Remains of a rainy weekend.

Καμιά φορά αναρωτιέμαι ποιος είναι ο αγαπημένος μου καιρός. Είναι εκείνες οι ηλιόλουστες μέρες στις αρχές του καλοκαιριού όταν ακόμη  δεν έχουν σφίξει για τα καλά οι ζέστες και φυσά ένα δροσερό βοριαδάκι;  Ή οι γκρίζες, βροχερές μέρες , με το βαρύ ουρανό και τον επίμονο νοτιά;  Χμ , δεν μπορώ να αποφασίσω. Σίγουρα όμως ο βροχερός , μουντός καιρός με στρέφει προς τα έσω. Προτιμώ τη θαλπωρή του σπιτιού συνοδεύοντας την με την ανάγνωση ενός καλού βιβλίου ή  μια καλή ταινία στο dvd player, αλλά και καλή τζαζ μουσική να συνοδεύει ..ένα καλό κόκκινο κρασί! Κάπως έτσι χαλαρά και καλά περνά τούτο το βροχερό, μουντό Σαββατοκύριακο. Ξεφυλλίζοντας περιοδικά, διαβάζοντας,   βλέποντας ταινίες,  κι ακούγοντας το καταπληκτικό cd του τεύχους Φεβρουαρίου του περιοδικού ''Jazz & Τζαζ'' (σας έχω πει ότι έχω αδυναμία στον Charlie Parker;).
Όμως τούτο το μουντό Σαββατοκύριακο έχει και γαστρονομικό ενδιαφέρον.
Το Σάββατο το μεσημέρι μια γρήγορη βόλτα στο κέντρο επέβαλε έναν καφέ στο Taf . Σας έχω ξαναμιλήσει γι'αυτό το συμπαθέστατο μικρό καφέ στην Εμ. Μπενάκη. Δεν ξέρω αν σερβίρει τον καλύτερο καπουτσίνο στην πόλη - είναι εξαιρετικός αλλά από την άλλη δεν έχω δοκιμάσει όλους τους καφέδες της πόλης μας!!- αλλά σίγουρα είναι ο πιο όμορφος!

Κάτι σαν...εφήμερη τέχνη!

Και σε εξαιρετική τιμή: 2 ευρώ! Και τα παιδιά είναι φιλικά , κι είστε κοντά στα βιβλιοπωλεία , απέναντι από το Metropolis ...τι άλλο θέλετε!
Χθες το απόγευμα ξεκοκάλισα το τεύχος Μαρτίου του αγγλικού Olive. Το αγαπώ πολύ , τούτο το γαστρονομικό περιοδικό και παρά την απαγορευτική τιμή του (από 3,5 λίρες που στοιχίζει το αγοράζω εδώ 9,60 ευρώ!) πότε πότε μπαίνω στον κόπο να το αγοράσω. Αφουγκράζεται τα γαστρονομικά trends, αλλά κυρίως αφουγκράζεται τους αναγνώστες του -πράγμα που , λυπάμαι που το λέω, δεν το κάνουν τα ελληνικά γαστρονομικά περιοδικά. Δεν θα μακρηγορήσω -θα μιλήσω άλλη φορά κι εκτενέστερα για το Olive- κι έτσι θα σταθώ σ'ένα πολύ ενδιαφέρον αφιέρωμα που είχε σε λάτρεις του φαγητού που κατάφεραν και ξεκίνησαν νέα  επιχείρηση που αφορά το φαγητό μέσα στη θύελλα της οικονομικής ύφεσης- η ύφεση στην Μ.Βρετανία ενέσκηψε το 2008. Ανάμεσα σ' αυτούς που ποντάρισαν  στην αγάπη τους για το φαγητό ...κι ίσως στην τύχη , είναι κι ένας Έλληνας , ονόματι Yiannis Papoutsis , ο οποίος κάνει θραύση στο Λονδίνο με την κινητή καντίνα- χαμπουργκεράδικο του την οποία ονομάζει the meat wagon!! Έχει ήδη βραβευτεί  με το The British street food award 2010 για το καλύτερο φαγητό δρόμου! Παρότι η καντίνα του εκλάπη πριν λίγο καιρό , συνεχίζει να προσφέρει the most delicious street food σε διάφορα μέρη που τον φιλοξενούν! Για περισσότερες λεπτομέρειες δείτε εδώ !
Και για το τέλος, το Σαββατοκύριακο είχε και μια εξαιρετική μαρμελάδα μήλου. Apple butter ονομάζεται και μας έρχεται από τις Η.Π.Α. , την οποία πέρασαν στην άλλη άκρη του Ατλαντικού οι ανατολικοευρωπαίοι εμιγκρέδες του προηγούμενου αιώνα! Κάτι που με γοητεύει ιδιαίτερα είναι τα γεωγραφικά κι ιστορικά ταξίδια των συνταγών , τα ταξίδια τους στο χώρο και το χρόνο....Τι ιστορίες έχουν να πουν...

Apple Butter 

(Αμερικάνικη αρωματική μαρμελάδα μήλου)

Υλικά

1/2 κιλό μήλα (πάνω κάτω 4 μήλα ) της αρεσκείας σας. Εγώ χρησιμοποίησα 3 διαφορετικές ποικιλίες.
1/2 ποτήρι νερό
1/2 - 1 φλιτζάνι ζάχαρη
1 πρέζα κανέλα τριμμένη
1 πρέζα τζίντζερ τριμμένο
1 πρέζα γαρύφαλλο τριμμένο
1 πρέζα μοσχοκάρυδο τριμμένο

Καθαρίζετε και κόβετε τα μήλα σε κυβάκια. Σε μέτρια προς δυνατή φωτιά τα βράζετε με το νερό , μέχρι να μαλακώσει το φρούτο. Πότε πότε ανακατώνετε με ξύλινη κουτάλα. Αφού μαλακώσει το μήλο και πιεί το νερό το, αφαιρείτε την κατσαρόλα από το μάτι.

Περνάτε από το μπλέντερ τα βρασμένα μήλα, τα τοποθετείτε ξανά στην κατσαρόλα με τα μπαχαρικά και τη ζάχαρη και αφήνετε τη μαρμελάδα να σιγοβράσει στην πιο χαμηλή φωτιά για 2 ώρες σχεδόν. Πρέπει να γίνει πολύ πηχτή - άλλωστε γι'αυτό την ονομάζουμε butter κι όχι jam! Μόλις είναι έτοιμη , την αφήνουμε να κρυώσει και την τοποθετούμε σε αποστειρωμένο βαζάκι.

Crispy's conclusion : Τα υλικά αυτά βγάζουν ένα βάζο. Το πόση ζάχαρη θα βάλετε είναι δική σας επιλογή. Εγώ έβαλα μισό φλιτζάνι. Ένας λόγος που μου αρέσει να φτιάχνω δικές μου μαρμελάδες είναι ότι βάζω λιγότερη ζάχαρη , κι οι μαρμελάδες γίνονται όσο γλυκές θέλω. Παρεμπιπτόντως έχω προσέξει ότι σε σχέση με τις μαρμελάδες του εμπορίου οι λιγότερο γλυκές είναι οι γαλλικές κι οι αυστριακές!

Καλή εβδομάδα σε όλους!