Παρασκευή 23 Οκτωβρίου 2009

Καθήλωση.


Ως φίλη της αστυνομικής λογοτεχνίας δεν μπορώ παρά να ομολογήσω ότι καθηλώθηκα με το βιβλίο που μόλις τελείωσα. ''Το κορίτσι με το τατουάζ'' του μακαρίτη Σουηδού Stieg Larsson είναι ένα από τα πιο συγκλονιστικά βιβλία που έχω διαβάσει ποτέ κι είναι κάτι περισσότερο από ένα ακόμη αστυνομικό μυθιστόρημα. Είναι το αποτύπωμα μιας κοινωνίας που φαντάζει ιδανική αλλά κάτι σαθρό γκρεμίζει αυτήν την φαντασίωση , είναι το άνοιγμα ''ντουλαπιών'' που ζέχνουν διαστροφή κι υποκρισία και κρύβουν τις πιο σκοτεινές ψυχές. Είναι η ιστορία δύο διαφορετικών αλλά κατά παράξενο τρόπο ταιριαστών ανθρώπων που ψάχνουν την αλήθεια πίσω από την εξαφάνιση μιας έφηβης σχεδόν 40 χρόνια πριν. Κι εκεί στην αναζήτηση της αλήθειας , ερχονται πρόσωπο με πρόσωπο με μια φρικτή περίπτωση serial killer.
Θα σταθώ κυρίως σ'ένα ζήτημα που μοιάζει να απασχολεί ιδιαίτερα τον συγγραφέα. Την κακοποίηση των γυναικών. Μέσα στο βιβλίο υπάρχουν περιπτώσεις κακοποίησης , βιασμών , δολοφονιών γυναικών αλλά πριν από κάθε κεφάλαιο ο ίδιος ο συγγραφέας παραθέτει στατιστικά στοιχεία που αφορούν τη χώρα του και τα όσα παραθέτει είναι ιδιαίτερα ανησυχητικά. Σοκαριστικά μεγάλα τα νούμερα που αφορούν γυναίκες που έχουν απειληθεί από άντρες , που έχουν υποστεί αντρική βία , που έχουν υποστεί σεξουαλική βία έξω από το πλαίσιο των σχέσεών τους και κυρίως που έχουν υποστεί σεξουαλική κακοποίηση και δεν το έχουν καταγγείλει στην αστυνομία. Διαβάζοντας αυτά τα στατιστικά στοιχεία και διαβάζοντας τις σκηνές κακοποίησης που υπάρχουν στο βιβλίο , δεν μπορείς να κατηγορήσεις τον συγγραφέα για υπερβολή. Το μόνο παρήγορο είναι ότι σε δύο περιπτώσεις στο βιβλίο η κακοποιημένη γυναίκα εκδικείται αλλά και πάλι αυτό δεν είναι αρκετό για να κλείσουν πληγές που θα μείνουν βασανιστικά ανοιχτές ...
Θα σταθώ και σ'ένα άλλο στοιχείο που έχει ενδιαφέρον κι αναφέρεται από τον κο. Πιμπλή στον πρόλογο. Στα αστυνομικά μυθιστορήματα με καταγωγή τη Νότια Ευρώπη , δε συναντά κανείς εύκολα serial killer ή τόσο σκοτεινές και διαστροφικές ψυχές. Τα εγκλήματα εδώ κάτω , λουσμένα από το φως είναι πιο , πώς να το πει κανείς ,....χμμ ....εγκλήματα πάθους ίσως , όχι πάντως προμελετημένα, ψυχρά και βάσει σχεδίου. Και κυρίως δεν κρύβουν τόση διαστροφή. Συνήθως...
Τέλος πρέπει να επισημανθεί ότι :
1) Το βιβλίο ''Το κορίτσι με το τατουάζ'' είναι το πρώτο μέρος μιας τριλογίας με τον τίτλο millenium. Η οποία τριλογία σαρώνει διεθνώς με το πρώτο βιβλίο να έχει κερδίσει πλήθος βραβείων- Τι κρίμα και τι ειρωνεία που ο συγγραφέας πέθανε μόλις λίγο καιρό μετά, αφού είχε παραδώσει τα χειρόγραφά του. Αναρωτιέμαι αν είχε φανταστεί ποτέ τέτοιον θρίαμβο. Στα ελληνικά κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός απ'όπου μόλις κυκλοφόρησε το δεύτερο μέρος ''Το κορίτσι που έπαιζε με τη φωτιά''.
2) Έχει γυριστεί και σε ταινία η οποία παίζεται από 1η Οκτωβρίου στους κινηματογράφους , οπότε όποιος βαριέται να διαβάσει τις 600 τόσες σελίδες του βιβλίου έχει...εναλλακτική λύση!
3) Έχει ενδιαφέρον ο σουηδικός τίτλος του βιβλίου -και της ταινίας: '' Οι άντρες που μισούσαν τις γυναίκες''. Δεν ξέρω γιατί αλλά αυθόρμητα μού ήρθε στο νου η ταινία του Φρανσουά Τρυφώ '' Ο άντρας που αγαπούσε τις γυναίκες''! Ευτυχώς...
Υ.Γ.: Όποιος έχει διαβάσει το βιβλίο ή έχει δει την ταινία ας μού γράψει εντυπώσεις.
Υ.Γ.2 (μονολογώντας) : Πολύ Σκανδιναβία έχει ενσκήψει τον τελευταίο καιρό σε τούτο το ''από πού ήρθε και πού πάει άραγε;'' blog!

