Παρασκευή 16 Οκτωβρίου 2015

The influentials (και καλά)

Το χειμώνα που μας πέρασε συνέβη το εξής (παράδοξο): Τρία διαφορετικά περιοδικά γαστρονομικού ενδιαφέροντος μου έστειλαν μήνυμα ότι ενδιαφέρονταν να τους δώσω συνέντευξη- για δικούς τους διαφορετικούς λόγους. Αυτό είχε ως συνέπεια: 1) Να ξυπνήσει το ψώνιο μέσα μου, 2) Ούσα πολύ ντροπαλή εκ φύσεως, δεν μπορούσα να πω "όχι", απλά ντρεπόμουν, έτσι και στις τρεις περιπτώσεις απάντησα θετικά, είτε από ντροπή είτε από φόβο μην με περάσουν για ψώνιο 3) Λάμβανα κάθε φορά τις ερωτήσεις, έγραφα τις απαντήσεις, τις έστελνα πίσω στους ενδιαφερόμενους 4) Για καλή μου τύχη εκείνοι τις έστειλαν στο καλάθι των αχρήστων.

Θυμάμαι ότι σε κάποια από τις "συνεντεύξεις" υπήρχε μια ερώτηση για το αν πιστεύω ότι οι food bloggers εδώ στην Ελλάδα είναι επιδραστικοί (influentials ντε) κι αν είναι ικανοί να δημιουργούν τάσεις στην αγορά και στις γαστρονομικές συνήθειες των Ελλήνων (Ναι παιδιά μου, ήταν όλες ερωτήσεις κρίσεως, πανδύσκολες, εκτός ύλης, είδα κι έπαθα να τις απαντήσω, δεν είχα και σκονάκια, άλλωστε γι' αυτό "πάτωσα").

Η απάντηση μου στην συγκεκριμένη ερώτηση ήταν κατηγορηματικά "όχι". Για πολλούς λόγους που δεν θα αναλύσω γιατί βαριέμαι. Σε γενικές γραμμές πάντως και πρωτ'απ'όλα πρέπει να λάβουμε υπόψη ότι η Ελλάδα είναι ένα -πολύ- μικρό χωριό. Έπειτα οι τάσεις συνήθως έρχονται από το εξωτερικό (κι ενίοτε τις υιοθετούμε με ελαφρώς υστερικό τρόπο μηδέ και μας πουν οι ξένοι χωριάτες). Τέλος αν κάποιοι είναι επιδραστικοί στον ελληνικό γαστρονομικό χώρο, αυτοί είναι 1-2 γνωστοί σεφ, 1-2 γαστρονομικοί δημοσιογράφοι επίσης πολύ γνωστοί, κι 1-2 σχετικές ιστοσελίδες -ή το γαστρονομικό κομμάτι ισχυρών ιστοσελίδων.

Η χώρα στην οποία οι food bloggers είναι πραγματική δύναμη δεν είναι άλλη από τις Η.Π.Α.. Οι περισσότεροι από αυτούς κάνουν κυριολεκτικά καριέρα με αυτήν την ιδιότητα, κυκλοφορούν βιβλία που μοσχοπωλούν- κι από σημαντικούς εκδοτικούς οίκους-, εμφανίζονται στην τηλεόραση, δίνουν διαλέξεις, οργανώνουν κύκλους μαθημάτων, παρουσιάσεις, ούτε λίγο ούτε πολύ κινούν τα νήματα. Και θα τολμούσα να πω ότι τα κινούν παγκοσμίως. Οι περισσότερες γαστρονομικές τάσεις έρχονται πια από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Κι ο υπόλοιπος κόσμος υιοθετεί.

Όπως για παράδειγμα συνέβη με τις ...galettes. Ο γαλλικός όρος galette υιοθετήθηκε από τους Αμερικανούς για να περιγράψει μια τάρτα ημιανοιχτή που ψήνεται μακριά από τα τοιχώματα του ταψιού (;) - το τελευταίο στοιχείο είναι βασική προϋπόθεση σύμφωνα με όσα διαβάζει κανείς στην ιστοσελίδα the kitchn.
Τα τελευταία χρόνια τις έβλεπε κανείς να εμφανίζονται συχνά πυκνά σε αμερικάνικα food blogs, σιγά σιγά και σε ευρωπαϊκά -που μπερδεύτηκαν λίγο με τον όρο- τέλος η μόδα έφτασε στο μικρό χωριό -που δεν αντιστέκεται πια- και τώρα φτιάχνουμε κι εμείς galette! Αμέ!

