La cena

Η ταινία La cena (ε.τ.''Το δείπνο'') είναι μια όμορφη ταινία του σπουδαίου Ιταλού σκηνοθέτη Ettore Scola, στην οποία το σκηνικό είναι ένα εστιατόριο κάπου στη Ρώμη.

Όλα όσα βλέπουμε να συμβαίνουν, διαδραματίζονται σε μια βραδιά. Στην τρατορία ''Arturo al Portico'' καταφτάνουν γνώριμοι , καθημερινοί πελάτες όπως ο σοφός καθηγητής Πετσούλο (τον οποίο υποδύεται υπέροχα ο Vittorio Gassman), τουρίστες, συγγενείς, οικογένειες, συνάδελφοι, ερωτικά...πεντάγωνα (!), αλλά κι άνθρωποι μόνοι ή μοναχικοί. Παρακολουθούμε τις συζητήσεις που γίνονται στα τραπέζια, εξομολογήσεις, τσακωμούς, εντάσεις, διαφωνίες, τον πατέρα που συναντά μια φορά τον χρόνο τα παιδιά του, την κόρη που εξομολογείται στη σοκαρισμένη μαμά της τα μελλοντικά της σχέδια, τον καθηγητή φιλοσοφίας που συνοδεύεται από την φοιτήτρια-ερωμένη, τους Ιάπωνες τουρίστες που ζητούν κέτσαπ για να βάλουν στην καρμπονάρα κι εξαγριώνουν τον σεφ.

 Ο οποίος σεφ είναι ένας φωνακλάς κομμουνιστής που θυμάται τις παλιές καλές εποχές της ιταλικής αριστεράς ενώ τσακώνεται συνέχεια με  τον νεοφερμένο Τοσκάνο σερβιτόρο. Τις ισορροπίες προσπαθεί να κρατήσει η σύζυγος του ιδιοκτήτη Arturo, η Flora (την υποδύεται η Fanny Ardant), τόσο μέσα στην κουζίνα όσο κι έξω στην σάλα. Ενώ παρακολουθούμε όλα όσα συμβαίνουν, πιάτα πηγαινοέρχονται, πιάτα κλασικά της κουζίνας της Ρώμης, καρμπονάρα, αγκινάρες alla giudia, trippa alla romana (ψιλοκομμένη συκωταριά σε σάλτσα ντομάτας) .

Ένα πιάτο που προτείνεται μια-δυο φορές από τον μετρ σε κάποιους δύσκολους πελάτες είναι τα fettuccine ai funghi porcini. Τα fettuccine είναι τυπικό ζυμαρικό (φρέσκο με αυγά) της κουζίνας της Ρώμης, που μοιάζει πάρα πολύ με τα tagliatelle μόνο που είναι λίγο πιο πλατιά αλλά παραμένουν πιο λεπτά από τα papardelle, τα οποία είναι τα πιο πλατιά της συγκεκριμένης συνομοταξίας των φρέσκων ζυμαρικών! Κι αφού διευκρινίσαμε τα περί πλάτους όμοιων ζυμαρικών, πάμε σε ένα άλλο θέμα. Όποτε πάω στη Ρώμη πέφτω με τα μούτρα σε δύο πιάτα τυπικά της πόλης: Την περίφημη καρμπονάρα και το cacio e pepe (εδώ είχα γράψει γι'αυτό το αγαπημένο πιάτο). Όσες φορές έχω φτιάξει τα δύο αυτά πιάτα, δεν πλησιάζουν στο ελάχιστο την απίστευτη νοστιμιά και πληθωρικότητα που έχουν όταν τα τρώω στη Ρώμη! Όπως επίσης σε καμιά τρατορία των Αθηνών δεν έχω δοκιμάσει αυθεντική καρμπονάρα ή cacio e pepe. Αλλά με τα fettuccine ai funghi porcini πλησιάζω πάρα πολύ γευστικά τη Ρώμη! Κι επειδή το πιάτο αυτό το προτείνει ο μετρ του ''Arturo al Portico'' , σας το προτείνω κι εγώ. Πάμε να δούμε πώς!

