Μπακαλιάρος ...καταναλωτικός!

Πριν λίγες μέρες βρισκόμουν παρούσα σε μια συζήτηση περί κατανάλωσης και καταναλωτισμού και πώς από το ένα στάδιο βρεθήκαμε στο άλλο με όλες τις γνωστές συνέπειες. Σε κάποια φάση της συζήτησης ανέφερα ότι μισώ τα μεγάλα καταστήματα, τα σουπερμάρκετ και τα μολ και μόνο κατ' ανάγκη τα επισκέπτομαι -κυρίως τα σουπερμάρκετ. Αντίθετα, μου αρέσουν πολύ τα μικρά καταστήματα, εκείνα τα οποία όταν τα επισκεφτείς, θα ακούσεις μια καλημέρα μπαίνοντας, θα πιάσεις συζήτηση με τον ιδιοκτήτη ή υπάλληλο, θα σου δώσει να δοκιμάσεις τα καινούργια καλούδια που έχει φέρει, θα ανταλλάξετε, γνώμες, απόψεις, συνταγές -ναι, γιατί όχι συνταγές-, θα καλαμπουρίσετε! Τα μικρά καταστήματα στα οποία αναφέρομαι μπορεί να είναι μικρά ντελικατέσσεν, καταστήματα βιολογικών προϊόντων, κάβες, μανάβικα, φούρνοι, ψαράδικα κλπ. Ευτυχώς που υπάρχουν ακόμα και δεν τα έχει καταπιεί κι αυτά το τέρας των υπεραγορών. Εκείνο που ωστόσο υπήρξε το πρώτο θύμα των υπεραγορών ήταν το μπακάλικο. Όλοι θυμόμαστε -μάλλον όχι όλοι, όσοι γεννήθηκαν μετά τα μέσα της δεκαετίας του 80 αμφιβάλλω αν γνωρίζουν τον όρο!!- το μπακάλικο της γειτονιάς, όπου μας έστελνε η μαμά για ψώνια. Λίγα ψώνια τότε, δεν υπήρχαν καρότσια (παρεμπιπτόντως θυμάστε εκείνη τη διαφήμιση: ''Τυρί, ρύζι, καφέ, γάλα, Καμπάς'';) Αυτό που θυμάμαι πιο έντονα από εκείνα τα χρόνια είναι να με στέλνει η μητέρα μου να αγοράσω μπακαλιάρο! Στη μέση του καταστήματος δέσποζε ένα τεράστιο καλάθι με τις αλατισμένες φέτες του νόστιμου αυτού παστού ψαριού. Το καλάθι με τον μπακαλιάρο ήταν το σήμα κατατεθέν των μπακάλικων κι όχι τυχαία. Βλέπετε, ο μπακαλιάρος πριν φτάσει να πουλιέται 10 ευρώ το κιλό (ω, ναι!) ήταν πάμφθηνος, μάλιστα ήταν γνωστός ως ''το κρέας του φτωχού''.  Τώρα πια ούτε φασιανός μεγαλωμένες στα Χάιλαντς να ήταν!

Όπως καταλαβαίνετε σήμερα έχουμε μπακαλιάρο. Έχουμε μια απλή συνταγή, η οποία είναι ένα αριστούργημα χάρη στο μυρωδικό που χρησιμοποιούμε και το γεγονός ότι το ψάρι ψήνεται στο φούρνο σε κρασί! Η συνταγή είναι βενετσιάνικη. Οι Βενετσιάνοι λατρεύουν το ψάρι, σχεδόν όλη η κουζίνα τους είναι με ψαρικά. Σε μία από τις επόμενες αναρτήσεις θα επιστρέψουμε στη Βενετία. Γιατί φέτος το φθινόπωρο κάτι μας έπιασε και θα θέλαμε να περνούσαμε τις μελαγχολικές μέρες τούτης της εποχής του χρόνου σουλατσάροντας στα κανάλια της Γαληνοτάτης.

Μπακαλιάρος στο φούρνο με δεντρολίβανο

(Βενετσιάνικη συνταγή)

Υλικά για 4 άτομα

1 κιλό περίπου μπακαλιάρο παστό (τον οποίο θα έχετε βάλει στο νερό 2-3 μέρες πριν να ξαρμυρίσει)
60-70 γρ ψωμί τριμμένο
1 χούφτα δεντρολίβανο φρέσκο ή ξερό (προτιμάται φρέσκο)
180 ml καλής ποιότητας λευκό κρασί
ελαιόλαδο
άφθονο φρεσκοτριμμένο μαύρο πιπέρι

Η διαδικασία είναι απλή. Αφού έχετε ξαρμυρίσει το ψάρι, στεγνώνετε τις φέτες και τις τοπθετείτε σε ένα πυρέξ του οποίου την επιφάνεια έχετε λαδώσει καλά. Σε μια μουλινέτα περνάτε το ψωμί με το δεντρολίβανο και το πιπέρι. Απλώνετε το μείγμα αυτό ομοιόμορφα πάνω στο ψάρι. Ρίχνετε 2-3 κουταλιές λάδι και μετά το κρασί. Τοποθετείτε το πυρέξ σε φούρνο ήδη προθερμασμένο στους 200 βαθμούς και ψήνετε για 35-40 λεπτά περίπου, μέχρι να αποκτήσει όμορφη κρούστα από πάνω.

Όσο ταπεινό κι αν φαίνεται πρόκειται περί εκπληκτικού πιάτου. Μην διστάσετε να το δοκιμάσετε. Όπως προείπα, θα επικεφτούμε ξανά τη Βενετία μες το μήνα. Προς το παρόν ρίξτε μια ματιά και στις υπόλοιπες συνταγές με μπακαλιάρο. Κι οι δύο είναι εξαιρετικές: εδώ κι εδώ.