Galette (τύπος ανοιχτής τάρτας) με μανιτάρια, καραμελωμένα κρεμμύδια και μοτσαρέλα




Για τη ζύμη

1 1/4 φλιτζάνι αλεύρι για όλες τις χρήσεις
1/4 φλιτζάνι ελαιόλαδο
4-5 κουταλιές σούπας παγωμένο νερό
1/4 κουταλιού του γλυκού αλάτι

Για τη γέμιση:

1 μικρό πακέτο μανιτάρια τύπου champignons de Paris (τα απλά λευκά)
2 κρεμμύδια λευκά κομμένα σε λεπτές φέτες
2 κουταλιές βαλσαμικό ξίδι
λίγο φρέσκο ή ξηρό θυμάρι
1 μοτσαρέλα 
ελαιόλαδο
αλάτι

1 αυγό 

Φτιάχνουμε τη ζύμη:

Ανακατεύουμε σε ένα μπολ το αλεύρι με το αλάτι και προσθέτουμε το ελαιόλαδο. Πασπατεύουμε με τα δάχτυλα έτσι ώστε να δημιουργηθούν τρίμματα. Προσθέτουμε σιγά σιγά το κρύο νερό και πλάθουμε μέχρι να πάρουμε μια ομοιογενή ζύμη που δεν θα κολλά στα χέρια. Σημείωση: Παρατήρησα ότι όταν είναι κρύο το νερό η ζύμη βγαίνει πιο απαλή, αφράτη και λιγότερο σφιχτή.
Την τυλίγουμε σε μεμβράνη και την τοποθετούμε στο ψυγείο για 40 λεπτά περίπου.

Εν τω μεταξύ σε ένα τηγάνι ζεσταίνουμε λίγο ελαιόλαδο σε μέτρια φωτιά. Ρίχνουμε τα κρεμμύδια, σκεπάζουμε κι αφήνουμε για ένα δεκάλεπτο περίπου. Ρίχνουμε καμιά ματιά πότε πότε. Στα 10 λεπτά ξεσκεπάζουμε κι αφήνουμε να καραμελωθούν σιγά σιγά για 10-15 λεπτά ακόμα. Όταν πια πάρουν όμορφο σκούρο χρώμα είναι έτοιμα. Τα βγάζουμε από το τηγάνι, ρίχνουμε λίγο ελαιόλαδο ακόμα και σοτάρουμε τα μανιτάρια, τα οποία θα έχουμε καθαρίσει και κόψει σε λεπτές φέτες. Ρίχνουμε λίγο αλάτι, θυμάρι και περιμένουμε να πιουν τα υγρά τους. Μόλις αρχίσουν να στεγνώνουν, ρίχνουμε το μπαλσάμικο και σοτάρουμε λίγα λεπτά ακόμα. 


Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 180 βαθμούς.

Ανοίγουμε τη ζύμη σε ένα στρογγυλό -πάνω κάτω, δε χρειάζεται διαβήτης- φύλλο με πάχος περίπου 0,8-1 cm. 
Απλώνουμε τα κρεμύδια αφήνοντας περιφερειακά ένα κενό 3 εκατοστών. Από πάνω απλώνουμε τα μανιτάρια και τελειώνουμε με τη μοτσαρέλα την οποία θα έχουμε κόψει σε κομμάτια. Κλείνουμε την περιφέρεια της ζύμης, έτσι ώστε να σκεπάσει ελαφρώς τη γέμιση (δες φωτό).
Χτυπάμε το αυγό και με ένα πινέλο περνάμε τη ζύμη με αυτό.

Σε ένα μεγάλο ρηχό ταψί θα έχουμε στρώσει αντικολλητικό χαρτί ψησίματος. Στη μέση και με προσοχή βάζουμε την galette -προσοχή μην αγγίξει τα τοιχώματα γιατί τότε παύει να είναι galette και γίνεται μια κοινή ...tart, τς τς τς. Ψήνουμε για 30 λεπτά περίπου μέχρι να πάρει όμορφο χρώμα από πάνω.