9 σχόλια:

  1. πολύ ενδιαφέρον, αλλά 600 σελίδες και μάλιστα μόνο το πρωτο μέρος πολύ αγχωτικό, προτιμώ ναδω την ταινία. Πάιζεται ακόμα; Ελληνικός τίτλος;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Όντως πολύ Σκανδιναβία crispy μου.
    Πάντως πάνω στο Όσλο γινόταν της τρελλής με το millenium...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. tyler ο τίτλος της ταινίας είναι ο ίδιος ''Το κορίτσι με το τατουάζ''. Άρχισε να παίζεται 1η Οκτώβρη , λίγο πριν τις εκλογές ,ίσως γι'αυτό δεν πολυακούστηκε.




    βρομιστεράκι πραγματικά , εντελώς συμπτωματικά η Σκανδιναβία εμφανίστηκε από παντού! Μόνο η Φινλανδία μού μένει. Χθες όμως βρήκα κάπου κάτι λαχταριστά φινλανδικά brioche που μού έκαναν ''κλικ'' και σκέφτομαι να τα δοκιμάσω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Απάνω που με είχατε πείσει να πάρω το βιβλίο με πρόγκηξε o tyler με τις 600 σελίδες!
    Την ταινία όμως θα τη δω.
    Την καλησπέρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Γεια! Είδα την ταινία με παρέα σε σπίτι την προηγούμενη εβδομάδα. Πολλά πράγματα εξηγούνται τώρα... Η ταινία ήταν γενικά καλή (ερμηνείες, σκηνοθεσία, φωτογραφία κ.α.) και μου άρεσε ιδιαίτερα το γεγονός ότι δεν μεταχειριζόταν τη βία για εντυπωσιασμό (όπως αμέτρητα άλλα θριλεράκια), αλλά δημιουργούσε προβληματισμό. Ωστόσο, αυτός ο καταιγισμός βίας, που έπρεπε να "στιμωχθεί" μέσα σε δύο ώρες, μερικές στιγμές ήταν κάπως γκροτέσκος.
    Πάντως μία ευρωπαική ταινία που δεν προορίζεται μόνο για σινεφίλ είναι πιστεύω καλοδεχούμενη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @νν. Ερρίκο, χαίρομαι που σας άρεσε η ταινία. Φαντάζομαι ότι θα ήταν κάπως δύσκολο να ''στριμώξουν'' 600 τόσες σελίδες σε 2 κινηματογραφικές ώρες. Άυτός είναι κι ο λόγος που θέλω να δω την ταινία παρότι ξέρω πια το στόρι : Τι άφησαν απ'έξω και κυρίως ποιες από τις σκηνές βίας μπήκαν στην ταινία και πώς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. έχω ακούσει πολύ θετικά σχόλια όσο για την ταινία τόσο και για το βιβλίο. Επειδή όμως πολύ βία δεν την αντέχει ο ψυχισμός μου, είμαι επιφυλακτική.

    Εσύ που διαβάζεις λοιπόν αστυνομικά βιβλία, θα θελα να μου προτείνεις κανένα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. zekia το σκέφτηκα κι αποφάσισα να σου προτείνω το εξής. Θα πας σε βιβλιοπωλείο και θα ζητήσεις να δεις την αστυνομική σειρά των εκδόσεων Άγρα ( αγαπημένη εκδοτική εταιρία όπως κι ο Ίνδικτος. Έχω το ''βίτσιο'' να δίνω σημασία και στην εκδοτική εταιρία όχι μόνο στο βιβλίο). Η Άγρα έχει εκδόσει πολλούς της κλασικής αστυνομικής λογοτεχνίας ακόμα και Άγκαθα Κρίστι (Ερκύλ Πουαρώ & Μις Μαρπλ) και Άρθουρ Κόναν Ντόυλ (Σερλοκ Χολμς). Αν σε ενδιαφέρει η αμερικάνικη αστυνομική λογοτεχνία φυσικά θα προτιμήσεις Χάμετ και Τσάντλερ με ''Κατάρα των Ντέην'' κι ''Αντίο γλυκιά μου'' αντίστοιχα. Από τη στιγμή που δεν σου αρέσει η ωμή βία μην διαβάσεις Έλλροϋ. Ό,τι έχει γράψει ο Ζωρζ Σιμενόν με τον εποθεωρητή Μαιγκρέ το λατρεύω και το συνιστώ. Τώρα για κάτι πιο σύγχρονο σου συνιστώ τα βιβλία του Αντρέα Καμιλέρι με τον αστυνόμο Μονταλμπάνο (εκδ. Πατάκη) αλλά και του Μανουέλ Βάσκεθ Μονταλμπάν με τον ήρωά του Πέπε Καρβάλιο (πολύ γκουρμέ τύπος ο Πέπε!) αυτά από εκδ. Μεταίχμιο. Και φυσικά κι ο δικός μας ο Πέτρος Μάρκαρης έχει πολύ ενδιαφέρον με τον αστυνόμο Χαρίτο -εκδ. Γαβριηλίδη. Έχω κι άλλα στο μυαλό μου αλλά αν όπως λες απεχθάνεσαι τη βία , διστάζω να σου τα προτείνω. Αυτά. Ό,τι άλλο χρειαστείς πες μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ευχαριστώ για το χρόνο σου, θα τις έχω υπόψιν μου τις συμβουλές μου στην προσεχή παρτίδα βιβλίων. Χειμώνας και βιβλίο μυστηρίου στο λεωφορείο.... ναι μ'αρέσει!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή