Της άνοιξης

Πολύ όμορφη η φετινή άνοιξη. Προς αποφυγή παρεξηγήσεων να σημειώσω ότι αναφέρομαι στον καιρό -μην νομίσετε ότι είδα ξαφνικά την "Ανάπτυξη" μπροστά μου και χάρηκα, παραδόξως και για κάποιο μυστήριο λόγο, αυτήν την ακριβοθώρητη τσαπερδόνα την βλέπει μόνο ο κος. πρωθυπουργός.

Κράτησε γερά η φετινή άνοιξη, δεν μας έμπασε κατευθείαν στις ζέστες. Βέβαια σε κάποια φάση, δεν ήξερες αν έπρεπε να ανεβάσεις τα χειμωνιάτικα ή να περιμένεις λίγο ακόμα. Να στείλεις μπουφάν και παλτά στο καθαριστήριο ή πάλι να περιμένεις λίγο ακόμα.  Ή που έβγαινες χαρά θεού από το σπίτι κι επέστρεφες βρεγμένη γάτα.  Ή εκείνο το πάπλωμα που δε λες να το αποχωριστείς. Ναι, μαντέψτε ποια κοιμάται ακόμα με πάπλωμα! :-)

Είναι όμορφη η άνοιξη. Ας μείνουμε σε αυτήν. Μην προχωρήσει ο καιρός παρακαλώ.

Δεν μπορώ να καταλάβω τη βιασύνη του κόσμου με το καλοκαίρι. Από τις αρχές Φλεβάρη όλοι αναστενάζουν στον ίδιο ρυθμό: "Πότε θα έρθει το καλοκαίρι". Στο facebook  εν τω μεταξύ έχουν ήδη εξαντλήσει όλες τις εκδοχές του τραγουδιού Summertime , το πασίγνωστο standard του Gershwin. Δεν θέλω να σκέφτομαι τι θα γίνει την 1η Ιουνίου. Και την 21η Ιουνίου.
Ναι, είναι όμορφο το καλοκαιράκι αλλά σαν υποκοριστικό. Σαν μαθητής το ευχαριστιέσαι, σαν πλούσιος που θα διασχίζει τη Μεσόγειο με το γιωτ το ευχαριστιέσαι. Σαν ιδιοκτήτης εξοχικού σε τοποθεσία παρά θιν'αλός το απολαμβάνεις. Αλλά σαν κάτοικος τσιμεντούπολης το να υποστείς 2 τουλάχιστον μήνες με θερμοκρασίες άνω των 35 δεν παλεύεται. Επίσης για εμάς τις τσουπωτές αρχίζει ένας άνισος αγώνας δρόμου καμουφλαρίσματος. Καλά τη βγάλαμε το χειμώνα με παλτά και καμπαρντίνες που σκέπαζαν κομψά τις περιφέρειες (πολύ της μόδας η συγκεκριμένη λέξη), από εδώ και πέρα τι γίνεται; Τώρα όλες - μα όλες- οι αμαρτίες του χειμώνα αποκαλύπτονται!

Για να μην παρεξηγηθώ (ξανά!) μου αρέσει το καλοκαίρι. Αλλά όχι τόσο όσο η άνοιξη (και περισσότερο απ'όλες το φθινόπωρο...)

Πίσω στην άνοιξη λοιπόν, τώρα που οι πάγκοι των λαϊκών αγορών είναι πανέμορφοι και λαχταριστοί. Με δυο υλικά κατεξοχήν ανοιξιάτικα (κι ολίγον καλοκαιρινά) φτιάξαμε αυτήν την ελαφρώς ελαφριά pasta.

Ταλιατέλες με κολοκυθάκι και αρακά σε σάλτσα μασκαρπόνε

Υλικά για 2 άτομα

200 γρ ταλιατέλες
2 κολοκυθάκια μικρά προς μέτρια (συνολικό βάρος 200 γρ)
2/3 φλιτζάνι αρακά
1 μικρό άσπρο κρεμμύδι ψιλοκομμένο
1 σκελίδα σκόρδο κομμένη στη μέση
3 κουταλιές σούπας μασκαρπόνε
3 κουταλιές σούπας παρμεζάνα
1 φακελάκι σαφράν σε σκόνη
αλάτι
πιπέρι
ελαιόλαδο


Βάζουμε τον αρακά να βράσει μόνο του σε αλατισμένο νερό για 5 λεπτά περίπου. Καθαρίζουμε και κόβουμε στο μαντολίνο τα κολοκυθάκια.
Σε ένα τηγάνι βάζουμε να ζεσταθεί λίγο ελαιόλαδο. Εν τω μεταξύ σε μεγάλη κατσαρόλα βάζουμε αλατισμένο νερό να βράσει. Μόλις βράσει ρίχνουμε τις ταλιατέλες. Σοτάρουμε το κρεμμύδι και το σκόρδο. Μόλις πάρει χρώμα το σκόρδο το πετάμε. Ρίχνουμε στο τηγάνι τα λαχανικά κι αφήνουμε να σοταριστούν ελαφρώς για λίγα λεπτά. Ρίχνουμε μισό ποτήρι από το νερό στο οποίο βράζουν οι ταλιατέλες και τη σκόνη σαφράν. Ανακατεύουμε κι αφήνουμε να σιγοβράσουν τα λαχανικά. Δεν θέλουμε να μαλακώσουν πολύ.
Σε ένα μπολ ανακατεύουμε μασκαρπόνε και παρμεζάνα με 3 κουταλιές από το νερό των ζυμαρικών. Ανακατεύουμε καλά μέχρι να γίνει μια ομοιογενής κρέμα.
Μόλις βράσουν οι ταλιατέλες τις σουρώνουμε και τις ρίχνουμε στο τηγάνι. Από πάνω ρίχνουμε τη σάλτσα τυριών κι ανακατεύουμε καλά. Δοκιμάζουμε και διορθώνουμε το αλάτι. Σερβίρουμε αμέσως με άφθονο φρεσκοτριμμένο πιπέρι κι ένα λευκό κρασί όπως Κτήμα Βογιατζή 2013 (Chardonnay, Malvasia aromatica, Ασύρτικο)