Martha Vs. Kate

(cook-cinema No.2)

Η αμερικάνικη κινηματογραφική βιομηχανία έχει τη συνήθεια να καραδοκεί πάνω από τις μικρές και μεγάλες οθόνες της Γηραιάς Ηπείρου (κυρίως Αγγλία & Γαλλία) έτσι ώστε να καταφέρει να κλέψει -επίσημα βέβαια- καμιά ιδέα και να τη μετατρέψει με την κατάλληλη επεξεργασία σε blockbuster.

Στο σημερινό cook-cinema δύο κινηματογραφικές σεφ μια Γερμανίδα και μια Αμερικανίδα , ακονίζουν τα μαχαίρια τους. Με άλλα λόγια μια γερμανική ταινία κι η αμερικανική βερσιόν της έρχονται αντιμέτωπες:

Bella Martha .

Γερμανική ταινία του 2001 σε σκηνοθεσία Σάντρα Νέτελμπεκ όπου μας μαγειρεύει η Μάρτα

έρχεται σε ''σύγκρουση'' με την αμερικάνικη απόδοσή της

No Reservations (ε.τ. ''Έχετε κάνει κράτηση;'' )

ταινία του 2007 σκηνοθετημένη από τον Σκοτ Χικς , όπου μας μαγειρεύει η Κέιτ!

Σενάριο: Οι Αμερικανοί δεν μπήκαν στον κόπο να πρωτοτυπήσουν στο ελάχιστο κι έτσι η ιστορία είναι ακριβώς η ίδια και στις δύο ταινίες , εκτός από μία λεπτομέρεια που δεν ''παίζει'' στην αμερικάνικη. Έχουμε και λέμε: Μεσήλικη σεφ στο Αμβούργο (Νέα Υόρκη αντίστοιχα), μοναχική , μονόχνωτη ,ψυχρή, στην κυριολεξία εργάζεται με πάθος και διευθύνει με αυστηρότητα την μπριγάδα της στην κουζίνα φημισμένου εστιατορίου της πόλης. Μέγας καλλιτέχνης της γαστρονομίας , αφοσιωμένη αποκλειστικά στην καριέρα της, βραβευμένη με αστέρια, λατρεύεται από προσωπικό και φανατικούς πελάτες του εστιατορίου. Το πάθος κυριαρχεί στη δουλειά της αλλά όχι στη ζωή της. Ζει μόνη , όταν έχει ρεπό... πάλι μαγειρεύει και η ρουτίνα της είναι δουλειά-σπίτι , οι πρωινές επισκέψεις στην κεντρική αγορά για πρώτες ύλες κι η εβδομαδιαία επίσκεψη στον ψυχαναλυτή. Η ρουτίνα αυτή ανατρέπεται όταν σκοτώνεται η αδερφή της κι αναλαμβάνει την κηδεμονία της ανιψιάς της. (Σημ: Στη γερμανική ταινία ο πατέρας ανακαλύπτεται μετά από ψάξιμο κι είναι ένας Ιταλός φορτηγατζής ενώ στην αμερικάνικη ο πατέρας είναι πανάγνωστος και σε 5 δευτερόλεπτα η ταινία έχει τελειώσει με αυτό το θέμα!). Η παρουσία της μικρής αναστατώνει την καθημερινότητά της , την αποδιοργανώνει. Τα πράγματα γίνονται ακόμα χειρότερα όταν μετά από λογομαχία με πελάτη , η ιδιοκτήτρια της δίνει υποχρεωτική άδεια κι επιστρέφοντας στο εστιατόριο μετά από μια εβδομάδα ανακαλύπτει στη θέση της έναν αλέγκρο κι άξεστο Ιταλό (Αμερικανό που έμαθε να μαγειρεύει ατην Ιταλία αντίστοιχα ) που αρέσκεται να τραγουδά άριες από ιταλικές όπερες στη δική της κουζίνα , κάνει αστεία με το προσωπικό της , το φαγητό του αρέσει στους πελάτες ,ει δυνατόν! Η Μάρτα (Κέιτ) αισθάνεται να απειλείται. Η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη , σιγά σιγά όμως η ψυχρή μας σεφ μαλακώνει κι έτσι αναπόφευκτος , εν καιρώ, είναι κι ο έρωτας. Αλλά και μια νέα αρχή , κοινή μάλιστα! Ως εκ τούτου : The (happy) end.

