Bye bye July

And hello August! Κι όποιος σου είπε  '' καλέ μου μήνα,να ήσουν δυο φορές το χρόνο'' δεν ήξερε τι έλεγε!

Μια σύντομη γαστρονομική επισκόπηση του μήνα που πέρασε.

Λοιπόν, όσοι προλάβατε προλάβατε! Το περίφημο εστιατόριο El Bulli κλείνει τις πύλες του! Ο Αλχημιστής της γεύσης Ferran Adria, κλείνει το διασημότερο εστιατόριο επί της γης. Φεύγει για διακοπές διαρκείας, να εμπνευστεί, να ανανεωθεί ή απλά να απαλλαγεί από τις ορδές των πελατών που όλα αυτά τα χρόνια ζητούσαν επιμόνως να φωτογραφηθούν μαζί του. Δεν έτυχε να πάω ποτέ, δεν είχα το ...απαιτούμενο χρήμα αλλά ούτε και την απαιτούμενη υπομονή να  κλείσω θέση σε εστιατόριο...ένα χρόνο πριν! Το πιθανότερο με την αφηρημάδα που με δέρνει να το ξεχνούσα! Να όμως που βρέθηκε ένας τρόπος να δοκιμάσω κάτι από τα χεράκια του Ferran Adria κι αυτό δεν είναι τίποτε άλλο από μια ....μπύρα! Μια μπύρα; Ω, ναι! Και τι μπύρα! Εγώ φέτος την ανακάλυψα -και μου φαίνεται πως φέτος κυκλοφόρησε πρώτη φορά στην Ελλάδα- τώρα τον Ιούλιο την τίμησα αρκετές φορές. Όπως διάβασα κάπου-και συμφωνώ κι επαυξάνω- είναι μια μπύρα που συμπεριφέρεται σαν κρασί!

Λοιπόν, μιας κι είμαστε στην Ισπανία πάμε σε μια άλλη είδηση γαστρονομικού ενδιαφέροντος που μας έρχεται από αυτή τη χώρα. Στην πόλη Tudela της  επαρχίας Navarra γίνεται ο ετήσιος διαγωνισμός των....άσχημων τοματών!!!  Η αλήθεια είναι ότι έχουμε απηυδήσει πια από κατακόκκινες, ολοστρόγγυλες γυαλιστερές ντομάτες , ανατριχιαστικά πανομοιότυπες. Τις αποφεύγω, προτιμώ ανομοιογένεια στο μέγεθος και το χρώμα, μικρή παραγωγή και το κυριότερο ποικιλίες σχετικά σπάνιες. Δύσκολο πια να βρεθούν. Άντε κάνας μερακλής θείος να φυτεύει στο μικρό του κήπο. Άντε κάνας παραγωγός που έχει μεράκι.

Το μήνα Ιούλιο έπεσα πάνω στο ομορφότερο και πιο ασυνήθιστο -ως προς το layout- food blog. Λέγεται my cooking diary και πραγματικά έχεις την αίσθηση ότι ξεφυλλίζεις ένα ημερολόγιο. Έξυπνη τεχνική, άψογη αισθητική, πολύ ενδιαφέρουσες αναρτήσεις!

Πάμε και στο δια ταύτα.  Τον Αύγουστο πολλοί εμίσησαν -βλέπε γράφουσα- το ....κολοκυθάκι όμως κανείς- υποθέτω δηλαδή με αυτά που μου γράφετε ότι έχετε τρομερή αδυναμία στο εν λόγω ζαρζαβατικό! Κι είπα να μην σας χαλάσω το χατίρι. Ιδού ακόμα μια σπαγγετάδα με κολοκυθάκι, ελαφριά και πολύ καλοκαιρινή!

Σπαγγέτι ολικής με λεπτοκομμένο ωμό κολοκυθάκι και σάλτσα βασιλικού

Υλικά
(για 2 άτομα -μόνα κι έρημα που ξέμειναν στην Αυγουστιάτικη Αθήνα!)

1/2 πακέτο σπαγγέτι ολικής
1-2 κολοκυθάκια φρεσκότατα.
φύλλα πανέμορφου βασιλικού τα οποία θα έχετε ψιλοκόψει
1 σκελίδα σκόρδο (δουλεύουμε την επομένη..!)
ελαιόλαδο
αλάτι
χοντροκομμένο πιπέρι
λίγο μπούκοβο (just to spice it up a bit!!)
παρμεζάνα φρεσκοτριμμένη

Υπάρχει ένα θέμα! Και το θέμα μας είναι ότι για τη συγκεκριμένη συνταγή τα κολοκυθάκια μας πρέπει να κοπούν πολύ ψιλά. Julienne και λεπτά... Λεπτότατα. Αν έχετε το κατάλληλο μηχάνημα (μαντολίνο με κατάλληλο εξάρτημα...then lucky you!) χρησιμοποιήστε το. Αν όχι, πάρτε ένα μαχαίρι και εξασκηθείτε στο λεπτή, λεπτότατη κοπή α λα julienne όπως έκανα κι εγώ. Δεν τα πήγα κι άσχημα ...νομίζω...θέλω να πιστεύω! Μόλις κόψετε τα κολοκυθάκια σας αλατίστε τα.

Βάλτε αλατισμένο νερό να βράσει. Ρίξτε σε αυτό τα σπαγγέτι. Πάνω από την κατσαρόλα στερεώστε ένα σουρωτήρι βάλτε σε αυτό τα κολοκυθάκια κι αφήστε τα για 2 λεπτά στον ατμό.
Εν τω μεταξύ σε ένα τηγάνι ζεσταίνετε λάδι στο οποίο σωτάρετε το σκόρδο και το μπούκοβο. Ρίχνετε τον βασιλικό και μόλις μαραθούν τα φύλλα αφαιρείτε αμέσως το τηγάνι από την φωτιά.
Στραγγίζετε τα al dente βρασμένα ζυμαρικά κρατώντας 1/3 ποτηράκι από το νερό βρασίματος.
Σ'ένα μεγάλο μπωλ τοποθετείτε τα ζυμαρικά, το λάδι με τα σωταρισμένα μυρωδικά, το κολοκυθάκι , τη μισή παρμεζάνα, το φρεσκοτριμμένο πιπέρι και το νερό. Ανακατώστε καλά. Σερβίρετε αμέσως κι ο καθένας βάζει όσο τυρί θέλει επιπλέον. Και με ωραίο λευκό κρασί, ελληνικό.
Συγκεκριμένα:
Τώρα τον Ιούλιο ανακάλυψα ένα wine bar, το Οινο-scent. Έχει ανοίξει εδώ και δύο χρόνια ...αλλά κάλλιο αργά παρά ποτέ! Εκεί ανακάλυψα -μου το σύστησαν τα παιδιά που έχουν το μαγαζί- ένα συμπαθέστατο κι αξιοπρεπέστατο λευκό του κτήματος Μουσών. Ασύρτικο, S. blanc και λίγο Trebbiano   σε ένα καθαρό blend. Ευχάριστο, δροσερό, με τόση δα οξύτητα. Κι όλα αυτά μόνο για 5,50 ευρώ! Ναι υπάρχουν καλά ελληνικά κρασιά στη σωστή, δελεαστική τιμή! Ψάξτε το!