 Σημείωση: Υπάρχουν διάφορες ζύμες για galette. Προσωπικά προτιμώ αυτή γιατί είναι απλή, με έχει εκπλήξει με το πόσο τραγανή γίνεται (χάρη στο πολύ κρύο νερό) κι είναι νόστιμη κι ελαφριά με το λαδάκι της. Και την χρησιμοποιώ για πίτες κλειστές, ανοιχτές, ταψιού κλπ. 
Ο συνδυασμός μανιτάρι- καραμελωμένα κρεμμύδια παίζει πολύ τελευταία. Η επιλογή της μοτσαρέλας έγινε γιατί έχω βρει μια γευστικότατη μπουφάλα -λίγο ακριβή αλλά χαλάλι της. 


13 σχόλια:

  1. Καλημέρα. Πόσο πολύ, μα πόσο πολύ γέλασα με το νούμερο 4 στην αρχή της ανάρτησής σου. Κάποιος δεν θέλει να γίνεις διάσημη, δεν αφήνουν την Ελληνίδα Deb Perelman να σαρώσει στο ελληνικό food blogging. Δεν πειράζει, το κοινό σου σε αγαπάει και δεν έχει τέτοια προβλήματα. Η σημερινή σου galette είναι με αγαπημένα υλικά και θα δοκιμαστεί άμεσα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νότα καλημέρα!!!

      Γέλασα τρελά με το σχόλιο σου!! :-)) Η Deb του ελληνικού food blogging!! Της έχω μια αδυναμία της Deb, άσε που είναι η πρώτη μπλόγκερ που αρχισα να παρακολουθώ!

      Η galette είναι πολύ ωραία, είναι στο πρόγραμμα να την ξαναφτιάξω την Κυριακή. Η συγκεκριμένη ζύμη με το πολύ κρύο νερό έχει γίνει η νέα μου μεγάλη αγάπη!

      Καλό Σαββατοκύριακο!

      Διαγραφή
  2. Πολύ την απόλαυσα αυτή την ανάρτηση, ήταν άκρως κατατοπιστική! Ελλείψει χρόνου δεν προλαβαίνω να τριγυρίσω όσο θα ήθελα στα international food blogs και το αποτέλεσμα είναι να μην είμαι επαρκώς ενημερωμένη για τις νέες τάσεις, στην ακρίβεια μάλλον είμαι από τις τελευταίες που τις μαθαίνουν! Για την galette σου δεν έχω λόγια, είναι απόλυτα του γούστου μου και σου έχει πετύχει καταπληκτικά (δεν πιστεύω να...ακούμπησε καθόλου στο τοίχωμα του ταψιού ε???)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αμαλία καλημέρα!

      Όχι βέβαια! Αλλιώς θα την φωνάζαμε..tart!!

      Η αλήθεια είναι ότι "ξεφυλλλίζω" πολλά αμερικάνικα sites & blogs που έχουν σχέση με το φαγητό. Τα πεινή μου γνώμη είναι ότι το να παρακολουθείς εκείνο του περιοδικού Saveur (αμερικάνικο) φτάνει γιατί τα έχει όλα όσον αφορά τις τάσεις. Κάνει και παρουσιάσεις διαφόρων food blogger.

      Στην επόμενη ανάρτηση θα προσπαθήσω να αναλύσω γιατί οι Αμερικανοί είναι τόσο σημαντικοί στο food blogging.

      Καλό Σαββατοκύριακο!

      Διαγραφή
  3. Είναι σωστό αυτό που μας λες, πράγματι οι περισσότερες τάσεις μας έρχονται από το εξωτερικό. Αλλά μέσα μου θέλω να πιστεύω πως έχουμε και θα έχουμε και Έλληνες infuentials σε τοπικό αλλά και διεθνές επίπεδο.
    Η χώρα μας (παρά τα τόσα προβλήματα) στο τομέα του φαγητού έχει τεράστιο ενδιαφέρον χάρη σε όλα όσα ευδοκιμούν με ευκολία και ποιότητα σε κάθε γωνιά της. Αξίζει, πιστεύω, εμείς οι food bloggers να προσπαθήσουμε να αναδείξουμε τα μοναδικά υλικά μας μέσα από κλασσικές ή πειραγμένες συνταγές και ίσως κάποια στιγμή να καταφέρουμε να εμπνεύσουμε μαζικά περισσότερους φίλους. Δεν ξέρω, ίσως και να είμαι και υπερβολικά ρομαντικός.
    Καλό Απόγευμα !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Άρη καλησπέρα!