Fettuccine με μανιτάρια porcini

Υλικά για 4 άτομα

80 γρ αποξηραμένα μανιτάρια porcini
400 γρ fettuccine (φρέσκα- υπάρχουν στα ψυγεία κάποιων ντελικατέσσεν -ή ξερά ). Αν δεν βρείτε fettuccine εννοείται ότι μπορείτε να χρησιμοποιήσετε tagliatelle ή papardelle. Κι εξυπακούεται ότι όποιος θέλει φτιάχνει τα δικά του-ακόμα καλύτερα!
1 μέτριο κρεμμύδι λευκό ψιλοκομμένο*
3-4 κουταλιές μαϊντανό ψιλοκομμένο
250 ml ζωμό λαχανικών
1 ποτήρι κρασιού καλό ξηρό λευκό κρασί**
αλάτι
πιπέρι
λίγο λάδι

Βάζουμε τα μανιτάρια να μουλιάσουν σε χλιαρό νερό για μισή ώρα. Τα ξεπλένουμε και τα ψιλοκόβουμε. Δεν πετάμε το νερό στο μούλιασαν. Το περνάμε από ψιλή σίτα για τυχόν υπολείμματα χώματος και το κρατάμε στην άκρη.
Βάζουμε να βράσει σε μεγάλη κατσαρόλα άφθονο νερό με αλάτι. Εν τω μεταξύ σε τηγάνι ζεσταίνουμε λίγο λάδι. Σε αυτό σοτάρουμε το κρεμμύδι για λίγα λεπτά. Προσθέτουμε τα μανιτάρια   και συνεχίζουμε το σοτάρισμα. Δυναμώνουμε την φωτιά. Ρίχνουμε το κρασί κι αφήνουμε να εξατμιστεί. Χαμηλώνουμε τη φωτιά, ρίχνουμε το μαϊντανό και λίγο ζωμό ίσαμε να σκεπάσει τα μανιτάρια. Κάθε λίγο και λιγάκι όταν θα σώνεται η σάλτσα θα ρίχνουμε λίγο ζωμό. Ρίχνουμε και λίγο από το νερό στο οποίο μούλιασαν τα μανιτάρια (3-4 κουταλιές). Διορθώνουμε το αλάτι και πιπέρι. Ρίχνουμε τα ζυμαρικά στο νερό που βράζει και τα μαγειρεύουμε al dente- τα φρέσκα ζυμαρικά με αυγά θέλουν λιγότερο χρόνο οπότε προσοχή. Μόλις βράσουν τα στραγγίζουμε κι αμέσως τα ρίχνουμε στη σάλτσα. Ανακατώνουμε ζωηρά και σερβίρουμε αμέσως.

*Μην ψιλοκόβετε το κρεμμύδι στη μουλινέτα γιατί υπάρχει κίνδυνος να κοπεί πολύ ψιλά και τότε πικρίζει. Καλύτερα το ψιλό κόψιμο να γίνεται στο χέρι και με μεγάλο μαχαίρι.

** Πολλοί έχουν την εσφαλμένη εντύπωση ότι το κρασί που χρησιμοποιείται για σβήσιμο δεν χρειάζεται να είναι καλής ποιότητας. Σφάλμα ύψιστης επικινδυνότητας! Το κρασί για σβήσιμο πρέπει να είναι εξίσου καλό με αυτό που πίνετε!

Κάποιοι, εκείνο το βράδυ στου Arturo, δεν πέρασαν καθόλου καλά!


Υ.Γ. Η λέξη ''δείπνο(ς)'' (η μετάφραση της ιταλικής λέξης του τίτλου ''la cena'') είναι τελικά και ουδέτερου και αρσενικού γένους! Ποιο σας ακούγεται πιο καλά; ''Ο δείπνος'' ή ''Το δείπνο'';