατορίων , γιατί γίνεται και κυρίως πώς γίνεται. Όταν η κριτική εστιάζει κατά τα 3/4 του κειμένου στο ντεκόρ και την εσωτερική διακόσμηση και κατά 1/4 στην αντιγραφή του μενού , τότε προφανώς δεν έχουμε να κάνουμε με κριτική αλλά μια απλή παρουσίαση.
Φύγαμε όμως από το θέμα μας , που ήταν η συμπαθέστατη -κι άκρως προφητική- αλλά ενίοτε γλυκόπικρη αυτή κομεντί. Αν τύχει και την δείτε τουλάχιστον απολαύστε τον ίδιο τον Λουί ντε Φυνές , ο οποίος είναι και εδώ ο γνωστός νευρωτικός εαυτός του. Εντελώς ιδιοσυγκρασιακός ηθοποιός και μοναδικός κωμικός ο Πορτογαλικής καταγωγής Λουί άφησε εποχή με τις γκριμάτσες , τις απίθανες εκφράσεις και τη νευρική φιγούρα του. Όλοι τον θυμόμαστε ως χωροφύλακα του Σεν Τροπέ -στη γνωστή σειρά ταινιών- ως διώκτη του Φαντομά -πάλι σε μια σειρά ταινιών- ως απροσδόκητο Ραμπί Ζακόμπ κι ως μαέστρο που μπλέκεται σε μια ''Ασύλληπτη απόδραση'' στη γνωστή αγγλογαλλική παραγωγή.



Επίλογος: Στο τέλος της ταινίας ο Σαρλ Ντυσεμέν βραβεύεται από τη Γαλλική Ακαδημία για τις υπηρεσίες του , στο δείπνο όμως που παρατίθεται τον περιμένει μια όχι και τόσο ευχάριστη -αλλά αντίθετα ,μάλλον δυσοίωνη- έκπληξη!


Απολαύστε εδώ τον αξεπέραστο Λουί ντε Φινές ως Σαρλ Ντυσεμέν στην τελική μάχη με τον φαστ-φουντ μεγιστάνα. Δε χρειάζεται να γνωρίζετε γαλλικά , οι εκφράσεις των ηθοποιών φτάνουν!
Κι εδώ δείτε τον ως Αμερικανό τουρίστα , ίσως στην πιο αστεία σκηνή της ταινίας!
***************************************************************************
Έτσι ξεκινά το αφιέρωμά μας σε ταινίες που έχουν άμεση ή έμμεση σχέση με τη γαστρονομία. Για το όνομα του αφιερώματος ευχαριστώ τον tyler ! Στο επόμενο cook-cinema έχουμε το κονταροχτύπημα -ή μάλλον καλύτερα το κουταλοχτύπημα- δύο ταινιών!