    Ναι μεν έχουμε ως χώρα ενδιαφέρουσα κουζίνα αλλά η προώθηση της εκτός συνόρων δεν είναι οι δονκιχωτικές προσπάθειες 5-6 ρομαντικών, τουναντίον χρειάζεται στρατηγική και μακροπρόθεσμο πλάνο στο οποίο θα συμμετέχουν κράτος (αυτό το δυλειτουργικό κράτος), φορείς κι ιδιώτες με όραμα αλλά κυρίως, όπως ανέφερα στρατηγική. (Κάτι που έχουν κατά ένα καλό βαθμό οι οινοπαραγωγοί της Σαντορίνης*).
    Θυμήθηκα μια συνέντευξη του Φερράν Αντριά που είχα διαβάσει πριν χρόνια κι αναφερόταν στο πολύχρονο σχέδιο (από τη δεκαετία του 70) της Ισπανίας να γίνει γαστρονομικός παράδεισος, απαγκιστρώνοντας την εικόνα της από την παέγια και το τσορίθο. Τα κατάφεραν! Αλλά πήρε χρόνο και συνέπεια και πολλή σοβαρότητα.
    Το μόνο που μπορούν να κάνουν Έλληνες μπλόγκερ (που αναγκαστικά γράφουν στα Αγγλικά) είναι να προωθήσουν μέχρι ενός σημείου το προϊόν, όχι να το κάνουν τάση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Crispy, διαβάζοντας σε, με έκανες να πω: να και κάποια που σκέφτεται πάνω-κάτω όπως κι' εγώ.

    Πραγματικά ΔΕΝ πιστεύω με τίποτε, ότι ως μικρή "Ελληνική κοινότητα" (γιατί τέτοια είμαστε, όσοι πιστεύουμε πως ανήκουμε στην κατηγορία των food bloggers) πως μπορούμε να επηρεάσουμε σε οποιονδήποτε βαθμό όσους μπαίνουν στον κόπο να μας διαβάζουν (είτε στα ελληνικά είτε στα αγγλικά).

    Ανταλλάσσουμε απόψεις και μυρωδιές, που ενδεχομένως να καταφέρνουν κάποιους την στιγμή που μας διαβάζουν...κι' ανάλογα πως "συμπεριφέρεται" το στομάχι τους την επίμαχη ώρα :-) να θελήσουν να φτιάξουν αυτό που διάβασαν για τους ίδιους και τα αγαπημένα τους πρόσωπα.

    Από κει και πέρα, η ελληνική γαστρονομία, θέλει πολύ καλό marketing και πολύ καλά οργανωμένες παρουσιάσεις για να "πιάσει" τόπο στην συνείδηση των ξένων, ώστε να αποφασίσουν να υιοθετήσουν τον ελληνικό τρόπο μαγειρικής στην καθημερινότητά τους και όχι ως μια καλή επιλογή σ' ένα "greek restaurant" στον τόπο διαμονής τους, σε Αμερική και Ευρώπη.
    Ο δρόμος μέχρι εκεί...είναι μακρύς και μάλλον κρύβει πολύ ουτοπία εντός του.

    Καλό Σαββατοκύριακο να έχεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πηνελόπη καλημέρα!

      Ακριβώς όπως το λες. Ούτε μεταξύ μας δεν είμαστε επιδραστικοί παρά μόνο τη στιγμή της ανάρτησης με τις ανάλογες αντιδράσεις στο αναρτημένο φαγητό οι οποίες αντιδράσεις εξαρτώνται από την διάθεση της στιγμής.

      Και marketing και παρουσιάσεις όπως γράφεις, και να σημειώσω ότι ό,τι γίνει πρέπει να έχει βάθος χρόνου και διάρκεια. Δεν μπορούμε να περιμένουμε από τη στρατηγική ενός χρόνου ή κάποιων μηνών να αλλάξει τη νοοτροπία ολόκληρων λαών! Άσε που υπάρχουν κουζίνες που είναι ήδη πολύ δημοφιλείς εδώ και χρόνια -τώρα τελευταία η μεσανατολική όπως την ονομάζουν χάρις ίσως στον Ottolenghi (;), να πού χρειάζονται γνωστά πρόσωπα- και για να κάνουμε την ελληνική κουζίνα εξίσου δημοφιλή σε παγκόσμιο επίπεδο θέλει πολλή πολλή δουλειά.

      Ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο σου και καλό Σαββατοκύριακο!