Bella Martha - No reservations: Σημειώσατε 1. Η γερμανική ταινία λειτουργεί καλύτερα σε πολλά επίπεδα. Η ψυχοσύνθεση της ηρωίδας δομείται καλύτερα ,ως Γερμανίδα η ψυχρότητα και η σοβαρότητα του χαρακτήρα είναι κατά κάποιο τρόπο δεδομένα. Αυτά ακριβώς τα στοιχεία έρχονται σε χτυπητή αντίθεση με την μεσογειακή αλεγκρία του Ιταλού σεφ. Η σχέση της με την ιδιοκτήτρια του εστιατορίου έχει ενδιαφέρον. Δεν τη φοβάται αλλά στη γερμανική ταινία ο χαρακτήρας της ιδιοκτήτριας είναι ιδιαίτερα σκληρός σε αντίθεση με την Αμερικανίδα που είναι πιο ανθρώπινη. Τέλος η σχέση της με την ανιψιά της. Δύσκολη , χωρίς οικειότητα στην αρχή, πολλές συγκρούσεις , θα απαιτηθεί καιρός για να μπορέσει να λειτουργήσει μια αναπόφευκτη συγκατοίκηση που στο τέλος θα γίνει μόνιμη. Αντίθετα στην αμερικάνικη είναι ...το κλασσικό αμερικάνικο μοτίβο: τσακωμός , δάκρυα , αγκαλιά , I love you , τσακωμός , δάκρυα , αγκαλιά , I love you και πάει λέγοντας. Αλλά κι οι σχέσεις της με κάποιους άλλους χαρακτήρες , τον ψυχαναλυτή , τον γείτονα , το προσωπικό έχουν μελετηθεί καλύτερα στη ''Martha'' και δεν μοιάζουν άστοχες κι αναίτιες όπως συμβαίνει με την Kate.

Οι σκηνές στην κουζίνα στη ''Martha'' έχουν νεύρο κι ένταση και ο χώρος παίρνει φωτιά από την υπερένταση , κάτι που δεν το νιώθεις στις αντίστοιχες σκηνές της αμερικάνικης ταινίας.

Martina Gedeck - Catherine Zeta-Jones : Σημειώσατε 1. Όταν ακούς την Gedeck να περιγράφει τα πιάτα που δημιουργεί , πώς τα δημιουργεί , με τι τα δημιουργεί ...σού τρέχουν τα σάλια! Κι είναι φανερό ότι η ηθοποιός εξασκήθηκε στην κουζίνα. Έχει μια άνεση που δεν την έχει η Jones στο ''No reservations''. Αντίθετα όταν η Jones περιγράφει ένα πιάτο μοιάζει περισσότερο να απαγγέλει μια σειρά από υλικά και γενικά δίνει την εντύπωση ότι απλά ...περιφέρεται. Στην κουζίνα , στην πόλη , στην ταινία , άνευρη κι υποτονική. Η Μάρτα της Μαρτίνα δεν διστάζει να αποκαλύψει τις νευρώσεις της , τον δύσκολο και στριφνό χαρακτήρα της, ενώ η Κέιτ της ...Κάθριν απλά κοιτάζει τον φακό!

Δεν αντιπαραβάλλω τους δύο άρρενες που έρχονται κι αναστατώνουν τη ζωή των δύο σεφ , γιατί κι οι δύο μού είναι συμπαθέστατοι στους ρόλους τους. Σίγουρα καλύτερος είναι ο Sergio Castellito που παίζει στη γερμανική ταινία , ως γνήσιος Ιταλός είναι και πιο...τσαχπίνης! Αλλά κι ο Aaron Eckhart δεν τα πάει κι άσχημα και γενικά δίνει μια ώθηση στην ταινία που είναι αναγκαία λόγω της υποτονικής Jones.

Όσον αφορά τις ανιψιές , η Γερμανίδα είναι σκληρό καρύδι ενώ η Αμερικανιδούλα την περισσότερη ώρα κλαίει...και ξέρετε...αγκαλιά , I love you , αγκαλιά , I love you κοκ

Και το συμπέρασμα: Κι η μαγειρική κι η ζωή χρειάζονται πάθος αλλά κι αφοσίωση. Ό,τι κι αν δημιουργείς είτε στη μικρή κουζίνα του σπιτιού σου είτε στη μεγάλη κουζίνα που άλλοτε σιγοβράζει κι άλλοτε κοχλάζει , την ίδια τη ζωή δηλαδή , δημιούργησέ το και πρόσφερέ το με γνώση , με κατάθεση ψυχής.

Ε , Μάρτα, να σου εξηγήσω πώς φτιάχνουμε στην πατρίδα σπαγκέτι αλα μάμα!

-Ε , Νικ , ξέρεις ποια είναι τα 3 μυστικά της γαλλικής κουζίνας;

- 1.Βούτυρο , 2.βούτυρο , 3.βούτυρο!!!

Η ''Bella Martha'' πέρασε σχεδόν απαρατήρητη όταν παίχτηκε στη χώρα μας. Τότε η πρωταγωνίστρια, η Μαρτίνα Γκέντεκ, δεν είχε γίνει γνωστή. Αργότερα με τις ταινίες ''Οι ζωές των άλλων'' και '' Το σύμπλεγμα Μπάαντερ Μάινχοφ'' ευτυχώς ένα μεγαλύτερο κοινό έμαθε αυτήν την πολύ καλή Γερμανίδα ηθοποιό. Αντίθετα το ''No reservations'' παρότι υπολείπεται της γερμανικής πήγε πολύ καλύτερα εισπρακτικά προφανώς λόγω της πρωταγωνίστριας αλλά και της πολύ καλής κι έξυπνης διαφημιστικής εκστρατείας.

Υ.Γ.: Στα δύο επόμενα cook-cinema θα βρεθούμε σε άλλες εποχές!