      Διαγραφή
  6. A ναι πολύ της μοδας η γκαλέτ χα χα!
    Μεχρι κι εγω το πήρα πρέφα που δεν είμαι φοοντ μπλόγκερ.
    Παντως τωρα που μουν στο Παρισι πολύ της μόδας η φέτα σε σαλάτες και σνακς... βεβαια η μοδα δεν αρχισε απο την Ελλαδα, οσο παραδοξο κι αν ακούγεται ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. BF

      Πολύ ενδιαφέρον που οι Παριζιάνοι υιοθέτησαν την φέτα- με τόσα τυριά δικά τους! Αν και τους αρέσουν πολύ τα τυριά από αιγοπρόβειο γάλα.

      Διαγραφή
  7. Απόλαυσα την περιγραφή για την προετοιμασία των απαντήσεων... μεγάλο άγχος ε?? ;) χιχι
    Και δεν δημοσιεύθηκαν ποτέ?? Κρίμα...κι εδώ μπαίνει ''δάκτυλος'' και λογοκρισια!!! (πλάκα κάνω)
    Αυτοί χάνουν πάντως..

    Μεγάλη συζήτηση έχει αυτό το θέμα που άνοιξες... εμείς απλά υιοθετούμε τα του εξωτερικού και τα προσαρμόζουμε στα δικά μας. Οχι πάντα με επιτυχία. Διαβάζω όταν μπορώ πολλά ξένα food blogs Αμερικάνικα (αλλά και άλλα) και μάλιστα πριν κάνω το δικό μου η διασκέδασή μου ήταν η περιήγηση μου σε αυτά. Αλλος κόσμος. Οχι ότι εδώ δεν έχουμε αξιόλογα μπλογκς. Εκεί το κάνουν με άλλο τρόπο, επαγγελματικά, αλλά έχουν και βάση και προοπτική να το κάνουν όλο αυτό.
    Τους έχουν σε υπόληψη τους bloggers (οι εταιρείες που θέλουν την προσοχή τους και την βοήθειά τους) και τους ανταμείβουν γι αυτό. Επίσης, υπάρχει και αλληλεγγύη μεταξύ των blogs!!
    Θέλουμε δουλειά, και όπως λες και ως χώρα για να γίνουμε γαστρονομικός προορισμός .


    Ναι ... ναι η galette είναι της μόδας...κι εγώ έχω υποπέσει σε αυτήν ;)
    Είναι ωραία ανοιχτή τάρτα (αλλά το galette ακουγεται πιο ωραίο) εύκολη. Χωρίς άγχοςνα σου βγει καλό το σχήμα.
    Ωραία τα υλικα της γεμισης. Θα τη δοκιμάσω κι έτσι.

    (αργώ να σχολιάσω μερικές φορές, αλλά σημασία έχει οτι τα καταφέρων ;) )

    ΦΙλιά
    Καλό σκ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μάριον καλημέρα! Καλή εβδομάδα!

      Λες ότι αργείς να σχολιάσεις, εγώ τι να πω με τις αργοπορημένες απαντήσεις μου!!! (αν μεσολαβήσει Σ/Κ εκεί πια ξεχνιέμαι τελείως!!)


      Όντως υπάρχουν πολλά αξιόλογα ελληνικά food blogs αλλά και πάλι πιστεύω ότι δεν μπορούν να υπάρξουν τόσο επιδραστικοί που να δημιουργούν τάσεις.
      Αυτό που ξέχασα να σημειώσω είναι ότι επιδραστικές έχουν γίνει διάφορες τηλεπερσόνες του φαγητού, λογω βασικά του μέσου με το οποίο προβάλλονται. Για παράδειγμα, προχθές ήμουν σούπερμάρκετ κι είδα ένα σωρό γυναίκες να έχουν πέσει πάνω σε ένα stand με κάτι καινούργια κατσαρολικά που διαφημίζει γνωστότατη τηλεπερσόνα-σεφ. Αυτή ό,τι κι αν διαφημίσει θα μοσχοπουληθεί, ό,τι αποφασίσει να κάνει τάση, έχει μεγάλες πιθανότητες να το καταφέρει.

      Το αστείο με την galette είναι ότι λέγεται έτσι όταν ψήνεται χωρίς να ακουμπά σε ταψί, όταν όμως την ψήνεις στο ταψί κανονικά είναι απλά ανοιχτή τάρτα!

      Φιλιά!

      Διαγραφή